ब्रह्मसूत्रभाष्यम्
द्वितीयोऽध्यायःद्वितीयः पादः
भाष्यरत्नप्रभाव्याख्या
 
नैकस्मिन्नसम्भवात् ॥ ३३ ॥
अत्राचक्ष्महेनायमभ्युपगमो युक्त इतिकुतः ? एकस्मिन्नसम्भवात् ह्येकस्मिन्धर्मिणि युगपत्सदसत्त्वादिविरुद्धधर्मसमावेशः सम्भवति, शीतोष्णवत् एते सप्तपदार्था निर्धारिता एतावन्त एवंरूपाश्चेति, ते तथैव वा स्युः, नैव वा तथा स्युःइतरथा हि, तथा वा स्युरतथा वेत्यनिर्धारितरूपं ज्ञानं संशयज्ञानवदप्रमाणमेव स्यात्नन्वनेकात्मकं वस्त्विति निर्धारितरूपमेव ज्ञानमुत्पद्यमानं संशयज्ञानवन्नाप्रमाणं भवितुमर्हतिनेति ब्रूमःनिरङ्कुशं ह्यनेकान्तत्वं सर्ववस्तुषु प्रतिजानानस्य निर्धारणस्यापि वस्तुत्वाविशेषात्स्यादस्ति स्यान्नास्तिइत्यादिविकल्पोपनिपातादनिर्धारणात्मकतैव स्यात्एवं निर्धारयितुर्निर्धारणफलस्य स्यात्पक्षेऽस्तिता, स्याच्च पक्षे नास्तितेतिएवं सति कथं प्रमाणभूतः सन् तीर्थकरः प्रमाणप्रमेयप्रमातृप्रमितिष्वनिर्धारितासु उपदेष्टुं शक्नुयात् ? कथं वा तदभिप्रायानुसारिणस्तदुपदिष्टेऽर्थेऽनिर्धारितरूपे प्रवर्तेरन् ? ऐकान्तिकफलत्वनिर्धारणे हि सति तत्साधनानुष्ठानाय सर्वो लोकोऽनाकुलः प्रवर्तते, नान्यथाअतश्चानिर्धारितार्थं शास्त्रं प्रणयन् मत्तोन्मत्तवदनुपादेयवचनः स्यात्तथा पञ्चानामस्तिकायानां पञ्चत्वसंख्याअस्ति वा नास्ति वाइति विकल्प्यमाना, स्यात्तावदेकस्मिन्पक्षे, पक्षान्तरे तु स्यात्इत्यतो न्यूनसंख्यात्वमधिकसंख्यात्वं वा प्राप्नुयात् चैषां पदार्थानामवक्तव्यत्वं सम्भवतिअवक्तव्याश्चेन्नोच्येरन्उच्यन्ते चावक्तव्याश्चेति विप्रतिषिद्धम्उच्यमानाश्च तथैवावधार्यन्ते नावधार्यन्त इति तथा तदवधारणफलं सम्यग्दर्शनमस्ति वा नास्ति वाएवं तद्विपरीतमसम्यग्दर्शनमप्यस्ति वा नास्ति वाइति प्रलपन् मत्तोन्मत्तपक्षस्यैव स्यात् , प्रत्ययितव्यपक्षस्यस्वर्गापवर्गयोश्च पक्षे भावः पक्षे चाभावः, तथा पक्षे नित्यता पक्षे चानित्यताइत्यनवधारणायां प्रवृत्त्यनुपपत्तिःअनादिसिद्धजीवप्रभृतीनां स्वशास्त्रावधृतस्वभावानामयथावधृतस्वभावत्वप्रसङ्गःएवं जीवादिषु पदार्थेष्वेकस्मिन्धर्मिणि सत्त्वासत्त्वयोर्विरुद्धयोर्धर्मयोरसम्भवात् , सत्त्वे चैकस्मिन्धर्मेऽसत्त्वस्य धर्मान्तरस्यासम्भवात् , असत्त्वे चैवं सत्त्वस्यासम्भवात् , असङ्गतमिदमार्हतं मतम्एतेनैकानेकनित्यानित्यव्यतिरिक्ताव्यतिरिक्ताद्यनेकान्ताभ्युपगमा निराकृता मन्तव्याःयत्तु पुद्गलसंज्ञकेभ्योऽणुभ्यः सङ्घाताः सम्भवन्तीति कल्पयन्ति, तत्पूर्वेणैवाणुवादनिराकरणेन निराकृतं भवतीत्यतो पृथक्तन्निराकरणाय प्रयत्यते ॥ ३३ ॥

