क्रोधस्य संमोहहेतुत्वमनुभवेन द्रढयति -

क्रुद्धो हीति ।

आक्रोशति - अधिक्षिपति । तदयोग्यत्वमपेरर्थः ।

संमोहकार्यं कथयति -

संमोहादिति ।

स्मृतेर्निमित्तनिवेदनद्वारा स्वरूपं  निरूपयति -

शास्त्रेति ।

क्षणिकत्वादेवतस्याः स्वतो नाशसम्भवात् , न संमोहाधीनत्वं तस्येत्याशङ्क्याह -

स्मृतीति ।

स्मृतिभ्रंशेऽपि कथं बुद्धिनाशः स्वरूपतः सिध्यति ? तत्राह -

कार्येति ।

ननु - पुरुषस्य नित्यसिद्धस्य बुद्धिनाशेऽपि प्रणाशो न कल्पते, तत्राह -

तावदेवेति ।

कार्याकार्यविवेचनयोग्यान्तःकरणाभावे सतोऽपि पुरुषस्य करणाभावात् , अपगततत्त्वविवेकविवक्षया नष्टत्वव्यपदेशः ।

तदेतदाह -

पुरुषार्थेति

॥ ६३ ॥