कुत्र संशयराहित्यम् ? तत्र आह -

मन इति ।

कथं तर्हि मनोनिरोधो भवति, तत्र आह -

किन्तु इति ।

अभ्यासस्वरूपं सामान्येन निदर्शयति -

अभ्यासो नामेति ।

कस्याञ्चित् चित्तभूमौ इति अविशेषितः ध्येयो विषयो निर्दिश्यते, समानप्रत्ययावृत्तिः विजातीयप्रत्ययानन्तरिता इति शेषः । चित्तस्येति षष्ठी प्रत्ययस्य तद्विकारत्वद्योतनार्था ।

वैराग्यस्वरूपं निरूपयति -

वैराग्यमिति ।

तेषु वैतृष्ण्यं वैराग्यं नाम, इति सम्बन्धः ।

तत्र हेतुं सूचयति -

दोषेति ।

विषयेषुतृष्णाविषयेषु दोषदर्शनम् अभ्यस्यते । तेन वैतृष्ण्यं जायते ।

तेन निगृह्यमाणं निर्दिशति -

विक्षेपेति ।

तस्मिन् गृहीते - निरुद्धे मनोनिरोधेऽस्य किं स्यात् ? इत्यपेक्षायाम् आह -

एवमिति ।

अभ्यासहेतुकवैराग्यद्वारा चित्तप्रचारनिरोधे निरुद्धवृत्तिकं मनोविषयविमुखम् अन्तर्निष्ठं भवति, इत्यर्थः

॥ ३५ ॥