आत्मलाभात् न परं विद्यते, इति स्मृत्वा व्याचष्टे -
यम् आत्मलाभमिति ।
लाभान्तरम् - पुरुषार्थभूतम् , ततः - तस्मात् , आत्मलाभादिति यावत् । तं विद्यात् इति उत्तरत्र सम्बन्धः ।
यस्मिन् इत्याद्यवतारयति -
किञ्चेति ।
अपरिपक्वयोगो यथा दर्शितेन दुःखेन प्रच्याव्यते न चैवं विचाल्यते यस्मिन् स्थितो योगी, तं योगं विद्यात् , इति पूर्ववत्
॥ २२ ॥