ब्रह्मसूत्रभाष्यम्
द्वितीयोऽध्यायःद्वितीयः पादः
न्यायनिर्णयव्याख्या
 
न च पर्यायादप्यविरोधो विकारादिभ्यः ॥ ३५ ॥
पर्यायेणाप्यवयवोपगमापगमाभ्यामेतद्देहपरिमाणत्वं जीवस्याविरोधेनोपपादयितुं शक्यतेकुतः ? विकारादिदोषप्रसङ्गात्अवयवोपगमापगमाभ्यां ह्यनिशमापूर्यमाणस्यापक्षीयमाणस्य जीवस्य विक्रियावत्त्वं तावदपरिहार्यम्विक्रियावत्त्वे चर्मादिवदनित्यत्वं प्रसज्येतततश्च बन्धमोक्षाभ्युपगमो बाध्येतकर्माष्टकपरिवेष्टितस्य जीवस्य अलाबूवत्संसारसागरे निमग्नस्य बन्धनोच्छेदादूर्ध्वगामित्वं भवतीतिकिञ्चान्यत्आगच्छतामपगच्छतां अवयवानामागमापायधर्मवत्त्वादेव अनात्मत्वं शरीरादिवत्ततश्चावस्थितः कश्चिदवयव आत्मेति स्यात् निरूपयितुं शक्यतेअयमसावितिकिञ्चान्यत्आगच्छन्तश्चैते जीवावयवाः कुतः प्रादुर्भवन्ति, अपगच्छन्तश्च क्व वा लीयन्त इति वक्तव्यम् हि भूतेभ्यः प्रादुर्भवेयुः, भूतेषु निलीयेरन् , अभौतिकत्वाज्जीवस्यनापि कश्चिदन्यः साधारणोऽसाधारणो वा जीवानामवयवाधारो निरूप्यते, प्रमाणाभावात्किञ्चान्यत्अनवधृतस्वरूपश्चैवं सति आत्मा स्यात् , आगच्छतामपगच्छतां अवयवानामनियतपरिमाणत्वात्अत एवमादिदोषप्रसङ्गात् पर्यायेणाप्यवयवोपगमापगमावात्मन आश्रयितुं शक्येतेअथवा पूर्वेण सूत्रेण शरीरपरिमाणस्यात्मन उपचितापचितशरीरान्तरप्रतिपत्तावकार्त्स्न्यप्रसञ्जनद्वारेणानित्यतायां चोदितायाम् , पुनः पर्यायेण परिमाणानवस्थानेऽपि स्रोतःसन्ताननित्यतान्यायेन आत्मनो नित्यता स्यात्यथा रक्तपटानां विज्ञानानवस्थानेऽपि तत्सन्ताननित्यता, तद्वद्विसिचामपिइत्याशङ्क्य, अनेन सूत्रेणोत्तरमुच्यतेसन्तानस्य तावदवस्तुत्वे नैरात्म्यवादप्रसङ्गः, वस्तुत्वेऽप्यात्मनो विकारादिदोषप्रसङ्गादस्य पक्षस्यानुपपत्तिरिति ॥ ३५ ॥

प्रतिज्ञां विभजते -

न चेति ।

प्रश्नपूर्वकं हेतुमाह -

कुत इति ।

विकारप्रसङ्गं प्रकटयति -

अवयवेति ।

आत्मनः समुद्रादिवद्विक्रियावत्त्वमिष्टमित्याशङ्क्याह -

विक्रियेति ।

अनित्यत्वप्रसङ्गस्येष्टत्वं निराह -

ततश्चेति ।

तदर्थं तदभ्युपगमं दर्शयति -

कर्मेति ।

न चात्मनोऽनित्यत्वे युक्तोऽयमुपगमो बन्धमोक्षान्वयिनोऽभावात् । नहि तौ स्वतन्त्रौ तद्भावे बन्धस्यानादित्वान्मुक्तस्य चानाशित्वान्नानित्यतेत्यर्थः ।

