अपरब्रह्मविदां विश्वस्रष्टृत्वाद्यभावे हेत्वन्तरमाह -
भोगमात्रेति ।
न केवलं स्वाराज्यस्य परमेश्वरायत्ततया विदुषां जगद्व्यापारराहित्यं किन्तु तेन भोगमात्रेण साम्योक्तिलिङ्गादपीत्यर्थः ।
चकारार्थमाह -
इतश्चेति ।
हेत्वन्तरमेवावशिष्टसूत्राक्षरयोजनया स्पष्टयति -
यस्मादिति ।
तं ब्रह्मलोकगतमुपासकं हिरप्यगर्भः स्वसमीपमुपागतं सानुनयमाह - मया खल्वाप एवामृतमय्यो मीयन्ते दृश्यन्ते भुज्यन्ते तवाप्यसावमृतरूपोदकलक्षणो लोको भोग्यो यथासुखं भुज्यतामित्याह -
तमाहेति ।
उपासकस्योपास्यदेवतया भोगमात्रसामान्ये श्रुत्यन्तरमाह -
स यथेति ।
सशब्दो दृष्टान्तपरः । अवन्ति भजन्ते ।
तत्रैव वाक्यान्तरमाह -
तेनेति ।
उशब्दोऽप्यर्थः । सलोकतामपीति सम्बध्यते । प्रकृतेनोपासनेनोपास्याया देवतायाः सायुज्यं तेन समानदेहतां समानलोकतां च भावनाविशेषादाप्नोतीत्यर्थः ॥ २१ ॥