जीवस्याद्वितीयब्रह्मत्वमुपपत्त्यवष्टम्भेनोपपादितम्। इदानीं तत्रैव तैत्तिरीयश्रुतेस्तात्पर्यमाह –
रसादयो हीति ।
श्लोकस्य तात्पर्यमाह –
उत्पत्त्यादीति ।
अक्षारार्थं कथयति –
रसादय इति ।
आदिशब्देन मनोमयविज्ञानमयानन्दमया गृह्यन्ते। खड्गादेर्यथा कोशास्तदपेक्षया बहिर्भवन्ति तद्वदेति पञ्च कोशा व्यपदिश्यन्ते।
तत्र हेतुमाह –
उत्तरोत्तरस्येति ।
पूर्वपूर्वस्यान्नमयादेरुत्तरोत्तरप्राणमयाद्यपक्ष्य बहिर्भावाद् ब्रह्म सर्वान्तरं प्रतिष्ठाभूतमपेक्ष्याऽऽनन्दमयस्यापि बहिर्भावाविशेषादिविशिष्टं पञ्चानामपि कोशत्वमित्यर्थः।
अवशिष्टान्यक्षराणि व्याचष्टे –
व्याख्याता इत्यादिना ।
तत्र जीवशब्दप्रवृत्तिं व्युत्पादयति –
स हीति ।
विशिष्टं जीवशब्दार्थमाकाङ्क्षाद्वारा व्यावर्त्तयति –
कोऽसावित्यादिना ।
प्रकरणाविच्छेदार्थं प्रकरणमनुसन्धत्ते –
यस्मादिति ।
प्रकृतस्य परस्याऽऽत्मनः श्रौतत्वे फलितमाह –
नेत्यादिना ॥११॥