సంహితాదివిషయాణి కర్మభిరవిరుద్ధాన్యుపాసనాన్యుక్తాని । అనన్తరం చ అన్తఃసోపాధికమాత్మదర్శనముక్తం వ్యాహృతిద్వారేణ స్వారాజ్యఫలమ్ । న చైతావతా అశేషతః సంసారబీజస్య ఉపమర్దనమస్తి । అతః అశేషోపద్రవబీజస్య అజ్ఞానస్య నివృత్త్యర్థం విధూతసర్వోపాధివిశేషాత్మదర్శనార్థమిదమారభ్యతే -
“ఆకాశాద్వాయుః”(తై.+ఉ.+౨ ।+౧ ।+౧)
బ్రహ్మవిదాప్నోతి పరమ్ । తదేషాభ్యుక్తా । సత్యం జ్ఞానమనన్తం బ్రహ్మ । యో వేద నిహితం గుహాయాం పరమే వ్యోమన్ । సోఽశ్నుతే సర్వాన్ కామాన్ సహ । బ్రహ్మణా విపశ్చితేతి । తస్మాద్వా ఎతస్మాదాత్మన ఆకాశః సమ్భూతః । ఆకాశాద్వాయుః । వాయోరగ్నిః । అగ్నేరాపః । అద్భ్యః పృథివీ । పృథివ్యా ఓషధయః । ఓషధీభ్యోఽన్నమ్ । అన్నాత్పురుషః । స వా ఎష పురుషోఽన్నరసమయః । తస్యేదమేవ శిరః । అయం దక్షిణః పక్షః । అయముత్తరః పక్షః । అయమాత్మా । ఇదం పుచ్ఛం ప్రతిష్ఠా । తదప్యేష శ్లోకో భవతి ॥ ౧ ॥
బ్రహ్మవిదాప్నోతి పరమిత్యాది । ప్రయోజనం చాస్యా బ్రహ్మవిద్యాయా అవిద్యానివృత్తిః, తతశ్చ ఆత్యన్తికః సంసారాభావః । వక్ష్యతి చ -
‘విద్వాన్న బిభేతి కుతశ్చన’ (తై. ఉ. ౨ । ౯ । ౧) ఇతి । సంసారనిమిత్తే చ సతి అభయం ప్రతిష్ఠాం విన్దత ఇత్యనుపపన్నమ్ , కృతాకృతే పుణ్యపాపే న తపత ఇతి చ । అతోఽవగమ్యతే - అస్మాద్విజ్ఞానాత్సర్వాత్మబ్రహ్మవిషయాదాత్యన్తికః సంసారాభావ ఇతి । స్వయమేవాహ ప్రయోజనమ్ ‘బ్రహ్మవిదాప్నోతి పరమ్’ ఇత్యాదావేవ సమ్బన్ధప్రయోజనజ్ఞాపనార్థమ్ । నిర్జ్ఞాతయోర్హి సమ్బన్ధప్రయోజనయోః విద్యాశ్రవణగ్రహణధారణాభ్యాసార్థం ప్రవర్తతే । శ్రవణాదిపూర్వకం హి విద్యాఫలమ్ ,
‘శ్రోతవ్యో మన్తవ్యో నిదిధ్యాసితవ్యః’ (బృ. ఉ. ౨ । ౪ । ౫) ఇత్యాదిశ్రుత్యన్తరేభ్యః । బ్రహ్మవిత్ , బ్రహ్మేతి వక్ష్యమాణలక్షణమ్ , బృహత్తమత్వాత్ బ్రహ్మ, తద్వేత్తి విజానాతీతి బ్రహ్మవిత్ , ఆప్నోతి ప్రాప్నోతి పరం నిరతిశయమ్ ; తదేవ బ్రహ్మ పరమ్ ; న హ్యన్యస్య విజ్ఞానాదన్యస్య ప్రాప్తిః । స్పష్టం చ శ్రుత్యన్తరం బ్రహ్మప్రాప్తిమేవ బ్రహ్మవిదో దర్శయతి -
‘స యో హి వై తత్పరమం బ్రహ్మ వేద బ్రహ్మైవ భవతి’ (ము. ఉ. ౩ । ౨ । ౯) ఇత్యాది ॥
