Toggle navigation
मुख्यपृष्ठम्
अनुग्रहसन्देशः
ग्रन्थाः
अन्वेषणम्
साहाय्यम्
तैत्तिरीयोपनिषद्भाष्यम् - उल्लेखाः
ईशावास्योपनिषत्
‘अविद्यया मृत्युं तीर्त्वा विद्ययामृतमश्नुते’ (ई. उ. ११)
काठकोपनिषत्
‘तयोर्ध्वमायन्’ (क. उ. २ । ३ । १६)
प्रश्नोपनिषत्
‘एतेनैवायतनेनैकतरमन्वेति’ (प्र. उ. ५ । २)
‘सैषा पुरुषस्यापानमवष्टभ्य’ (प्र. उ. ३ । ८)
मुण्डकोपनिषत्
‘यस्य ज्ञानमयं तपः’ (मु. उ. १ । १ । ८)
‘स यो हि वै तत्परमं ब्रह्म वेद ब्रह्मैव भवति’ (मु. उ. ३ । २ । ९)
तैत्तिरीयोपनिषत्
‘अथ तस्य भयं भवति’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘अदृश्येऽनात्म्येऽनिरुक्तेऽनिलयने’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘अनिरुक्तेऽनिलयने’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘अभयं प्रतिष्ठां विन्दते’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘अभयं प्रतिष्ठां विन्दते’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘असन्नेव स भवति असद्ब्रह्मेति वेद चेत्’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘एतमानन्दमयमात्मानमुपसङ्क्रामति’ (तै. उ. २ । ८ । ५)
‘एतमानन्दमयमात्मानमुपसङ्क्रामति’ (तै. उ. २ । ८ । ५)
‘एतमानन्दमयमात्मानमुपसङ्क्रामति’ (तै. उ. २ । ८ । ५)
‘किमहं साधु नाकरवम्’ (तै. उ. २ । ९ । १)
‘तत्सत्यमित्याचक्षते’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘तत्सृष्ट्वा तदेवानुप्राविशत्’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘तत्सृष्ट्वा तदेवानुप्राविशत्’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘तत्सृष्ट्वा तदेवानुप्राविशत्’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘तत्सृष्ट्वा तदेवानुप्राविशत्’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘तपसा ब्रह्म विजिज्ञासस्व’ (तै. उ. ३ । २ । १)
‘तपसा ब्रह्म विजिज्ञासस्व’ (तै. उ. ३ । २ । १)
‘न बिभेति कुतश्चन’ (तै. उ. २ । ९ । १)
‘ब्रह्मविदाप्नोति परम्’ (तै. उ. २ । १ । १)
‘यतो वाचो निवर्तन्ते अप्राप्य मनसा सह’ (तै. उ. २ । ४ । १)
‘यदेष आकाश आनन्दो न स्यात्’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘यो वेद निहितं गुहायाम्’ (तै. उ. २ । १ । १)
‘रसो वै सः, रसं ह्येवायं लब्ध्वानन्दी भवति, एष ह्येवानन्दयाति’ (तै. उ. २ । ७ । १)
‘विद्वान्न बिभेति कुतश्चन’ (तै. उ. २ । ९ । १)
‘सत्यं ज्ञानमनन्तं ब्रह्म’ (तै. उ. २ । १ । १)
‘सोऽकामयत’ (तै. उ. २ । ६ । १)
‘सोऽश्नुते सर्वान्कामान्सह ब्रह्मणा विपश्चिता’ (तै. उ. २ । १ । १)
छान्दोग्योपनिषत्
(छा. उ. ३ । १२ । ८)
(छा. उ. ४ । ११ । २)
‘अथ यत्रान्यत्पश्यति तदल्पम्’ (छा. उ. ७ । २४ । १)
‘अनेन जीवेन आत्मना’ (छा. उ. ६ । ३ । २)
‘अनेन जीवेनात्मनानुप्रविश्य’ (छा. उ. ६ । ३ । २)
‘आत्मैवेदं सर्वम्’ (छा. उ. ७ । २५ । २)
‘एकमेवाद्वितीयम्’ (छा. उ. ६ । २ । १)
‘एकमेवाद्वितीयम्’ (छा. उ. ६ । २ । १)
‘एकमेवाद्वितीयम्’ (छा. उ. ६ । २ । १)
‘कथमसतः सज्जायेत’ (छा. उ. ६ । २ । २)
