स्मृत्या च श्रुत्यर्थः शक्यो निर्णेतुमित्याह —

स्मर्यमाणमिति ।

तत्र प्रतिज्ञां पूरयति —

इतश्चेति ।

सूत्रं व्याकुर्वन्नितःशब्दार्धमाह —

यस्मादिति ।

स्मृतिमुदाहरति —

यस्येति ।

तस्याः श्रुतिवन्मानत्वं व्युदस्य तद्द्वारा तदाह —

तदिति ।

इतिशब्दस्य वाक्यसमाप्त्यर्थत्वं व्यावर्त्य हेत्वर्थत्वं व्यनक्ति —

यस्मादिति ।

स्तुतेरसदारोपेऽपि सम्भवान्न मूलश्रुत्यपेक्षेत्याशङ्क्याह —

यद्यपीति ।

सद्रूपेण स्तुतित्वमौत्सर्गकमसति श्रुत्यपवादे दुर्वारमित्यर्थः ।

अस्तुतिरूपामपि स्मृतिमाह —

द्यामिति ।

इहेति त्रैलोक्यदेहस्य वैश्वानरस्येश्वरतायामित्यर्थः ॥ २५ ॥