विद्वानेव ब्रह्मेत्यङ्गीकृत्य प्रकृतं ब्रह्म पुल्लिङ्गत्वेन निर्दिशति –
सर्वेति ।
श्लोकस्य तात्पर्यमाह –
अनामेति ।
अत्रेति प्रकृतपदोपादाने।
तर्हि सर्वकरणवर्जितत्वस्यात्रैव सिद्धत्वादुत्तरविशेषणमनर्थकमित्याशङ्क्याऽऽह –
सर्वबाह्येति ।
बाह्यकरणसम्बन्धराहित्यवदन्तःकरणसम्बन्धराहित्यं दर्शयति –
तथेति ।
उभयविधकरणसम्बन्धवैधुर्येणाऽऽत्मनः शुद्धत्वे प्रमाणामाह –
अप्राण इति ।
कारणसम्बन्धराहित्यमाह –
अक्षरादिति ।
तस्य परत्वं कार्यापेक्षया द्रष्टव्यम्।
उक्तं हेतूकृत्य विशेषणान्तरं विशदयति –
यस्मादिति ।
अस्मिन् परस्मिन्नात्मनि समाधीयते निक्षिप्यते जीवस्तदुपाधिश्चेति समाधिः परमात्मा। समाधिनिमित्तया प्रज्ञया तस्यावगम्यत्वाद्वा समाधित्वमवगन्तव्यम्।
अत एवेत्युक्तं स्फुटयति –
विक्रियेति ॥३७॥