ತೇ ಯಾಮಿಮಾಂ ಪುಷ್ಪಿತಾಂ ವಾಚಂ ಪ್ರವದಂತಿ ತಯಾ ಅಪಹೃತಚೇತಸಾಂ ಕಾಮಿನಾಂ ಕಾಮವಶಾತ್ ನಿಶ್ಚಯಾತ್ಮಿಕಾ ಬುದ್ಧಿರ್ನ ಪ್ರಾಯಃ ಸ್ಥಿರಾ ಭವತೀತ್ಯಾಹ -
ತೇ । ಯಾಮಿತಿ ।
‘ಇಮಾಮ್’ ಇತ್ಯವ್ಯಯನವಿಧ್ಯುಪಾತ್ತತ್ವೇನ ಪ್ರಸಿದ್ಧತ್ವಂ ಕರ್ಮಕಾಂಡರೂಪಾಯಾ ವಾಚೋ ವಿವಕ್ಷ್ಯತೇ । ವಕ್ಷ್ಯಮಾಣತ್ವಂ ‘ಕ್ರಿಯಾವಿಶೇಷಬಹುಲಾಮ್’ (ಭ. ಗೀ. ೨-೪೩) ಇತ್ಯಾದೌ ದ್ರಷ್ಟವ್ಯಮ್ । ಕಿಂಶುಕೋ ಹಿ ಪುಷ್ಪಶಾಲೀ ಶೋಭಮಾನೋಽನುಭೂಯತೇ, ನ ಪುರುಷಭೋಗ್ಯಫಲಭಾಗೀ ಲಕ್ಷ್ಯತೇ ।
ತಥಾ, ಇಯಮಪಿ ಕರ್ಮಕಾಂಡಾತ್ಮಿಕಾ ಶ್ರೂಯಮಾಣದಶಾಯಾಂ ರಮಣೀಯಾ ವಾಗುಪಲಭ್ಯತೇ, ಸಾಧ್ಯಸಾಧನಸಂಬಂಧಪ್ರತಿಭಾನಾತ್ । ನ ತ್ವೇಷಾ ನಿರತಿಶಯಫಲಭಾಗಿನೀ ಭವತಿ, ಕರ್ಮಾನುಷ್ಠಾನಫಲಸ್ಯ ಅನಿತ್ಯತ್ವಾತ್ , ಇತಿ ಮತ್ವಾಹ -
ಪುಷ್ಪಿತಾಮಿತಿ ।
ವಾಕ್ಯತ್ವೇನ ಲಕ್ಷ್ಯತೇಽರ್ಥವತ್ತ್ವಪ್ರತಿಭಾನಾತ್ । ವಸ್ತುತಸ್ತು ನ ವಾಕ್ಯಮ್ , ಅರ್ಥಾಭಾಸತ್ವಾತ್ , ಇತ್ಯಾಹ -
ವಾಕ್ಯಲಕ್ಷಣಾಮಿತಿ ।
ಪ್ರವಕ್ತೄಣಾಂ ವೇದವಾಕ್ಯತಾತ್ಪರ್ಯಪರಿಜ್ಞಾನಾಭಾವಂ ಸೂಚಯತಿ -
ಅವಿಪಶ್ಚಿತ ಇತಿ ।
ವೇದವಾದಾಃ - ವೇದವಾಕ್ಯಾನಿ, ತಾನಿ ಚ ಬಹೂನಾಮರ್ಥವಾದಾನಾಂ ಫಲಾನಾಂ ಸಾಧನಾನಾಂ ಚ ವಿಧಿಶೇಷಾಣಾಂ ಪ್ರಕಾಶಕಾನಿ, ತೇಷು ರತಿಃ - ಆಸಕ್ತಿಃ, ತನ್ನಿಷ್ಠತ್ವಂ - ತದ್ವತ್ತ್ವಮಪಿ ತೇಷಾಂ ವಿಶೇಷಣಮಿತ್ಯಾಹ -
ವೇದವಾದೇತಿ ।
ಕರ್ಮಕಾಂಡನಿಷ್ಠತ್ವಫಲಂ ಕಥಯತಿ -
ನಾನ್ಯದಿತಿ ।
ಈಶ್ವರೋ ವಾ ಮೋಕ್ಷೋ ವಾ ನಾಸ್ತೀತ್ಯೇವಂ ವದಂತೋ ನಾಸ್ತಿಕಾಃ ಸಂತಃ ಸಮ್ಯಗ್ಜ್ಞಾನವಂತೋ ನ ಭವಂತೀತ್ಯರ್ಥಃ ॥ ೪೨ ॥