‘तत् त्वमसि’ (छा. उ. ६ । ८ । १६)
‘तत् सत्यम्’ (छा. उ. ६ । ८ । १६)
‘तत्त्वमसि’ (छा. उ. ६ । ८ । १६)
‘तत्सत्यं स आत्मा’ (छा. उ. ६ । ८ । १६)
‘तद्य इह रमणीयचरणाः’ (छा. उ. ५ । १० । ७)
‘तद्यथा शङ्कुना सर्वाणि पर्णानि सन्तृण्णान्येवमोङ्कारेण सर्वा वाक्सन्तृण्णोङ्कार एवेदं सर्वम्’ (छा. उ. २ । २३ । ३)
‘तद्यथा शङ्कुना’ (छा. उ. २ । २३ । ३)
‘नामरूपयोर्निर्वहिता ते यदन्तरा तद्ब्रह्म’ (छा. उ. ८ । १४ । १)
‘यत्र नान्यत्पश्यति’ (छा. उ. ७ । २४ । १)
‘यत्र नान्यद्विजानाति स भूमा, अथ यत्रान्यद्विजानाति तदल्पम्’ (छा. उ. ७ । २४ । १)
‘यो वै स बहिर्धा पुरुषादाकाशो यो वै सोऽन्तः पुरुष आकाशो योऽयमन्तर्हृदय आकाशः’ (छा. उ. ३ । १२ । ७)
‘वाचारम्भणं विकारो नामधेयं मृत्तिकेत्येव सत्यम्’ (छा. उ. ६ । १ । ४)
‘वाचारम्भणं विकारो नामधेयं मृत्तिकेत्येव सत्यम्’ (छा. उ. ६ । १ । ४)
‘स एकधा’ (छा. उ. ७ । २६ । २)
‘स यदि पितृलोककामः भवति’ (छा. उ. ८ । २ । १)
‘सर्वमायुरेति’ (छा. उ. २ । ११ । २)
‘स्त्रीभिर्वा यानैर्वा’ (छा. उ. ८ । १२ । ३)
बृहदारण्यकोपनिषत्
(बृ. उ. ४ । ४ । १९)
(बृ. उ. ४ । ५ । १५)
‘अन्योऽसावन्योऽहमस्मि’ (बृ. उ. १ । ४ । १०)
‘अन्योऽसावन्योऽहमस्मीति । न स वेद’ (बृ. उ. १ । ४ । १०)
‘अस्थूलमनणु’ (बृ. उ. ३ । ८ । ८)
‘एकधैवानुद्रष्टव्यम्’ (बृ. उ. ४ । ४ । २०)
‘एतस्मिन्खल्वक्षरे गार्ग्याकाशः’ (बृ. उ. ३ । ८ । ११)
‘एतस्यैवानन्दस्यान्यानि भूतानि मात्रामुपजीवन्ति’ (बृ. उ. ४ । ३ । ३२)
‘एतस्यैवानन्दस्यान्यानि भूतानि मात्रामुपजीवन्ति’ (बृ. उ. ४ । ३ । ३२)
‘तत्केन कं पश्येत्’ (बृ. उ. २ । ४ । १४)
‘न हि विज्ञतुर्विज्ञातेर्विपरिलोपो विद्यतेऽविनाशित्वान्न तु तद्द्वितीयमस्ति’ (बृ. उ. ४ । ३ । ३०)
‘नेति नेत्यात्मा’ (बृ. उ. ३ । ९ । २६)
‘प्रव्रजिष्यन्वा अरेऽहमस्मात्स्थानादस्मि’ (बृ. उ. ४ । ५ । २)
‘प्राणस्य प्राणमुत चक्षुषश्चक्षुरुत श्रोत्रस्य श्रोत्रमन्नस्यान्नं मनसो ये मनो विदुस्ते निचिक्युर्ब्रह्म पुराणमग्र्यम्’ (बृ. उ. ४ । ४ । १८)
‘महद्यक्षं प्रथमजं वेद’ (बृ. उ. ५ । ४ । १)
‘यत्र हि द्वैतमिव भवति’ (बृ. उ. २ । ४ । १४) ‘मृत्योः स मृत्युमाप्नोति’ (क. उ. २ । १ । १०)
‘श्रोतव्यो मन्तव्यो निदिध्यासितव्यः’ (बृ. उ. २ । ४ । ५)
श्वेताश्वतरोपनिषत्
‘अपाणिपादो जवनो ग्रहीता पश्यत्यचक्षुः स शृणोत्यकर्णः । स वेत्ति वेद्यं न च तस्यास्ति वेत्ता तमाहुरग्र्यं पुरुषं महान्तम्’ (श्वे. उ. ३ । १९)
‘ऋचोऽक्षरे परमे व्योमन्यस्मिन्देवा अधि विश्वे निषेदुः’ (श्वे. उ. ४ । ८)
कौषीतकिब्राह्मणोपनिषत्
‘यावद्ध्यस्मिञ्शरीरे प्राणो वसति तावदेवायुः’ (कौ. उ. ३ । २)
श्रीमद्भगवद्गीता
‘क्षेत्रज्ञं चापि मां विद्धि सर्वक्षेत्रेषु’ (भ. गी. १३ । २)
अन्यत्र
(गरुड. १ । २३७ । ६)
(गो. स्मृ. ११)
‘अकुर्वन्विहितं कर्म’ (मनु. ११ । ४४)
‘ज्ञानमुत्पद्यते पुंसां क्षयात्पापस्य कर्मणः । यथादर्शतले प्रख्ये पश्यत्यात्मानमात्मनि’ (म. भा. शां. २०४ । ८)
‘ततः शेषेण’ (आ. ध. २ । २ । २ । ३)
‘तपसा कल्मषं हन्ति विद्ययामृतमश्नुते’ (मनु. १२ । १०४)