यत्तु हेतुभ्यां द्वैतस्यास्तित्वमुक्तं तद् दूषयति –
उपलम्भादिति ।
श्लोकव्यावर्त्यामाशङ्कामनूद्य दूषयति –
नन्वित्यादिना ।
व्यभिचारस्यासिद्धिमाशङ्क्य परिहरति –
कथमित्यादिना ।
उपलम्भसमाचारौ मायामये हस्तिनि वस्तुत्वाभावेऽपि भवतः, तथा द्वैतेऽपि न तयोरस्ति वस्तुत्वसाधकत्वमित्युपसंहरति –
तस्मादिति ॥४४॥