हेतुफलयोरिदं पूर्वमिदं पश्चादिति न ज्ञायते, परस्पराश्रयात्। अतश्चेदं पूर्वनिष्पन्नमिति वक्तुमशक्यमित्याह –
अशक्तिरिति ।
उत्तरावसरे चेदुत्तरापरिज्ञानं तर्हि कथकाशक्तिसूचकं तन्निग्रहस्थानमप्रतिभाभिधानीयमापततीत्यर्थः। किं च यदि क्रमस्य नियतपूर्वापरभावात्मनोऽपरिज्ञानं सदा पूर्वं कारणमुत्तरं कार्यमिति प्रतिज्ञा हीयेत।
तथा च प्रतिज्ञाहानिर्निग्रहान्तरमापद्येतेत्याह –
क्रमेति ।
अन्योन्यपक्षप्रतिक्षेपमुखेन सतोऽसतश्च जन्मनी प्रत्याख्याते।
क्रमाक्रमाभ्यामुत्पत्तेरनुपपत्तेरजातिरेवास्मदभिप्रेता वादिभिरादर्शिता भवतीत्युपसंहरति –
एवं हीति ।
तत्राद्यं पादं व्याकरोति –
अथेत्यादिना ।
क्रमपक्षे पूर्वनिष्पन्नमेतच्छब्देन परामृश्यते।
द्वितीयपादं योजयति –
अथेवेत्यादिना ।
द्वितीयार्धं विवृणोति –
एवमिति ॥१९॥