నను, సర్వగతం సర్వస్య చాత్మభూతం బ్రహ్మ వక్ష్యతి । అతో నాప్యమ్ । ఆప్తిశ్చ అన్యస్యాన్యేన పరిచ్ఛిన్నస్య చ పరిచ్ఛిన్నేన దృష్టా । అపరిచ్ఛిన్నం సర్వాత్మకం చ బ్రహ్మేత్యతః పరిచ్ఛిన్నవత్ అనాత్మవచ్చ తస్యాప్తిరనుపపన్నా । నాయం దోషః । కథమ్ ? దర్శనాదర్శనాపేక్షత్వాద్బ్రహ్మణ ఆప్త్యనాప్త్యోః, పరమార్థతో బ్రహ్మస్వరూపస్యాపి సతః అస్య జీవస్య భూతమాత్రాకృతబాహ్యపరిచ్ఛిన్నాన్నమయాద్యాత్మదర్శినః తదాసక్తచేతసః । ప్రకృతసఙ్ఖ్యాపూరణస్యాత్మనః అవ్యవహితస్యాపి బాహ్యసఙ్ఖ్యేయవిషయాసక్తచిత్తతయా స్వరూపాభావదర్శనవత్ పరమార్థబ్రహ్మస్వరూపాభావదర్శనలక్షణయా అవిద్యయా అన్నమయాదీన్బాహ్యాననాత్మన ఆత్మత్వేన ప్రతిపన్నత్వాత్ అన్నమయాద్యనాత్మభ్యో నాన్యోఽహమస్మీత్యభిమన్యతే । ఎవమవిద్యయా ఆత్మభూతమపి బ్రహ్మ అనాప్తం స్యాత్ । తస్యైవమవిద్యయా అనాప్తబ్రహ్మస్వరూపస్య ప్రకృతసఙ్ఖ్యాపూరణస్యాత్మనః అవిద్యయానాప్తస్య సతః కేనచిత్స్మారితస్య పునస్తస్యైవ విద్యయా ఆప్తిర్యథా, తథా శ్రుత్యుపదిష్టస్య సర్వాత్మబ్రహ్మణ ఆత్మత్వదర్శనేన విద్యయా తదాప్తిరుపపద్యత ఎవ । బ్రహ్మవిదాప్నోతి పరమితి వాక్యం సూత్రభూతం సర్వస్య వల్ల్యర్థస్య । బ్రహ్మవిదాప్నోతి పరమిత్యనేన వాక్యేన వేద్యతయా సూత్రితస్య బ్రహ్మణోఽనిర్ధారితస్వరూపవిశేషస్య సర్వతో వ్యావృత్తస్వరూపవిశేషసమర్పణసమర్థస్య లక్షణస్యాభిధానేన స్వరూపనిర్ధారణాయ అవిశేషేణ చ ఉక్తవేదనస్య బ్రహ్మణో వక్ష్యమాణలక్షణస్య విశేషేణ ప్రత్యగాత్మతయా అనన్యరూపేణ విజ్ఞేయత్వాయ, బ్రహ్మవిద్యాఫలం చ బ్రహ్మవిదో యత్పరప్రాప్తిలక్షణముక్తమ్ , స సర్వాత్మభావః సర్వసంసారధర్మాతీతబ్రహ్మస్వరూపత్వమేవ, నాన్యదిత్యేతత్ప్రదర్శనాయ చ ఎషా ఋగుదాహ్రియతే - తదేషాభ్యుక్తేతి । తత్ తస్మిన్నేవ బ్రాహ్మణవాక్యోక్తార్థే ఎషా ఋక్ అభ్యుక్తా ఆమ్నాతా । సత్యం జ్ఞానమనన్తం బ్రహ్మ ఇతి బ్రహ్మణో లక్షణార్థం వాక్యమ్ । సత్యాదీని హి త్రీణి విశేషణార్థాని పదాని విశేష్యస్య బ్రహ్మణః । విశేష్యం బ్రహ్మ, వివక్షితత్వాద్వేద్యతయా । వేద్యత్వేన యతో బ్రహ్మ ప్రాధాన్యేన వివక్షితమ్ , తస్మాద్విశేష్యం విజ్ఞేయమ్ । అతః అస్మాద్విశేషణవిశేష్యత్వాదేవ సత్యాదీని ఎకవిభక్త్యన్తాని పదాని సమానాధికరణాని । సత్యాదిభిస్త్రిభిర్విశేషణైర్విశేష్యమాణం బ్రహ్మ విశేష్యాన్తరేభ్యో నిర్ధార్యతే । ఎవం హి తజ్జ్ఞాతం భవతి, యదన్యేభ్యో నిర్ధారితమ్ ; యథా లోకే నీలం మహత్సుగన్ధ్యుత్పలమితి । నను, విశేష్యం విశేషణాన్తరం వ్యభిచరద్విశేష్యతే, యథా నీలం రక్తం చోత్పలమితి ; యదా హ్యనేకాని ద్రవ్యాణి ఎకజాతీయాన్యనేకవిశేషణయోగీని చ, తదా విశేషణస్యార్థవత్త్వమ్ ; న హ్యేకస్మిన్నేవ వస్తుని, విశేషణాన్తరాయోగాత్ ; యథా అసావేక ఆదిత్య ఇతి, తథా ఎకమేవ బ్రహ్మ, న