आदिशब्दसूचितमर्थमाह -

किञ्चेति ।

यस्यात्मा सावयवस्तस्यावयवानामात्मत्वम् अवयविनो वा । आद्येऽपि किमागमापायिनां तेषामात्मत्वं तद्धीनस्य वा कस्यचिदवयवस्येति विकल्प्याद्यं प्रत्याह -

आगच्छतामिति ।

कल्पान्तरं परिशिष्टमादत्ते -

ततश्चेति ।

तस्य विशेषतोऽपरिज्ञानादात्मज्ञानाभावादपवर्गासिद्धिरित्याह -

न चेति ।

आद्ये कल्पे दोषान्तरमाह -

किञ्चेति ।

अवयवप्रादुर्भावापादानत्वं तद्विलयाधारत्वं च महाभूतानां वा व्यतिरिक्तस्य वा कस्यचिदिति विमृश्याद्यं प्रत्याह -

न हीति ।

द्वितीयेऽपि प्रतिजीवमसाधारणः सर्वसाधारणो वेति विकल्प्य दूषयति -

नापीति ।

तथा चात्मज्ञानाभावादमुक्तिरेवेत्यर्थः ।

अवयवानां नात्मत्वमवयविनस्तु तथात्वमिति मतं प्रत्याह -

किञ्चेति ।

एवं सति आत्मनोऽवयवित्वे सतीति यावत् ।

तत्र हेतुमाह -

आगच्छतामिति ।

किञ्च प्रत्येकमवयवा न चेतयेरन्नेकाभिप्रायत्वानियमात् । विरुद्धाभिप्रायतया विरुद्धक्रियत्वेन शरीरोन्मथनप्रसङ्गः । न चावयवसमूहस्य चैतन्यं, तस्य भेदाभेदाभ्यां दुर्भणत्वादिति मत्वाऽह -

अत इति ।

प्रकारप्रकारिणौ पञ्चमीभ्यामुक्तौ ।

प्रकारान्तरेण सूत्रमवतारयति -

अथवेति ।

तदेव दर्शयति -

पूर्वेणेति ।

आत्माऽकार्त्स्न्यसूत्रेण प्रसञ्जितां तदनित्यतां सन्ताननित्यतया सुगतवत्परिहर्तव्यामाशङ्क्येदं सूत्रमित्यर्थः । पर्यायेण शरीरव्यक्तिभेेदेन परिमाणस्यात्मनिष्ठस्यैकरूपस्यानवस्थानादनवस्थितपरिमाणस्यात्मनोऽनित्यत्वे शङ्कितेऽपि स्रोतोरूपेण तत्परिमाणस्य च यः सन्तानस्तस्य नित्यतैव न्यायस्तेनेति यावत् ।

व्यक्तीनामनित्यत्वेऽपि सन्ताननित्यत्वे दृष्टान्तः -

यथेति ।

सिग् वस्त्रं विगतं येभ्यस्ते विसिचो विवसनास्तेषामपि पुत्तिकादेहहस्तिदेहादावात्मपरिमाणस्यानवस्थितत्वेऽपि तत्सन्ताननित्यत्वेनात्मनित्यत्वमाशङ्क्य सूत्रमित्याह -

तद्वदिति ।

तदेव विवृणोति -

सन्तानस्येति ।

पर्यायशब्देन क्रमभाविपरिमाणगतः सन्तानो गृह्यते, तन्नित्यत्वादपि नात्मनित्यत्वम् । तस्य हि वस्तुत्वमवस्तुत्वं वा । द्वितीये राद्धान्तविरोधमुक्त्वा प्रथमं प्रत्याह -

वस्तुत्वेऽपीति ।

स हि सन्तानिभ्योऽभिन्नो भिन्नो वा । अभेदे प्रतिदेहं परिमाणभेदानां सन्तानिनामन्यथात्वात्कार्यत्वेनानित्यत्वात्तदभिन्नसन्तानस्यापि तथात्वम् । भेदे तत्सन्तानत्वायोगाद्भिन्नत्वेन घटादिवद्विकारादिप्रसङ्गादात्मनित्यत्वं सन्ताननित्यतया यदुच्यते तस्यानुपपत्तिरित्यर्थः । इतिशब्दः सूत्रव्याख्यासमाप्त्यर्थः ॥ ३५ ॥