एवमनेकरूपत्वे वस्तुनि प्राप्तित्यागादिव्यवहारः सम्भवति, एकरूपत्वे सर्वं सर्वत्र सर्वदास्त्येवेति व्यवहारविलोपापत्तिः स्यात् , तस्मादनैकान्तं सर्वमित्येकरूपब्रह्मवादबाध इति प्राप्ते सिद्धान्तयति -

अत्रेति ।

यदस्ति तत्सर्वत्र सर्वदास्त्येव यथा ब्रह्मात्मा । न चैवं तत्प्राप्तये यत्नो न स्यादिति वाच्यम् , अप्राप्तिभ्रान्त्या यत्नसम्भवात् । यन्नास्ति तन्नास्त्येव, यथा शशविषाणादि । प्रपञ्चस्तूभयविलक्षण एवेत्येकान्तवाद एव युक्तो नानैकान्तवादः । तथा हि किं येनाकारेण वस्तुनः सत्त्वं तेनैवाकारेणासत्त्वमुताकारान्तरेण । द्वितीये वस्तुन आकारान्तरमेवासदिति वस्तुनः सदैकरूपत्वमेव । न हि दूरस्थग्रामस्य प्राप्तेरसत्त्वे ग्रामोऽप्यसन् भवति, प्राप्यासत्त्वे प्राप्तियत्नानुपपत्तेः । अतो यथाव्यवहारं प्रपञ्चस्यैकरूपत्वमास्थेयम् ।

नाद्य इत्याह -

नायमिति ।

ननु विमतमनैकात्मकम् , वस्तुत्वात् , नारसिंहवदिति चेत् । न । घट इदानीमस्त्येवेत्यनुभवबाधात् । किञ्च जीवादिपदार्थानां सप्तत्वं जीवत्वादिरूपं चास्त्येव नास्त्येवेति च नियतमुतानियतम् । आद्ये व्यभिचार इत्याह -

य इति ।

द्वितीये पदार्थनिश्चयो न स्यादित्याह -

इतरथेति ।

अनैकान्तं सर्वमित्येव निश्चय इति शङ्कते -

नन्विति ।

तस्य निश्चयरूपत्वं नियतमनियतं वा । आद्ये वस्तुत्वस्य तस्मिन्नेवैकरूपे निश्चये व्यभिचारः । द्वितीये तस्य संशयत्वं स्यादित्याह -

नेति ब्रूम इति ।

प्रमायामुक्तन्यायं प्रमात्रादावतिदिशति -

एवमिति ।

निर्धारणं फलं यस्य प्रमाणादेस्तस्येत्यर्थः ।

इत्येवं सर्वत्रानिर्धारणे सत्युपदेशो निष्कम्पप्रवृत्तिश्च न स्यादित्याह -

एवं सतीति ।

अनैकान्तवादे अस्तिकायपञ्चत्वमपि न स्यादित्याह -

तथा पञ्चानामिति ।

यदुक्तमवक्तव्यत्वं तत्किं केनापि शब्देनावाच्यत्वमुत सकृदनेकशब्दावाच्यत्वम् । नाद्यः, व्याघातादित्याह -

न चैषामिति ।

उच्यन्ते च । अवक्तव्यादिपदैरिति शेषः । न द्वितीयः, सकृदेकवक्तृमुखजानेकशब्दानामप्रसिद्धेर्निषेधायोगात् , शेषस्यापि मुखभेदात् । न चार्थस्य युगपद्विरुद्धधर्मवाञ्छायां वक्तुर्मूकत्वमात्रमवक्तव्यपदेन विवक्षितमिति वाच्यम् , तादृशवाञ्छाया एवानुत्पत्तेरिति ।

किञ्च विरुद्धानेकप्रलापित्वादर्हन्ननाप्त इत्याह -

उच्यमानाश्चेत्यादिना ।

इति च प्रलपन्नित्यन्वयः । अर्हन्निति शेषः । अनाप्तपक्षस्यैवान्तर्गतः स्यान्नाप्तपक्षस्येत्यर्थः ।

इतश्चासङ्गतोऽनैकान्तवाद इत्याह -

स्वर्गेति ।

किञ्चानादिसिद्धोऽर्हन्मुनिः, अन्ये तु हेत्वनुष्ठानान्मुच्यन्ते, अननुष्ठानाद्बध्यन्त इत्यार्हततन्त्रावधृतस्वभावानां त्रिविधजीवानां त्रैविध्यनियमोऽपि न स्यादित्याह -

अनादीति ।

प्रपञ्चितं सूत्रार्थं निगमयति -

एवमिति ।

एतेनेति ।

सत्त्वासत्त्वयोरेकत्र निरासेनेत्यर्थः । परमाणुसङ्घाताः पृथिव्यादय इति ।

दिगम्बरसिद्धान्तः किमिति सूत्रकृतोपेक्षितः, तत्राह -

यत्त्विति ॥३३॥