బ్రహ్మాన్తరాణి, యేభ్యో విశేష్యేత నీలోత్పలవత్ । న ; లక్షణార్థత్వాద్విశేషణానామ్ । నాయం దోషః । కస్మాత్ ? లక్షణార్థప్రధానాని విశేషణాని, న విశేషణప్రధానాన్యేవ । కః పునర్లక్షణలక్ష్యయోర్విశేషణవిశేష్యయోర్వా విశేషః ? ఉచ్యతే । సజాతీయేభ్య ఎవ నివర్తకాని విశేషణాని విశేష్యస్య ; లక్షణం తు సర్వత ఎవ, యథా అవకాశప్రదాత్రాకాశమితి । లక్షణార్థం చ వాక్యమిత్యవోచామ ॥
సత్యాదిశబ్దా న పరస్పరం సమ్బధ్యన్తే, పరార్థత్వాత్ ; విశేష్యార్థా హి తే । అత ఎవ ఎకైకో విశేషణశబ్దః పరస్పరం నిరపేక్షో బ్రహ్మశబ్దేన సమ్బధ్యతే - సత్యం బ్రహ్మ జ్ఞానం బ్రహ్మ అనన్తం బ్రహ్మేతి । సత్యమితి యద్రూపేణ యన్నిశ్చితం తద్రూపం న వ్యభిచరతి, తత్సత్యమ్ । యద్రూపేణ యన్నిశ్చితం తద్రూపం వ్యభిచరతి, తదనృతమిత్యుచ్యతే । అతో వికారోఽనృతమ్ ,
‘ వాచారమ్భణం వికారో నామధేయం మృత్తికేత్యేవ సత్యమ్’ (ఛా. ఉ. ౬ । ౧ । ౪) ఎవం సదేవ సత్యమిత్యవధారణాత్ । అతః ‘సత్యం బ్రహ్మ’ ఇతి బ్రహ్మ వికారాన్నివర్తయతి । అతః కారణత్వం ప్రాప్తం బ్రహ్మణః । కారణస్య చ కారకత్వమ్ , వస్తుత్వాత్ మృద్వత్ అచిద్రూపతా చ ప్రాప్తా ; అత ఇదముచ్యతే - జ్ఞానం బ్రహ్మేతి । జ్ఞానం జ్ఞప్తిః అవబోధః, - భావసాధనో జ్ఞానశబ్దః - న తు జ్ఞానకర్తృ, బ్రహ్మవిశేషణత్వాత్సత్యానన్తాభ్యాం సహ । న హి సత్యతా అనన్తతా చ జ్ఞానకర్తృత్వే సత్యుపపద్యేతే । జ్ఞానకర్తృత్వేన హి విక్రియమాణం కథం సత్యం భవేత్ , అనన్తం చ ? యద్ధి న కుతశ్చిత్ప్రవిభజ్యతే, తదనన్తమ్ । జ్ఞానకర్తృత్వే చ జ్ఞేయజ్ఞానాభ్యాం ప్రవిభక్తమిత్యనన్తతా న స్యాత్ ,
‘యత్ర నాన్యద్విజానాతి స భూమా, అథ యత్రాన్యద్విజానాతి తదల్పమ్’ (ఛా. ఉ. ౭ । ౨౪ । ౧) ఇతి శ్రుత్యన్తరాత్ । ‘నాన్యద్విజానాతి’ ఇతి విశేషప్రతిషేధాత్ ఆత్మానం విజానాతీతి చేత్ , న ; భూమలక్షణవిధిపరత్వాద్వాక్యస్య । ‘యత్ర నాన్యత్పశ్యతి’ ఇత్యాది భూమ్నో లక్షణవిధిపరం వాక్యమ్ । యథాప్రసిద్ధమేవ అన్యోఽన్యత్పశ్యతీత్యేతదుపాదాయ యత్ర తన్నాస్తి, స భూమా ఇతి భూమస్వరూపం తత్ర జ్ఞాప్యతే । అన్యగ్రహణస్య ప్రాప్తప్రతిషేధార్థత్వాత్ న స్వాత్మని క్రియాస్తిత్వపరం వాక్యమ్ । స్వాత్మని చ భేదాభావాద్విజ్ఞానానుపపత్తిః । ఆత్మనశ్చ విజ్ఞేయత్వే జ్ఞాత్రభావప్రసఙ్గః, జ్ఞేయత్వేనైవ వినియుక్తత్వాత్ ॥
