हिताय इति एतदेव व्याचष्ठे -

संसारेति ।

कदाचन इति सर्वैः सम्बध्यते ।

प्रतिषेधसामर्थ्यसिद्धम् अर्थं कथयति-

भगवतीति ।

अर्थसिद्धे अर्थे स्मृत्यन्तरम् अनुसृत्य मेधावित्वम् अन्तर्भावयति -

तत्रेति ।

विकल्पदर्शनात् तेषु उक्तेषु विशेषणेषु मेधावित्वमपि प्रविशति इत्यर्थः ।

विकल्पपक्षे कथम् अधिकारिप्रतिपत्तिः ? इति, तत्राह -

शुश्रूषेति ।

ताभ्यां युक्ताय भगवति असूयारहिताय तपस्विने वाच्यम् इति सम्बन्धः । तद्युक्ताय - शुश्रूषाभक्त्यनसूयासहिताय इत्यर्थः ।

तपस्वित्वं मेधावित्वं वा निरपेक्षम् अधिकारिविशेषणम् इति शङ्कां शातयति -

शुश्रुषेति ।

भगवद्विषयासूयाराहित्ये तात्पर्यं सूचयति-

भगवतीति ।

कस्मै तर्हि वाच्यम् एतत् ? इति आशङ्क्य, पूर्वोक्तसर्वगुणसम्पन्नाय, इत्याह -

गुरुशुश्रूषेति ।

अनुक्तेतरविशेषणोपलक्षणार्थम् उभयग्रहणम् । मेधाविनः तपस्वित्वं न अतीव अपेक्षते । सर्वमन्यत् बाधकाभावात् अपेक्षितमेव इति भावः ॥ ६७ ॥