आत्मज्ञस्य कर्मसंन्यासकर्मयोगयोः असम्भवे दर्शिते, चोदयति   -

अत्राहेति ।

चोदयिता निर्धारणार्थं विमृशति -

किमित्यादिना ।

अन्यतरासम्भवेऽपि सन्देहात् प्रश्नोऽवतरति इत्याह -

यदा चेति ।

यस्य कस्यचिदन्यतरस्य असम्भवो भविष्यति इत्याशङ्क्य, कारणमन्तरेणासम्भवो भवन् अतिप्रसङ्गी स्यात् , इति मन्वानःसन् आह -

असम्भव इति ।

आत्मविदः सकारणं कर्मयोगासम्भवं सिद्धान्ती दर्शयति -

अत्रेति ।

सङ्ग्रहवाक्यं विवृण्वन् आत्मावित्त्वं विवृणोति -

जन्मादीति ।

तस्य यदुक्तं निवृत्तमिथ्याज्ञानत्वं, तदिदानीं व्यनक्ति सम्यगिति ।

विपर्ययज्ञानमूलस्येत्यादिना उक्तं प्रपञ्चयति -

निष्क्रियेति ।

यथोक्तसंन्यासमुक्त्वा ततो विपरीतस्य कर्मयोगस्याभावः प्रतिपाद्यत इति सम्बन्धः ।

वैपरीत्यं स्फोरयन् कर्मयोगमेव विशिनष्टि -

मिथ्याज्ञानेति ।

मिथ्या च तत् अज्ञानं चेति अनाद्यनिर्वाच्यमज्ञानं, तन्मूलः अहं कर्ता इत्यात्मनि कर्तृत्वाभिमानः तज्जन्यः, तस्येति यावत् ।

यथोक्तं संन्यासमुक्त्वा यथोक्तकर्मयोगस्य असम्भवप्रतिपादने हेतुमाह -

सम्यग्ज्ञानेति ।

कुत्र तदभावप्रतिपादनं ? तदाह -

इहेति ।

उक्तं हेतुं कृत्वा आत्मज्ञस्य कर्मयोगासम्भवे फलितमाह -

यस्मादिति ।