तद्धैतदित्यादिवाक्यमवतार्य व्याकरोति —

अस्या इति ।

मन्त्रोदाहरणश्रुतिमेव प्रश्नद्वारा व्याचष्टे —

कथमित्यादिना ।

ज्ञानान्मुक्तिरित्यस्यार्थवादोऽयमिति द्योतयितुं किलेत्युक्तम् । आदिपदं समस्तवामदेवसूक्तग्रहणार्थम् ।

तत्रावान्तरविभागमाह —

तदेतदिति ।

शतृप्रत्ययप्रयोगप्राप्तमर्थं कथयति —

पश्यन्निति ।

“लक्षणहेत्वोः क्रियायाः” इति हेतौ शतृप्रत्ययविधानान्नैरन्तर्ये च सति हेतुत्वसंभवात्प्रकृते च प्रत्ययबलाद्ब्रह्मविद्यामोक्षयोर्नैरन्तर्यप्रतीतेस्तया साधनान्तरानपेक्षया लभ्यं मोक्षं दर्शयति श्रुतिरित्यर्थः ।

अत्रोदाहरणमाह —

भुञ्जान इति ।

भुजिक्रियामात्रसाध्या हि तृप्तिरत्र प्रतीयते तथा पश्यन्नित्यादावपि ब्रह्मविद्यामात्रसाध्या मुक्तिर्भातीत्यर्थः ।

तद्धैतदित्यादि व्याख्याय तदिदमित्यद्यवतारयितुं शङ्कते —

सेयमिति ।

ऐदंयुगीनानां कलिकालवर्तिनामिति यावत् ।

उत्तरवाक्यमुत्तरत्वेनावतार्य व्याकरोति —

तद्व्युत्थापनायेति ।

तस्य ताटस्थ्यं वारयति —

यत्सर्वभूतेति ।

प्रविष्टे प्रमाणमुक्तं स्मारयति —

दृष्टीति ।

व्यावृत्तं बाह्येषु विषयेषूत्सुकं साभिलाषं मनो यस्य स तथोक्तः । एवंशब्दार्थमेवाऽऽह अहमिति ।

तदेवं ज्ञानं विवृणोति —

अपोह्येति ।

यद्वा मनुष्योऽहमित्यादिज्ञाने परिपन्थिनि कथं ब्रह्माहमिति ज्ञानमित्याशङ्क्याऽह —

अपोह्येति ।

अहमित्यात्मज्ञानं सदा सिद्धमिति न तदर्थं प्रयतितव्यमित्याशङ्क्याऽऽह —

संसारेति ।

केवलमित्यद्वितीयत्वमुच्यते ।

ज्ञानमुक्त्वा तत्फलमाह —

सोऽविद्येति ।

यत्तु देवादीनां महावीर्यत्वाद्ब्रह्मविद्यया मुक्तिः सिद्ध्यति नास्मदादीनामल्पवीर्यत्वादिति तत्राऽऽह —

नहीति ।

श्रेयांसि बहुविघ्नानीति प्रसिद्धिमाश्रित्य शङ्कते —

वार्तमानिकेष्विति ।

शङ्कोत्तरत्वेनोत्तरवाक्यमादाय व्याकरोति —

अत आहेत्यादिना ।

यथोक्तेनान्वयादिना प्रकारेण ब्रह्मविज्ञातुरिति संबन्धः ।

अपिशब्दार्थं कथयति —

किमुतेति ।

अल्पवीर्यास्तत्र विघ्नकरणे पर्याप्ता नेति किमुत वाच्यमिति योजना ।