ब्रह्मसूत्रभाष्यम्
द्वितीयोऽध्यायःतृतीयः पादः
न्यायनिर्णयव्याख्या
 
न वियदश्रुतेः ॥ १ ॥
किमस्याकाशस्योत्पत्तिरस्ति, उत नास्तीतितत्र तावत्प्रतिपाद्यते — ‘ वियदश्रुते’रिति; खल्वाकाशमुत्पद्यतेकस्मात् ? अश्रुतेः ह्यस्योत्पत्तिप्रकरणे श्रवणमस्तिछान्दोग्ये हि सदेव सोम्येदमग्र आसीदेकमेवाद्वितीयम्’ (छा. उ. ६ । २ । १) इति सच्छब्दवाच्यं ब्रह्म प्रकृत्य, ‘तदैक्षततत्तेजोऽसृजत’ (छा. उ. ६ । २ । ३) इति पञ्चानां महाभूतानां मध्यमं तेज आदि कृत्वा त्रयाणां तेजोबन्नानामुत्पत्तिः श्राव्यतेश्रुतिश्च नः प्रमाणमतीन्द्रियार्थविज्ञानोत्पत्तौ अत्र श्रुतिरस्त्याकाशस्योत्पत्तिप्रतिपादिनीतस्मान्नाकाशस्योत्पत्तिरिति ॥ १ ॥

अतिक्रान्ते पादे समन्वयस्थापनाय परपक्षाणां भ्रान्तिमूलत्वमुक्तम् । इदानीमपि समन्वयस्थित्यै भूतभोक्तृविषयसृष्ट्यादिश्रुतिविगानं निराक्रियते । तत्रानुत्पत्तिप्रसङ्गेन वियतोऽपि तदसम्भवमाशङ्क्य परिहरन्नादावेकदेशिमतमाह -

न वियदिति ।