सर्वस्य श्रेयःसाधनस्य मुख्यगौणवृत्तिभ्यां यज्ञत्वं दर्शयन्नादौ यज्ञद्वयमादर्शयति -

दैवमेवेत्यादिना ।

प्रतीकमादाय दैवयज्ञं व्याचष्टे -

देवा इति ।

सम्यग्ज्ञानाख्यं यज्ञं विभजते -

ब्रह्माग्नाविति ।

तत्र ब्रह्मशब्दार्थं श्रृत्यवष्टम्भेन स्पष्टयति -

सत्यमिति ।

यदजडम् अनृतविपरीतम् अपरिच्छिन्नं ब्रह्म, तस्य परमानन्दत्वेन परमपुरुषार्थत्वमाह -

विज्ञानमिति ।

तस्य ज्ञानाधिकरणत्वेन ज्ञानत्वमौपचारिकम् , इत्याशङ्क्याह -

यत्साक्षादिति ।

जीवब्रह्मविभागे कथमपरिच्छिन्नत्वम् ? इत्याशङ्क्य विशिनष्टि -

य आत्मेति ।

परस्यैवात्मत्वं सर्वस्माद् देहादेरव्याकृतान्तात् आन्तरत्वेन साधयति -

सर्वान्तर इति ।

विधिमुखं सर्वमेवोपनिषद्वाक्यं ब्रह्मविषयमादिशब्दार्थः ।

निषेधमुखं ब्रह्मविषयमुपनिषद्वाक्यमशेषमेवार्थतो निबध्नाति -

अशनायेति ।

ब्रह्मण्यग्निशब्दप्रयोगे निमित्तमाह -

स होमेति ।

बुद्ध्यारूढतया सर्वस्य दाहकत्वात् विलयस्य वा हेतुत्वादिति द्रष्टव्यम् ।

यज्ञशब्दस्यात्मनि त्वम्पदार्थे प्रयोगे हेतुमाह -

आत्मनामस्विति ।

आधाराधेयभावेन वास्तवभेदं ब्रह्मात्मनोर्व्यावर्तयतिं -

परमार्थत इति ।

कथं तर्हि होमः ? नहि तस्यैव तत्र होमः सम्भवति, इत्याशङ्क्याह -

बुद्ध्यादीति ।

उपाधिसम्योगफलं कथयति -

अध्यस्तेति ।

उपाध्यध्यासद्वारा तद्धर्माध्यासे प्राप्तमर्थं निर्दिशति -

आहुतीति ।

इत्थम्भूतलक्षणां तृतीयामेव व्याकरोति -

उक्तेति ।

अशनायादिसर्वसंसारधर्मवर्जितेन निर्विशेषेण स्वरूपेणेति यावत् ।

आत्मनो ब्रह्मणि होममेव प्रकटयति -

सोपाधिकस्येति ।

अपर इत्यस्यार्थं स्फोरयति -

ब्रह्मेति ।

उक्तस्य ज्ञानयज्ञस्य दैवयज्ञादिषु ‘ब्रह्मार्पणम्’ इत्यादिश्लोकैरूपक्षिप्यमाणत्वं दर्शयति -

सोऽयमिति ।

उपक्षेपप्रयोजनमाह -

श्रेयानिति

॥ २५ ॥