ఎక ఎవాత్మా జ్ఞేయత్వేన జ్ఞాతృత్వేన చ ఉభయథా భవతీతి చేత్ , న ; యుగపదనంశత్వాత్ । న హి నిరవయవస్య యుగపజ్జ్ఞేయజ్ఞాతృత్వోపపత్తిః । ఆత్మనశ్చ ఘటాదివద్విజ్ఞేయత్వే జ్ఞానోపదేశానర్థక్యమ్ । న హి ఘటాదివత్ప్రసిద్ధస్య జ్ఞానోపదేశః అర్థవాన్ । తస్మాత్ జ్ఞాతృత్వే సతి ఆనన్త్యానుపపత్తిః । సన్మాత్రత్వం చానుపపన్నం జ్ఞానకర్తృత్వాదివిశేషవత్త్వే సతి ; సన్మాత్రత్వం చ సత్యమ్ ,
‘తత్ సత్యమ్’ (ఛా. ఉ. ౬ । ౮ । ౧౬) ఇతి శ్రుత్యన్తరాత్ । తస్మాత్సత్యానన్తశబ్దాభ్యాం సహ విశేషణత్వేన జ్ఞానశబ్దస్య ప్రయోగాద్భావసాధనో జ్ఞానశబ్దః । ‘జ్ఞానం బ్రహ్మ’ ఇతి కర్తృత్వాదికారకనివృత్త్యర్థం మృదాదివదచిద్రూపతానివృత్త్యర్థం చ ప్రయుజ్యతే । ‘జ్ఞానం బ్రహ్మ’ ఇతి వచనాత్ప్రాప్తమన్తవత్త్వమ్ , లౌకికస్య జ్ఞానస్య అన్తవత్త్వదర్శనాత్ । అతః తన్నివృత్త్యర్థమాహ - అనన్తమితి । సత్యాదీనామనృతాదిధర్మనివృత్తిపరత్వాద్విశేష్యస్య చ బ్రహ్మణః ఉత్పలాదివదప్రసిద్ధత్వాత్ ‘మృగతృష్ణామ్భసి స్నాతః ఖపుష్పకృతశేఖరః । ఎష వన్ధ్యాసుతో యాతి శశశృఙ్గధనుర్ధరః’ ఇతివత్ శూన్యార్థతైవ ప్రాప్తా సత్యాదివాక్యస్యేతి చేత్ , న ; లక్షణార్థత్వాత్ । విశేషణత్వేఽపి సత్యాదీనాం లక్షణార్థప్రాధాన్యమిత్యవోచామ । శూన్యే హి లక్ష్యే అనర్థకం లక్షణవచనమ్ । అతః లక్షణార్థత్వాన్మన్యామహే న శూన్యార్థతేతి । విశేషణార్థత్వేఽపి చ సత్యాదీనాం స్వార్థాపరిత్యాగ ఎవ । శూన్యార్థత్వే హి సత్యాదిశబ్దానాం విశేష్యనియన్తృత్వానుపపత్తిః । సత్యాద్యర్థైరర్థవత్త్వే తు తద్విపరీతధర్మవద్భ్యో విశేష్యేభ్యో బ్రహ్మణో విశేష్యస్య నియన్తృత్వముపపద్యతే । బ్రహ్మశబ్దోఽపి స్వార్థేనార్థవానేవ । తత్ర అనన్తశబ్దః అన్తవత్త్వప్రతిషేధద్వారేణ విశేషణమ్ । సత్యజ్ఞానశబ్దౌ తు స్వార్థసమర్పణేనైవ విశేషణే భవతః ॥
‘తస్మాద్వా ఎతస్మాదాత్మనః’ ఇతి బ్రహ్మణ్యేవ ఆత్మశబ్దప్రయోగాత్ వేదితురాత్మైవ బ్రహ్మ ।
‘ఎతమానన్దమయమాత్మానముపసఙ్క్రామతి’ (తై. ఉ. ౨ । ౮ । ౫) ఇతి చ ఆత్మతాం దర్శయతి । తత్ప్రవేశాచ్చ ;
‘తత్సృష్ట్వా తదేవానుప్రావిశత్’ (తై. ఉ. ౨ । ౬ । ౧) ఇతి చ తస్యైవ జీవరూపేణ శరీరప్రవేశం దర్శయతి । అతో వేదితుః స్వరూపం బ్రహ్మ । ఎవం తర్హి, ఆత్మత్వాజ్జ్ఞానకర్తృత్వమ్ ; ‘ఆత్మా జ్ఞాతా’ ఇతి హి ప్రసిద్ధమ్ ,
