परकीयं लिङ्गान्तरं दूषयति -

विभाग इति ।

चोद्यमनूद्योत्तरत्वेन सूत्रं व्याचष्टे -

यदपीत्यादिना ।

सामान्यश्रुतौ कथं विभागः स्यात्तत्र सदृष्टान्तमाह -

शतवदिति ।

समन्वारम्भवचनस्य मुमुक्षुविषयत्वमुपेत्य कर्मसाहित्येन तल्लिङ्गं विभागादित्युक्तम् ।

इदानीममुमुक्षुविषयत्वादविभागेऽपि न दूषणमित्याह -

नचेति ।

तस्यामुमुक्षुविषयत्वे हेत्वन्तरमाह -

अथेति ।

संसारिविषये तं विद्येत्यादिवाक्ये विद्याशब्दार्थमाह -

तत्रेति ।

उद्गीथादिविषया विद्या प्रतिषिद्धा च नग्नस्त्रीदर्शनादिरूपा ।

तथाभूतकर्मसाहचर्यादपि तथाविधैव विद्येत्याह -

कर्मापीति ।

प्रकृते वाक्येऽपि विद्याकर्मणोरविशेषोपादाने हेतुमाह -

यथेति ।

उक्तार्थवाक्यस्य संसारिविषयत्वे फलितमाह -

एवमिति ॥ ११ ॥