विज्ञानशब्दस्य जीवार्थत्वं गृहीत्वा सूत्रावयवं योजयति -

इतश्चेति ।

न चेदित्यादेर्व्यावर्त्यां शङ्कामाह -

नन्विति ।

नात्र बुद्धिर्विज्ञानमिति सूत्रभागेनाह -

नेतीति ।

तदेव स्फुटयितुं प्रतिजानीते -

जीवस्येति ।

प्रतिज्ञार्थं सूत्रावयवं व्याकुर्वन्व्यतिरेकेण स्फोरयति -

नेति ।

विपर्ययमभिनयति -

विज्ञानेनेति ।

अस्मन्मते बुद्धेरेव कर्तृत्वात्तत्र तद्व्यपदेशसिद्धिरित्याशङ्क्य केवलाया बुद्धेः करणत्वेनैव व्यपदेशदर्शनान्मैवमित्याह -

तथेति ।

तैत्तिरीयश्रुतौ विशेषमाह -

इहेति ।

कर्तृसामानाधिकरण्यमाख्यातेन कर्तृवाचिना विज्ञानपदस्याभिव्याहारः । प्रकृते वाक्ये विज्ञानस्य कर्तृत्वमन्यत्र करणत्वेऽपीति निगमयति -

इत्यदोष इति ॥ ३६ ॥