कर्मसमुच्चितादुपासनात्केवलाच्च प्राणात्मत्वं फलमुक्तं तत्र समुच्चितादुद्गातुर्यजमानस्य वा फलं केवलाच्चोपासनात्तयोरन्यतरस्यान्यस्य वा कस्यचिदिति जिज्ञासमानः शङ्कते —

कस्येति ।

ज्ञानकर्मणोरुभयत्र समभावादुभयोरपि वचनात्फलसिद्धिः ।

आश्रमान्तरविषयं तु केवलज्ञानस्य लोकजयहेतुत्वमित्यभिप्रेत्याऽऽह —

य एवमिति ।

एवंशब्दस्य प्रकृतपरामर्शित्वात्पूर्वोक्तं सर्वं वेद्यस्वरूपं संक्षिपति —

अहमस्मीत्यादिना ।

तस्य वागादिभ्यो विशेषं दर्शयति —

इन्द्रियेति ।

किमिदानीं प्राणस्यैवोपास्यतया वागादिपञ्चकमुपेक्षितमिति नेत्याह —

वागादीति ।

तस्य प्राणाश्रयत्वेऽपि कुतो देवतात्वमासंगपाप्मविद्धत्वादित्याशङ्क्याऽऽह —

स्वाभाविकेति ।

अन्नकृतोपकारं प्राणद्वारा वागादौ स्मारयति —

सर्वेति ।

रूपकर्मात्मके जगति प्राणस्य स्वरूपमनुसन्धत्ते —

आत्मा चेति ।

नामात्मके जगति प्राणस्याऽऽत्मत्वमुक्तं स्मारयति —

ऋगिति ।

सति सामत्वे गीतिभावावस्थायां प्राणस्योक्तं बाह्यमान्तरं च सौस्वर्यं सौवर्ण्यमिति गुणद्वयमनुवदति —

ममेति ।

तस्यैव वैकल्पिकीं प्रतिष्ठामुक्तामनुस्मारयति —

गीतीति ।

य एवमित्यादिनोक्तं परामृशति —

एवङ्गुणोऽहमिति ।

इत्येवमभिमानाभिव्यक्तिपर्यन्तं यो ध्यायति तस्येदं फलमित्युपसम्हरति —

इतीति ॥२८॥