एकत्वश्रुतीनां प्राप्तमुपचरितार्थत्वमनूद्य सिद्धान्तयति -
एवमिति ।
सिद्धान्तसूत्रं योजयति -
आत्मेत्येवेति ।
तत्र मानमाह -
तथाहीति ।
आत्मत्वोपगमान्तराणि दर्शयति -
तथेति ।
आदिशब्देन तद्योऽहं सोऽसौ योऽसौ सोऽहमित्यादयो गृह्यन्ते ।
सूत्रावयवमवशिष्टं व्याचष्टे -
ग्राहयन्तीति ।
परोक्तमनूद्य दूषयति -
यदुक्तमित्यादिना ।
एकत्वश्रुतीनामपूर्वार्थत्वफलवत्त्वाभ्यां तात्पर्यसिद्धेर्मुख्यवृत्तिसम्भवे गौणत्वायोगाद्द्वैतश्रुतीनां तल्लिङ्गानां च तद्वैपरीत्यात्कल्पितभेदालम्बनत्वान्मुख्यमेव जीवब्रह्मणोरैक्यमित्यर्थः ।
इतश्च नेदं प्रतीकदर्शनमित्याह -
वाक्येति ।
भेदस्य निन्द्यमानत्वाच्चाभेदस्यैव प्रतिपाद्यतेत्याह -
भेदेति ।
विरुद्धस्वभावत्वाद्भेदो जीवब्रह्मणोरित्युक्तमनूद्य प्रत्याह -
यत्त्विति ।
बिम्बप्रतिबिम्बवदुपाधिकृतो विरुद्धधर्माध्यासो न वास्तवस्तथा च तात्त्विकमैक्यमित्यर्थः ।
अभेदेऽपि संसार्यात्मत्वमीश्वरस्य संसारिणो वा तदात्मत्वमिति विकल्प्याद्ये यद्दूषणं तदनुभाष्य दूषयति -
यत्पुनरिति ।
अनभ्युपगमं विवृणोति -
नहीति ।
द्वितीयं प्रश्नपूर्वकमङ्गीकरोति -
किमिति ।
विरुद्धांशहान्या जीवस्य ब्रह्मत्वे प्रतिपाद्ये विरुद्धधर्मत्वमुक्तमसिद्धमेवेति फलितमाह -
एवं चेति ।
संसारिणः संसारित्वापोहेन ब्रह्मत्वे साध्ये परोक्तमनूद्य निरस्यति -
यदपीति ।
अधिकार्यभावादिरेकत्वज्ञानात्पूर्वमूर्ध्वं वेति विकल्प्याद्यं निराह -
प्रागिति ।
द्वितीयमङ्गीकरोति -
यत्रेति ।
श्रुतिश्रद्धालुतया शङ्कते -
प्रत्यक्षादीति ।
तत्त्वज्ञानादूर्ध्वं श्रुत्यभावस्येष्टत्वान्नानिष्टापत्तिरित्याह -
नेष्टत्वादिति ।
तदेव स्पष्टयति -
अत्रेति ।
गूढाभिप्रायः सन्पृच्छति -
कस्येति ।
यस्य भ्रान्तिस्तस्याज्ञानमित्याह -
यस्त्वामिति ।
स्वाभिप्रायं पूर्ववादी प्रकटयति -
नन्विति ।
अविद्यातज्जभ्रान्त्योरनिर्वाच्यत्वाद्बोधे सति तयोरसत्त्वान्नाश्रयापेक्षेत्याह -
यद्येवमिति ।
अनिर्वाच्यत्वादविद्यायाश्चोद्यान्तरमपि निरस्तमित्याह -
योऽपीति ।
अभेदश्रुतीनां सिद्धे मुख्यार्थत्वे फलितमुपसंहरति -
तस्मादिति ॥ ३ ॥