‘సోఽకామయత’ (తై. ఉ. ౨ । ౬ । ౧) ఇతి చ కామినో జ్ఞానకర్తృత్వప్రసిద్ధిః ; అతో జ్ఞానకర్తృత్వాత్ జ్ఞప్తిర్బ్రహ్మేత్యయుక్తమ్ ; అనిత్యత్వప్రసఙ్గాచ్చ ; యది నామ జ్ఞప్తిర్జ్ఞానమితి భావరూపతా బ్రహ్మణః, తదాప్యనిత్యత్వం ప్రసజ్యేత ; పారతన్త్ర్యం చ, ధాత్వర్థానాం కారకాపేక్షత్వాత్ , జ్ఞానం చ ధాత్వర్థః ; అతోఽస్య అనిత్యత్వం పరతన్త్రతా చ । న ; స్వరూపావ్యతిరేకేణ కార్యత్వోపచారాత్ । ఆత్మనః స్వరూపం జ్ఞప్తిః న తతో వ్యతిరిచ్యతే । అతో నిత్యైవ । తథాపి బుద్ధేరుపాధిలక్షణాయాశ్చక్షురాదిద్వారైర్విషయాకారపరిణామిన్యాః యే శబ్దాద్యాకారావభాసాః, తే ఆత్మవిజ్ఞానస్య విషయభూతా ఉత్పద్యమానా ఎవ ఆత్మవిజ్ఞానేన వ్యాప్తా ఉత్పద్యన్తే । తస్మాదాత్మవిజ్ఞానావభాస్యాశ్చ తే విజ్ఞానశబ్దవాచ్యాశ్చ ధాత్వర్థభూతా ఆత్మన ఎవ ధర్మా విక్రియారూపా ఇత్యవివేకిభిః పరికల్ప్యన్తే । యత్తు బ్రహ్మణో విజ్ఞానమ్ , తత్ సవితృప్రకాశవత్ అగ్న్యుష్ణత్వవచ్చ బ్రహ్మస్వరూపావ్యతిరిక్తం స్వరూపమేవ తత్ । న తత్కారణాన్తరసవ్యపేక్షమ్ , నిత్యస్వరూపత్వాత్ , సర్వభావానాం చ తేనావిభక్తదేశకాలత్వాత్ కాలాకాశాదికారణత్వాత్ నిరతిశయసూక్ష్మత్వాచ్చ । న తస్యాన్యదవిజ్ఞేయం సూక్ష్మం వ్యవహితం విప్రకృష్టం భూతం భవద్భవిష్యద్వా అస్తి । తస్మాత్సర్వజ్ఞం తద్బ్రహ్మ । మన్త్రవర్ణాచ్చ
‘అపాణిపాదో జవనో గ్రహీతా పశ్యత్యచక్షుః స శృణోత్యకర్ణః । స వేత్తి వేద్యం న చ తస్యాస్తి వేత్తా తమాహురగ్ర్యం పురుషం మహాన్తమ్’ (శ్వే. ఉ. ౩ । ౧౯) ఇతి ।
‘న హి విజ్ఞతుర్విజ్ఞాతేర్విపరిలోపో విద్యతేఽవినాశిత్వాన్న తు తద్ద్వితీయమస్తి’ (బృ. ఉ. ౪ । ౩ । ౩౦) ఇత్యాదిశ్రుతేశ్చ । విజ్ఞాతృస్వరూపావ్యతిరేకాత్కరణాదినిమిత్తానపేక్షత్వాచ్చ బ్రహ్మణో జ్ఞానస్వరూపత్వేఽపి నిత్యత్వప్రసిద్ధిః । అతో నైవ ధాత్వర్థస్తత్ , అక్రియారూపత్వాత్ । అత ఎవ చ న జ్ఞానకర్తృ ; తస్మాదేవ చ న జ్ఞానశబ్దవాచ్యమపి తద్బ్రహ్మ । తథాపి తదాభాసవాచకేన బుద్ధిధర్మవిశేషేణ జ్ఞానశబ్దేన తల్లక్ష్యతే ; న తు ఉచ్యతే, శబ్దప్రవృత్తిహేతుజాత్యాదిధర్మరహితత్వాత్ । తథా సత్యశబ్దేనాపి । సర్వవిశేషప్రత్యస్తమితస్వరూపత్వాద్బ్రహ్మణః బాహ్యసత్తాసామాన్యవిషయేణ సత్యశబ్దేన లక్ష్యతే ‘సత్యం బ్రహ్మ’ ఇతి ; న తు సత్యశబ్దవాచ్యం బ్రహ్మ । ఎవం సత్యాదిశబ్దా ఇతరేతరసంనిధానాదన్యోన్యనియమ్యనియామకాః సన్తః సత్యాదిశబ్దవాచ్యాత్ నివర్తకా బ్రహ్మణః, లక్షణార్థాశ్చ భవన్తీతి । అతః సిద్ధమ్
‘యతో వాచో నివర్తన్తే అప్రాప్య మనసా సహ’ (తై. ఉ. ౨ । ౪ । ౧) ‘అనిరుక్తేఽనిలయనే’ (తై. ఉ. ౨ । ౭ । ౧) ఇతి చ అవాచ్యత్వమ్ , నీలోత్పలవదవాక్యార్థత్వం చ బ్రహ్మణః ॥
