अणवश्च ।
अत्र साङ्ख्यानामाहङ्कारिकत्वादिन्द्रियाणामहङ्कारस्य च जग्नामण्डलव्यापित्वात्सर्वगताः प्राणाः । वृत्तिस्तेषां शरीरदेशतया प्रादेशिकी तन्निबन्धना च गत्यागतिश्रुतिरिति मन्यन्ते, तान्प्रत्याह
अणवश्च
प्राणा अनुद्भूतरूपस्पशर्ता चाणुत्वं दुरधिगमत्वान्न तु परमाणुत्वं देहव्यापिकार्यानुत्पत्तिप्रसङ्गात्तापदूनस्य शिशिरह्रदनिमग्नस्य सर्वाङ्गीणशीतस्पर्शोपलब्धिरस्तीत्युक्तम् । एतदुक्तं भवति - यदि सर्वगतानीन्द्रियाणि भवेयुस्ततो व्यवहितविप्रवकृष्टवस्तूपलम्भप्रसङ्गः । सर्वगतत्वेऽपि देहावच्छिन्नानामेव करणत्वं तेन न व्यवहित विप्रकृष्टवस्तूपलम्भप्रसङ्ग इति चेत् , हन्त प्राप्ताप्राप्ताविवेकेन शरीरावच्छिन्नानामेव तेषां करणत्वमिन्द्रियत्वमिति न व्यापिनामिन्द्रियभावः । तथाच नाममात्रे विसंवादो नार्थेऽस्माभिस्तदिन्द्रियमुच्यते भवद्भिस्तु वृत्तिरिति सिद्धमणवः प्राणा इति ॥ ७ ॥
अणवश्च॥७॥ एकादशप्राणानमुत्क्रान्तिरुक्ता , सा न मुख्या ; तेषां व्यापित्वादिति सङ्गतिगर्भं पूर्वपक्षमाह –
अत्रेति ।
वृत्तिः अभिव्यक्तिः । दूनस्य परितप्तस्य । अहंकारस्य व्यापित्वमसिद्धम् ; आध्यात्मिकाहंकारस्याहंप्रत्ययेन परिच्छेदप्रतिभासात् ।
आधिदैविकव्यापकाहंकारसद्भावे च नास्ति प्रमाणम् ; इन्द्रियाणां तत्प्रकृतिकत्वं तु षण्ढसुतसमम् , व्यापित्वं तु तेषां प्रतिज्ञातुमशक्यमसंभावितत्वादित्याह –
यदीति॥७॥