तत्र शङ्कां विवृणोति -
अत्रेति ।
जीवस्याणोरपि देहव्यापिकार्यं स्यादिति दृष्टान्तेनोक्ते सतीति यावत् ।
अतुल्यत्वमेव व्यतिरेकेण साधयति -
सिद्धे हीति ।
न चात्मनो देहैकदेशस्थत्वं प्रत्यक्षमित्युक्तदृष्टान्तासिद्धिरिति शेषः ।
दृष्टान्ते विशेषं दर्शयति -
प्रत्यक्षं त्विति ।
अवस्थितिविशेषमेव विशदयति -
एकेति ।
कार्यमपि तर्हि तथैव स्यादित्याशङ्क्योक्तम् -
सकलेति ।
आत्मन्यपि तुल्यमेतदित्याशङ्क्याह -
आत्मन इति ।
प्रत्यक्षतोऽल्पीयसश्चन्दनबिन्दोस्त्वग्व्याप्त्या व्यापि कार्यं युक्तम् । यस्य तु सन्दिग्धमणुत्वं सर्वाङ्गीणं कार्यं तस्य व्यापित्वमौत्सर्गिकं तु हित्वा नेयं कल्पना युक्तेत्यर्थः ।
आत्मनो देहैकदेशस्थत्वमप्रत्यक्षमपि चन्दनबिन्दुदृष्टान्तेनाणुत्वहेतुनानुमेयमिति शङ्कते -
अनुमेयमिति ।
सन्दिग्धासन्दिग्धत्वेन सन्दिग्धं दूषयति -
नेत्यादिना ।
परिहारमवतार्य व्याकरोति -
अत्रेति ।
प्रत्यक्षानुमानयोरभावादात्मनो देहैकदेशस्थत्वं निरस्तमिति शङ्कते -
कथमिति ।
श्रुतिमाश्रित्य सूत्रावयवेन समाधत्ते -
हृदीति ।
‘यो वेद निहितं गुहायाम्’ इत्याद्युपदेशसङ्ग्रहार्थमादिपदम् । सिद्धे तुल्यत्वे फलितमाह -
तस्मादिति ॥ २४ ॥