తద్యథావ్యాఖ్యాతం బ్రహ్మ యః వేద విజానాతి నిహితం స్థితం గుహాయామ్ , గూహతేః సంవరణార్థస్య నిగూఢా అస్యాం జ్ఞానజ్ఞేయజ్ఞాతృపదార్థా ఇతి గుహా బుద్ధిః, గూఢావస్యాం భోగాపవర్గౌ పురుషార్థావితి వా, తస్యాం పరమే ప్రకృష్టే వ్యోమన్ వ్యోమ్ని ఆకాశే అవ్యాకృతాఖ్యే ; తద్ధి పరమం వ్యోమ,
‘ఎతస్మిన్ఖల్వక్షరే గార్గ్యాకాశః’ (బృ. ఉ. ౩ । ౮ । ౧౧) ఇత్యక్షరసంనికర్షాత్ ; ‘గుహాయాం వ్యోమన్’ ఇతి వా సామానాధికరణ్యాదవ్యాకృతాకాశమేవ గుహా ; తత్రాపి నిగూఢాః సర్వే పదార్థాస్త్రిషు కాలేషు, కారణత్వాత్సూక్ష్మతరత్వాచ్చ ; తస్మిన్నన్తర్నిహితం బ్రహ్మ । హార్దమేవ తు పరమం వ్యోమేతి న్యాయ్యమ్ , విజ్ఞానాఙ్గత్వేన వ్యోమ్నో వివక్షితత్వాత్ ।
‘యో వై స బహిర్ధా పురుషాదాకాశో యో వై సోఽన్తః పురుష ఆకాశో యోఽయమన్తర్హృదయ ఆకాశః’ (ఛా. ఉ. ౩ । ౧౨ । ౭),
(ఛా. ఉ. ౩ । ౧౨ । ౮) ఇతి శ్రుత్యన్తరాత్ప్రసిద్ధం హార్దస్య వ్యోమ్నః పరమత్వమ్ । తస్మిన్హార్దే వ్యోమ్ని యా బుద్ధిర్గుహా, తస్యాం నిహితం బ్రహ్మ తద్వ్యావృత్త్యా వివిక్తతయోపలభ్యత ఇతి । న హ్యన్యథా విశిష్టదేశకాలసమ్బన్ధోఽస్తి బ్రహ్మణః, సర్వగతత్వాన్నిర్విశేషత్వాచ్చ । సః ఎవం బ్రహ్మ విజానన్ ; కిమిత్యాహ - అశ్నుతే భుఙ్క్తే సర్వాన్ నిరవశేషాన్ కామాన్ కామ్యభోగానిత్యర్థః । కిమస్మదాదివత్పుత్రస్వర్గాదీన్పర్యాయేణ ? నేత్యాహ - సహ యుగపత్ ఎకక్షణోపారూఢానేవ ఎకయోపలబ్ధ్యా సవితృప్రకాశవన్నిత్యయా బ్రహ్మస్వరూపావ్యతిరిక్తయా, యామవోచామ ‘సత్యం జ్ఞానమ్’ ఇతి । ఎతత్తదుచ్యతే - బ్రహ్మణా సహేతి । బ్రహ్మభూతో విద్వాన్ బ్రహ్మస్వరూపేణైవ సర్వాన్కామాన్ సహ అశ్నుతే । న తథా యథోపాధికృతేన స్వరూపేణాత్మనో జలసూర్యకాదివత్ప్రతిబిమ్బభూతేన సాంసారికేణ ధర్మాదినిమిత్తాపేక్షాంశ్చక్షురాదికరణాపేక్షాంశ్చ సర్వాన్కామాన్పర్యాయేణాశ్నుతే లోకః । కథం తర్హి ? యథోక్తేన ప్రకారేణ సర్వజ్ఞేన సర్వగతేన సర్వాత్మనా నిత్యబ్రహ్మాత్మస్వరూపేణ ధర్మాదినిమిత్తానపేక్షాన్ చక్షురాదికరణానపేక్షాంశ్చ సర్వాన్కామాన్సహాశ్నుత ఇత్యర్థః । విపశ్చితా మేధావినా సర్వజ్ఞేన । తద్ధి వైపశ్చిత్యమ్ , యత్సర్వజ్ఞత్వమ్ । తేన సర్వజ్ఞస్వరూపేణ బ్రహ్మణా అశ్నుత ఇతి । ఇతిశబ్దో మన్త్రపరిసమాప్త్యర్థః ॥
