साम्नो गतिरित्यन्वयः । सामशब्दार्थमाह –

प्रकृतत्वादिति ।

तस्य पूर्वोत्तरग्रन्थयोः प्रकृतत्वं प्रकटयति –

उद्गीथो हीति ।

गतिशब्दस्य क्रियाविषयत्वं व्यावर्तयति –

आश्रय इति ।

औपचारिकमाश्रयं निरस्यति –

परायणमित्येतदिति ।

स्वरो ध्वनिभेदः कथमुद्गीथस्य गतिरित्याशङ्क्याऽऽह –

स्वरात्मकत्वादिति ।

तद्व्यञ्जकतया तदाश्रयत्वेन तत्तादात्म्याद्भवति स्वरस्तस्य गतिरित्यर्थः ।

साम्नः स्वरात्मकत्वेऽपि कतं तद्गतित्वमित्याशङ्क्य दृष्टान्तेन परिहरति –

यो यदात्मक इति ।

प्राणस्यान्नावष्टम्भत्वे वाजसनेयश्रुतिं प्रमाणयति –

शुष्यतीति ।

वत्सस्थानीयस्य प्राणस्यान्नं दाम बन्धनमिति च श्रुतेरित्यर्थः । ता अन्नमसृजन्तेति श्रुतेरन्नस्याप्सम्भवत्वं द्रष्टव्यम् ॥ ४ ॥