मन्त्रमेवं व्याख्याय ब्राह्मणमवतार्य व्याचष्टे —
तत्रेत्यादिना ।
मन्त्रः सप्तम्यर्थः ।
ननु यथोक्तं तत्त्वं स्वेनैव रूपेण प्रतिपत्तुं शक्यते किं प्रतीकोपदेशेनेत्याशङ्क्याऽऽह —
यत्तदिति ।
भावविशेषो बुद्धेर्विषयपारवश्यं परिहृत्य प्रत्यग्ब्रह्मज्ञानाभिमुख्यम् ।
ओङ्कारे ब्रह्मावेशनमुदाहरणेन द्रढयति —
यथेति ।
कल्पान्तरमाह —
वायुरमित्यादिना ।
किमिति सूत्राधिकरणमव्याकृतमाकाशमत्र गृह्यते तत्राऽऽह —
वायुरे हीति ।
तदेव भूताकाशात्मना विपरिणतमिति भावः ।
तर्हि पक्षद्वये संप्लवमाने कः सिद्धान्तः स्यादित्याशङ्क्याधिकारिभेदमाश्रित्याऽऽह —
तत्रेति ।
श्रुत्यन्तरस्यान्यथासिद्धिसंभवादोङ्कारस्य प्रतीकत्वेऽपि विप्रतिपत्तिमाशङ्क्याऽऽह —
केवलमिति ।
इतरत्र विप्रतिपत्तिद्योतकाभावादिति भावः ।
प्रतीकपक्षमुपपाद्याभिधानपक्षमुपपादयति —
वेदोऽयमिति ।
तदेव प्रपञ्चयति —
तेनेति ।
वेदेत्यत्राऽऽदौ तच्छब्दो द्रष्टव्यः ।
ब्राह्मणा विदुरिति विशेषनिर्देशस्य तात्पर्यमाह —
तस्मादिति ।
प्रतीकपक्षेऽपि वेदोऽयमित्यादिग्रन्थो निर्वहतीत्याह —
अथवेति ।
विध्यभावे कथमर्थवादः संभवतीत्याशङ्क्य परिहरति —
कथमित्यादिना ।
वेदत्वेन स्तुतिमोङ्कारस्य संग्रहविवरणाभ्यां दर्शयति —
सर्वो हीति ।
ओङ्कारे सर्वस्य नामजातस्यान्तर्भावे प्रमाणमाह —
तद्यथेति ।
तत्रैव हेत्वन्तरमवतार्य व्याकरोति —
इतश्चेति ।
वेदितव्यं परमपरं वा ब्रह्म । ‘द्वे ब्रह्मणो वेदितव्ये’ इति श्रुत्यन्तरात् ।
तद्वेदनसाधनत्वेऽपि कथमोङ्कारस्य वेदत्वमित्याशङ्क्याऽऽह —
इतरस्यापीति ।
अत एव वेदितव्यवेदनहेतुत्वादेवेत्यर्थः ।
प्रतीकपक्षे वाक्ययोजनां निगमयति —
तस्मादिति ।
अभिधानपक्षे प्रतीकपक्षे चैकं वाक्यमेकैकत्र योजयित्वा पक्षद्वयेऽपि साधारण्येन योजयति —
अथवेति ।
तस्य पूर्वोक्तनीत्या वेदत्वे लाभं दर्शयति —
तस्मिन्निति ।
ओङ्कारस्य ब्रह्मोपास्तिसाधनत्वमित्थं सिद्धमित्युपसंहर्तुमितिशब्दः ।