ಯದವಿದ್ಯಾವಶಾದ್ವಿಶ್ವಂ ದೃಶ್ಯತೇ ರಶನಾಹಿವತ್ ।
ಯದ್ವಿದ್ಯಯಾ ಚ ತದ್ಧಾನಿಸ್ತಂ ವಂದೇ ಪುರುಷೋತ್ತಮಮ್ ॥೧॥

ನಮಸ್ತ್ರಯ್ಯಂತಸಂದೋಹಸರಸೀರುಹಭಾನವೇ ।
ಗುರವೇ ಪರಪಕ್ಷೌಘಧ್ವಾಂತಧ್ವಂಸಪಟೀಯಸೇ ॥೨॥

ಭಗವತ್ಪಾದಾಬ್ಜದ್ವಂದ್ವಂ ದ್ವಂದ್ವನಿಬರ್ಹಣಮ್ ।
ಸುರೇಶ್ಚರಾದಿಸದ್ಭೃಂಗೈರವಲಂಬಿತಮಾಭಜೇ ॥೩॥

ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕೇ ಭಾಷ್ಯೇ ಶಿಷ್ಯೋಪಕೃತಿಸಿದ್ಧಯೇ ।
ಸುರೇಶ್ವರೋಕ್ತಿಮಾಶ್ರಿತ್ಯ ಕ್ರಿಯತೇ ನ್ಯಾಯನಿರ್ಣಯಃ ॥೪॥

ಕಾಣ್ವೋಪನಿಷದ್ವಿವರಣವ್ಯಾಜೇನಾಶೇಷಾಮೇವೋಪನಿಷದಂ ಶೋಧಯಿತುಕಾಮೋ ಭಗವಾನ್ಭಾಷ್ಯಕಾರೋ ವಿಘ್ನೋಪಶಮಾದಿಸಮರ್ಥಂ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರಪ್ರಮಾಣಕಂ ಪರಾಪರಗುರುನಮಸ್ಕಾರರೂಪಂ ಮಂಗಲಮಾಚರತಿ —

ಓಂ ನಮೋ ಬ್ರಹ್ಮಾದಿಭ್ಯ ಇತಿ ।

ವೇದೋ ಹಿರಣ್ಯಗರ್ಭೋ ವಾ ಬ್ರಹ್ಮ ತನ್ನಮಸ್ಕಾರೇಣ ಸರ್ವಾ ದೇವತಾ ನಮಸ್ಕೃತಾ ಭವಂತಿ ತದರ್ಥತ್ವಾತ್ತದಾತ್ಮಕತ್ವಾಚ್ಚ ‘ಏಷ ಉ ಹ್ಯೇವ ಸರ್ವೇ ದೇವಾಃ’(ಬೃ. ಉ. ೩ । ೯ । ೯) ಇತಿ ಶ್ರುತೇಃ । ಆದಿಪದೇನ ಪರಮೇಷ್ಠಿಪ್ರಭೃತಯೋ ಗೃಹ್ಯಂತೇ । ಯದ್ಯಪಿ ತೇಷಾಮುಕ್ತೋ ಬ್ರಹ್ಮಾಂತರ್ಭಾವಸ್ತಥಾಽಪಿ ತೇಷ್ವನಾದರನಿರಾಸಾರ್ಥಂ ಪೃಥಗ್ಗ್ರಹಣಮ್ । ಚತುರ್ಥೀ ನಮೋ ಯೋಗೇ । ನಮಃಶಬ್ದಸ್ತ್ರಿವಿಧಪ್ರಹ್ವೀಭಾವವಿಷಯಃ ।

ನನು ಬ್ರಹ್ಮವಿದ್ಯಾಂ ವಕ್ತುಕಾಮೇನ ಕಿಮಿತ್ಯೇತೇ ನಮಸ್ಕ್ರಿಯಂತೇ ಸೈವ ಹಿ ವಕ್ತವ್ಯೇತ್ಯತ ಆಹ —

ಬ್ರಹ್ಮವಿದ್ಯೇತಿ ।

ಏತೇಷಾಂ ತತ್ಸಂಪ್ರದಾಯಕರ್ತೃತ್ವೇ ವಂಶಬ್ರಾಹ್ಮಣಂ ಪ್ರಮಾಣಯತಿ —

ವಂಶಋಷಿಭ್ಯ ಇತಿ ।

ಯದ್ಯಪಿ ತತ್ರ ಪೌತಿಮಾಷ್ಯಾದಯೋ ಬ್ರಹ್ಮಾಂತಾಃ ಸಂಪ್ರದಾಯಕರ್ತಾರಃ ಶ್ರೂಯಂತೇ ತಥಾಽಪಿ ಗುರುಶಿಷ್ಯಕ್ರಮೇಣ ಬ್ರಹ್ಮಣಃ ಪ್ರಾಥಮ್ಯಮಿತಿ ತದಾದಿತ್ವಮಿತಿ ಭಾವಃ ।

ಸಂಪ್ರತ್ಯಪರಗುರೂನ್ನಮಸ್ಕರೋತಿ —

ನಮೋ ಗುರುಭ್ಯ ಇತಿ ।

ಯದ್ಯಪಿ ಬ್ರಹ್ಮವಿದ್ಯಾಸಂಪ್ರದಾಯಕರ್ತ್ರಂತರ್ಭಾವಾದೇತೇ ಪ್ರಾಗೇವ ನಮಸ್ಕೃತಾಸ್ತಥಾಽಪಿ ಶಿಷ್ಯಾಣಾಂ ಗುರುವಿಷಯಾದರಾತಿರೇಕಕಾರ್ಯಾರ್ಥಂ ಪೃಥಗ್ಗುರುನಮಸ್ಕರಣಂ ‘ಯಸ್ಯ ದೇವೇ ಪರಾ ಭಕ್ತಿಃ’ (ಶ್ವೇ. ಉ. ೬ । ೨೩) ಇತ್ಯಾದಿಶ್ರುತೇರಿತಿ ।