कथं दुरत्ययत्वेन तदत्ययः स्यात् ? इति, तत्र आह -

मामेवेेति ।

प्रधानस्येव स्वातन्त्र्यं मायाया व्युदस्यति -

देवस्येति ।

स्वातन्त्र्ये मायात्वानुपपत्तिं हिशब्दद्योतितां हेतूकरोति -

यस्मादिति ।

अनुभवसिद्धा सा न अकस्मात् अपलापम् अर्हति, इत्याह -

एषेति ।

जगतः तत्त्वप्रतिपत्तिप्रतिबन्धभूताः गुणाः सत्वादयः ।

‘मम’ इति प्रागुक्तमेव मायायाः सम्बन्धम् अनूद्यविधित्सितं दुरत्ययत्वं विभजते -

दुःखेनेति ।

‘मामेव’ इत्यादि व्याचष्ठे -

तत्रेति ।

तस्मिन् मायारूपे यथोक्तरीत्या दुरत्यये सति, इति यावत् । ‘मामेव’ इति एवकारेण मायाया वेद्यकोटिनिवेशाभावः विवक्ष्यते । सर्वात्मना - कर्मानुष्ठानादिव्यग्रतामन्तरेण, इत्यर्थः ।

मायातिक्रमे मोहातिक्रमो भवति, इति मत्वा विशिनष्टि -

सर्वेति ।

मायातत्प्रयुक्तमोहयोः अतिक्रमेऽपि कथं पुरुषार्थसिद्धिः? इति आशङ्क्य, आह -

संसारेति

॥ १४ ॥