సర్వ ఎవ వల్ల్యర్థః ‘బ్రహ్మవిదాప్నోతి పరమ్’ ఇతి బ్రాహ్మణ వాక్యేన సూత్రితః । స చ సూత్రితోఽర్థః సఙ్క్షేపతో మన్త్రేణ వ్యాఖ్యాతః । పునస్తస్యైవ విస్తరేణార్థనిర్ణయః కర్తవ్య ఇత్యుత్తరస్తద్వృత్తిస్థానీయో గ్రన్థ ఆరభ్యతే - తస్మాద్వా ఎతస్మాదిత్యాదిః । తత్ర చ ‘ సత్యం జ్ఞానమనన్తం బ్రహ్మ’ ఇత్యుక్తం మన్త్రాదౌ ; తత్కథం సత్యమనన్తం చేత్యత ఆహ । త్రివిధం హ్యానన్త్యమ్ - దేశతః కాలతో వస్తుతశ్చేతి । తద్యథా - దేశతోఽనన్త ఆకాశః ; న హి దేశతస్తస్య పరిచ్ఛేదోఽస్తి । న తు కాలతశ్చానన్త్యం వస్తుతశ్చ ఆకాశస్య । కస్మాత్ ? కార్యత్వాత్ । నైవం బ్రహ్మణ ఆకాశవత్కాలతోఽప్యన్తవత్త్వమ్ । అకార్యత్వాత్ । కార్యం హి వస్తు కాలేన పరిచ్ఛిద్యతే । అకార్యం చ బ్రహ్మ । తస్మాత్కాలతోఽస్యానన్త్యమ్ । తథా వస్తుతః । కథం పునర్వస్తుత ఆనన్త్యమ్ ? సర్వానన్యత్వాత్ । భిన్నం హి వస్తు వస్త్వన్తరస్య అన్తో భవతి, వస్త్వన్తరబుద్ధిర్హి ప్రసక్తాద్వస్త్వన్తరాన్నివర్తతే । యతో యస్య బుద్ధేర్నివృత్తిః, స తస్యాన్తః । తద్యథా గోత్వబుద్ధిరశ్వత్వాన్నివర్తత ఇత్యశ్వత్వాన్తం గోత్వమిత్యన్తవదేవ భవతి । స చాన్తో భిన్నేషు వస్తుషు దృష్టః । నైవం బ్రహ్మణో భేదః । అతో వస్తుతోఽప్యానన్త్యమ్ । కథం పునః సర్వానన్యత్వం బ్రహ్మణ ఇతి, ఉచ్యతే - సర్వవస్తుకారణత్వాత్ । సర్వేషాం హి వస్తూనాం కాలాకాశాదీనాం కారణం బ్రహ్మ । కార్యాపేక్షయా వస్తుతోఽన్తవత్త్వమితి చేత్ , న ; అనృతత్వాత్కార్యస్య వస్తునః । న హి కారణవ్యతిరేకేణ కార్యం నామ వస్తుతోఽస్తి, యతః కారణబుద్ధిర్వినివర్తేత ;
‘వాచారమ్భణం వికారో నామధేయం మృత్తికేత్యేవ సత్యమ్’ (ఛా. ఉ. ౬ । ౧ । ౪) ఎవం సదేవ సత్యమితి శ్రుత్యన్తరాత్ । తస్మాదాకాశాదికారణత్వాద్దేశతస్తావదనన్తం బ్రహ్మ । ఆకాశో హ్యనన్త ఇతి ప్రసిద్ధం దేశతః ; తస్యేదం కారణమ్ ; తస్మాత్సిద్ధం దేశత ఆత్మన ఆనన్త్యమ్ । న హ్యసర్వగతాత్సర్వగతముత్పద్యమానం లోకే కిఞ్చిద్దృశ్యతే । అతో నిరతిశయమాత్మన ఆనన్త్యం దేశతః । తథా అకార్యత్వాత్కాలతః ; తద్భిన్నవస్త్వన్తరాభావాచ్చ వస్తుతః । అత ఎవ నిరతిశయసత్యత్వమ్ ॥
తస్మాత్ ఇతి మూలవాక్యసూత్రితం బ్రహ్మ పరామృశ్యతే ; ఎతస్మాత్ ఇతి మన్త్రవాక్యేన అనన్తరం యథాలక్షితమ్ । యద్బ్రహ్మ ఆదౌ బ్రాహ్మణవాక్యేన సూత్రితమ్ , యచ్చ ‘సత్యం జ్ఞానమనన్తం బ్రహ్మ’ ఇత్యనన్తరమేవ లక్షితమ్ , తస్మాదేతస్మాద్బ్రహ్మణ ఆత్మనః ఆత్మశబ్దవాచ్యాత్ ; ఆత్మా హి తత్ సర్వస్య,
