सौत्रहेतुसाध्यां प्रतिज्ञां पूरयति —
नेति ।
तदेव स्पष्टयति —
नहीति ।
तत्र हेत्वपेक्षायां प्रकरणोपपदवाक्यशेषाभावादिति सौत्रं हेतुं व्याचष्टे —
सर्वत्रेति ।
दृष्टान्तमादाय कर्माङ्गं व्यावर्त्योपनिषत्प्रसिद्धं चमसं दर्शयति —
चमसवदिति ।
अर्वाग्बिलत्वादिना विशेषसिद्धिमाशङ्क्याह —
सर्वत्रेति ।
गिरिगुहादावित्यर्थः ।
दृष्टान्तस्थमर्थं दार्ष्टान्तिके योजयति —
एवमिति ॥ ८ ॥