प्रासङ्गिकीमेव जीवानां प्रकृतिं दर्शयितुं प्रक्रमते –
जरेति ।
आत्मनो हि सर्वविक्रियारहिताः स्वभावतो भवन्तीत्यर्थः।
तेषामुक्तप्रकृतेरन्यथात्वे का क्षतिरित्याशङ्क्याऽऽह –
जरामरणमिति ।
सर्वविक्रियाशून्ये स्वात्मनि विक्रियाकल्पनायां तद्वासनया स्वभावहानिः स्यादित्यर्थः।
श्लोकाक्षराणि व्याकर्तुमाकाङ्क्षां दर्शयति –
किंविषयेति ।
आश्रयविषयो विषयशब्दः।
अप्रकृतं प्रकृतेराश्रयनिरूपणमित्याशङ्क्याऽऽह –
यस्या इति ।
प्रश्नान्तरं प्रकरोति –
कल्पनायामिति ।
तत्र पूर्वार्धमुत्तरत्वेन व्याकरोति –
आहेत्यादिना ।
उत्तरार्धं विभजते –
एवंस्वभावा इति ॥१०॥