‘తత్సత్యం స ఆత్మా’ (ఛా. ఉ. ౬ । ౮ । ౧౬) ఇతి శ్రుత్యన్తరాత్ ; అతో బ్రహ్మ ఆత్మా ; తస్మాదేతస్మాద్బ్రహ్మణ ఆత్మస్వరూపాత్ ఆకాశః సమ్భూతః సముత్పన్నః । ఆకాశో నామ శబ్దగుణః అవకాశకరో మూర్తద్రవ్యాణామ్ । తస్మాత్ ఆకాశాత్ స్వేన స్పర్శగుణేన పూర్వేణ చ ఆకాశగుణేన శబ్దేన ద్విగుణః వాయుః, సమ్భూత ఇత్యనువర్తతే । వాయోశ్చ స్వేన రూపగుణేన పూర్వాభ్యాం చ త్రిగుణః అగ్నిః సమ్భూతః । అగ్నేశ్చ స్వేన రసగుణేన పూర్వైశ్చ త్రిభిః చతుర్గుణా ఆపః సమ్భూతాః । అద్భ్యః స్వేన గన్ధగుణేన పూర్వైశ్చ చతుర్భిః పఞ్చగుణా పృథివీ సమ్భూతా । పృథివ్యాః ఓషధయః । ఓషధీభ్యః అన్నమ్ । అన్నాత్ రేతోరూపేణ పరిణతాత్ పురుషః శిరః - పాణ్యాద్యాకృతిమాన్ । స వై ఎష పురుషః అన్నరసమయః అన్నరసవికారః పురుషాకృతిభావితం హి సర్వేభ్యోఽఙ్గేభ్యస్తేజఃసమ్భూతం రేతో బీజమ్ । తస్మాద్యో జాయతే, సోఽపి తథా పురుషాకృతిరేవ స్యాత్ ; సర్వజాతిషు జాయమానానాం జనకాకృతినియమదర్శనాత్ । సర్వేషామప్యన్నరసవికారత్వే బ్రహ్మవంశ్యత్వే చ అవిశిష్టే, కస్మాత్పురుష ఎవ గృహ్యతే ? ప్రాధాన్యాత్ । కిం పునః ప్రాధాన్యమ్ ? కర్మజ్ఞానాధికారః । పురుష ఎవ హి శక్తత్వాదర్థిత్వాదపర్యుదస్తత్వాచ్చ కర్మజ్ఞానయోరధిక్రియతే, ‘పురుషే త్వేవావిస్తరామాత్మా స హి ప్రజ్ఞానేన సమ్పన్నతమో విజ్ఞాతం వదతి విజ్ఞాతం పశ్యతి వేద శ్వస్తనం వేద లోకాలోకౌ మర్త్యేనామతమీక్షతీత్యేవం సమ్పన్నః ; అథేతరేషాం పశూనామశనాయాపిపాసే ఎవాభివిజ్ఞానమ్’ ఇత్యాది శ్రుత్యన్తరదర్శనాత్ ॥
స హి పురుషః ఇహ విద్యయా ఆన్తరతమం బ్రహ్మ సఙ్క్రామయితుమిష్టః । తస్య చ బాహ్యాకారవిశేషేష్వనాత్మసు ఆత్మభావితాబుద్ధిః వినా ఆలమ్బనవిశేషం కఞ్చిత్ సహసా ఆన్తరతమప్రత్యగాత్మవిషయా నిరాలమ్బనా చ కర్తుమశక్యేతి దృష్టశరీరాత్మసామాన్యకల్పనయా శాఖాచన్ద్రనిదర్శనవదన్తః ప్రవేశయన్నాహ - తస్యేదమేవ శిరః । తస్య అస్య పురుషస్యాన్నరసమయస్య ఇదమేవ శిరః ప్రసిద్ధమ్ । ప్రాణమయాదిష్వశిరసాం శిరస్త్వదర్శనాదిహాపి తత్ప్రసఙ్గో మా భూదితి ఇదమేవ శిర ఇత్యుచ్యతే । ఎవం పక్షాదిషు యోజనా । అయం దక్షిణో బాహుః పూర్వాభిముఖస్య దక్షిణః పక్షః । అయం సవ్యో బాహుః ఉత్తరః పక్షః । అయం మధ్యమో దేహభాగః ఆత్మా అఙ్గానామ్ , ‘మధ్యం హ్యేషామఙ్గానామాత్మా’ ఇతి శ్రుతేః । ఇదమితి నాభేరధస్తాద్యదఙ్గమ్ , తత్ పుచ్ఛం ప్రతిష్ఠా । ప్రతితిష్ఠత్యనయేతి ప్రతిష్ఠా । పుచ్ఛమివ పుచ్ఛమ్ , అధోలమ్బనసామాన్యాత్ , యథా గోః పుచ్ఛమ్ । ఎతత్ప్రకృత్య ఉత్తరేషాం ప్రాణమయాదీనాం రూపకత్వసిద్ధిః, మూషానిషిక్తద్రుతతామ్రప్రతిమావత్ । తదప్యేష శ్లోకో భవతి । తత్ తస్మిన్నేవార్థే బ్రాహ్మణోక్తే అన్నమయాత్మప్రకాశకే ఎష శ్లోకః మన్త్రః భవతి ॥
ఇతి ప్రథమానువాకభాష్యమ్ ॥