चराचरव्यापाश्रयस्तु स्यात्तद्व्यपदेशो भाक्तस्तद्भावभावित्वात्॥१६॥ एवं तावत्तत्पदवाच्यकारणत्वनिर्णयाय भूतोत्पत्तिश्रुतिविरोधो निरस्तः । इदानीमापादसमाप्तेस्त्वंपदार्थशुध्द्यै जीवविषयश्रुतिकलहो वारयिष्यते । यदीन्द्रियोत्पत्तिर्न भूतोत्पत्तिक्रममन्यथयति , तर्हि जीवोत्पत्तिस्तमन्यथयेदिति शङ्कायां सैव नास्ति , कुतः कलहः ? इति प्रतिपादनादवान्तरसंगतिः । इह जीवजनननिधननिमित्तश्राद्धवैश्वानरीयेष्ठ्यादिशास्त्राणां च जीवनित्यत्वशास्त्राणां चाविरोधः साध्यते । देवदत्तादिनाम्नो देहवाचकत्वात्कथं भाष्ये जातो देवदत्त इत्यादिव्यपदेशाजजीवजन्मशङ्काऽत आह –

देवदत्तादीति ।

तन्मृत इति ।

तदिति तस्मादर्थे ।

देहेन सहात्मनाशे श्राद्धादिविधिवैयर्थ्यात् स्थाय्यात्मेति सिद्धान्तयति –

मुख्यत्व इति ।

भक्तिर्गुणयोगः तत्संयोग इत्यन्वयः । शरीरोत्पादविनाशौ स्त इति शेषः॥

इति दशमं चराचरव्यपाश्रयाधिकरणम्॥