तत्र सात्त्विकं सुखम् आदेयत्वेन दर्शयति -

यत्तदिति ।

प्रथमसन्निपातं विभजते -

ज्ञानेति ।

कुतः तस्य दुःखात्मकत्वम् ? तत्र आह -

अत्यन्तेति ।

दुःखात्मकत्वे दृष्टान्तम् आह -

विषमिवेति ।

ज्ञानादिपरिपाकावस्था परिणामः, तस्मिन् सति ततो जातम् इति योजना ।

तत्रैव हेत्वन्तरम् आह -

आत्मन इति ।

आत्मबुद्धिशब्दस्य अर्थान्तरम् आह -

आत्मविषयेति ।

अन्तःकरणनैर्मल्याद्वा सम्यग्ज्ञानप्रकर्षाद्वा जातत्वात् इति तच्छब्दार्थः

॥ ३७ ॥