विद्वद्विषयत्वमुपेत्य परिहारान्तरमाह -
स्तुतय इति ।
एवं तर्हि प्रकरणमभग्नमिति मत्वा सूत्रं विभजते -
कुर्वन्नेवेति ।
विशेषमेव विशदयति -
यद्यपीति ।
स्तुत्यर्थं कर्मानुज्ञानमित्यत्र वाक्यशेषमनुकूलयति -
नेति ।
तथापि कथं स्तुतिः, तत्राह -
एतदिति ।
एवं कर्म कुर्वत्यपि त्वयि नेतो ब्रह्मभावाद्विद्यागम्यादन्यथा संसारापत्तिरस्ति यतो न कर्म लिप्यत इति योजनां गृहीत्वोपसंहरति -
तदेवमिति ॥ १४ ॥