ಶ್ರೀಮದ್ಭಗವದ್ಗೀತಾಭಾಷ್ಯಮ್
ಆನಂದಗಿರಿಟೀಕಾ (ಗೀತಾಭಾಷ್ಯ)
 
ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಕಿಮಕರ್ಮೇತಿ
ಕವಯೋಽಪ್ಯತ್ರ ಮೋಹಿತಾಃ
ತತ್ತೇ ಕರ್ಮ ಪ್ರವಕ್ಷ್ಯಾಮಿ
ಯಜ್ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಮೋಕ್ಷ್ಯಸೇಽಶುಭಾತ್ ॥ ೧೬ ॥
ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಕಿಂ ಅಕರ್ಮ ಇತಿ ಕವಯಃ ಮೇಧಾವಿನಃ ಅಪಿ ಅತ್ರ ಅಸ್ಮಿನ್ ಕರ್ಮಾದಿವಿಷಯೇ ಮೋಹಿತಾಃ ಮೋಹಂ ಗತಾಃತತ್ ಅತಃ ತೇ ತುಭ್ಯಮ್ ಅಹಂ ಕರ್ಮ ಅಕರ್ಮ ಪ್ರವಕ್ಷ್ಯಾಮಿ, ಯತ್ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ವಿದಿತ್ವಾ ಕರ್ಮಾದಿ ಮೋಕ್ಷ್ಯಸೇ ಅಶುಭಾತ್ ಸಂಸಾರಾತ್ ॥ ೧೬ ॥
ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಕಿಮಕರ್ಮೇತಿ
ಕವಯೋಽಪ್ಯತ್ರ ಮೋಹಿತಾಃ
ತತ್ತೇ ಕರ್ಮ ಪ್ರವಕ್ಷ್ಯಾಮಿ
ಯಜ್ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಮೋಕ್ಷ್ಯಸೇಽಶುಭಾತ್ ॥ ೧೬ ॥
ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಕಿಂ ಅಕರ್ಮ ಇತಿ ಕವಯಃ ಮೇಧಾವಿನಃ ಅಪಿ ಅತ್ರ ಅಸ್ಮಿನ್ ಕರ್ಮಾದಿವಿಷಯೇ ಮೋಹಿತಾಃ ಮೋಹಂ ಗತಾಃತತ್ ಅತಃ ತೇ ತುಭ್ಯಮ್ ಅಹಂ ಕರ್ಮ ಅಕರ್ಮ ಪ್ರವಕ್ಷ್ಯಾಮಿ, ಯತ್ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ವಿದಿತ್ವಾ ಕರ್ಮಾದಿ ಮೋಕ್ಷ್ಯಸೇ ಅಶುಭಾತ್ ಸಂಸಾರಾತ್ ॥ ೧೬ ॥

ವಿಜ್ಞಾನವತಾಮಪಿ ಕರ್ಮಾದಿವಿಷಯೇ ವ್ಯಾಮೋಹೋಪಪತ್ತೇಃ, ಸುತರಾಮೇವ ತವ ತದ್ವಿಷಯೇ ವ್ಯಾಮೋಹಸಂಭವಾತ್ , ತದಪೋಹಾರ್ಥಮಾಪ್ತವಾಕ್ಯಾಪೇಕ್ಷಣಾದ್ , ಅಸ್ತಿ ಕರ್ಮಣಿ ವೈಷಮ್ಯಮ್ , ಇತ್ಯುತ್ತರಮಾಹ -

ಕಿಂ ಕರ್ಮೇತಿ ।

‘ತತ್ ತೇ ಕರ್ಮ’ (ಭ. ಗೀ. ೪-೧೬) ಇತ್ಯತ್ರ ಅಕಾರಾನುಬಂಧೇನಾಪಿ ಪದಂ ಛೇತ್ತವ್ಯಮ್ ।

ಕರ್ಮಾದಿಪ್ರವಚನಸ್ಯ ಪ್ರಯೋಜನಮಾಹ -

ಯಜ್ಜ್ಞಾತ್ವೇತಿ ।

ತತ್ ಕರ್ಮಾಕರ್ಮ ಚೇತಿ ಸಂಬಂಧಃ । ಅತಃ ಮೇಧಾವಿನಾಮಪಿ ಯಥೋಕ್ತೇ ವಿಷಯೇ ವ್ಯಾಮೋಹಸ್ಯ ಸತ್ತ್ವಾದಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

॥ ೧೬ ॥