కేనోపనిషత్పదభాష్యమ్
ప్రథమః ఖణ్డః
ఆనన్దగిరిటీకా (కేన పదభాష్య)
 
‘కేనేషితమ్’ ఇత్యాద్యోపనిషత్పరబ్రహ్మవిషయా వక్తవ్యేతి నవమస్యాధ్యాయస్యారమ్భః । ప్రాగేతస్మాత్కర్మాణ్యశేషతః పరిసమాపితాని, సమస్తకర్మాశ్రయభూతస్య చ ప్రాణస్యోపాసనాన్యుక్తాని, కర్మాఙ్గసామవిషయాణి చ । అనన్తరం చ గాయత్రసామవిషయం దర్శనం వంశాన్తముక్తం కార్యమ్ । సర్వమేతద్యథోక్తం కర్మ చ జ్ఞానం చ సమ్యగనుష్ఠితం నిష్కామస్య ముముక్షోః సత్త్వశుద్ధ్యర్థం భవతి । సకామస్య తు జ్ఞానరహితస్య కేవలాని శ్రౌతాని స్మార్తాని చ కర్మాణి దక్షిణమార్గప్రతిపత్తయే పునరావృత్తయే చ భవన్తి । స్వాభావిక్యా త్వశాస్త్రీయయా ప్రవృత్త్యా పశ్వాదిస్థావరాన్తా అధోగతిః స్యాత్ । ‘అథైతయోః పథోర్న కతరేణచన తానీమాని క్షుద్రాణ్యసకృదావర్తీని భూతాని భవన్తి జాయస్వ మ్రియస్వేత్యేతత్తృతీయం స్థానమ్’ (ఛా. ఉ. ౫ । ౧౦ । ౮) ఇతి శ్రుతేః ; ‘ప్రజా హ తిస్రోఽత్యాయమీయుః’ (ఐ. ఆ. ౨ । ౧ । ౧), ( ఋ. మం. ౮ । ౧౦౧ । ౧౪) ఇతి చ మన్త్రవర్ణాత్ । విశుద్ధసత్త్వస్య తు నిష్కామస్యైవ బాహ్యాదనిత్యాత్సాధ్యసాధనసమ్బన్ధాదిహకృతాత్పూర్వకృతాద్వా సంస్కారవిశేషోద్భవాద్విరక్తస్య ప్రత్యగాత్మవిషయా జిజ్ఞాసా ప్రవర్తతే । తదేతద్వస్తు ప్రశ్నప్రతివచనలక్షణయా శ్రుత్యా ప్రదర్శ్యతే ‘కేనేషితమ్’ ఇత్యాద్యయా । కాఠకే చోక్తమ్ ‘పరాఞ్చి ఖాని వ్యతృణత్స్వయమ్భూస్తస్మాత్పరాఙ్ పశ్యతి నాన్తరాత్మన్ । కశ్చిద్ధీరః ప్రత్యగాత్మానమైక్షదావృత్తచక్షురమృతత్వమిచ్ఛన్’ (క. ఉ. ౨ । ౧ । ౧) ఇత్యాది । ‘పరీక్ష్య లోకాన్కర్మచితాన్బ్రాహ్మణో నిర్వేదమాయాన్నాస్త్యకృతః కృతేన । తద్విజ్ఞానార్థం స గురుమేవాభిగచ్ఛేత్సమిత్పాణిః శ్రోత్రియం బ్రహ్మనిష్ఠమ్’ (ము. ఉ. ౧ । ౨ । ౧౨) ఇత్యాద్యాథర్వణే చ । ఎవం హి విరక్తస్య ప్రత్యగాత్మవిషయం విజ్ఞానం శ్రోతుం మన్తుం విజ్ఞాతుం చ సామర్థ్యముపపద్యతే, నాన్యథా । ఎతస్మాచ్చ ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిజ్ఞానాత్సంసారబీజమజ్ఞానం కామకర్మప్రవృత్తికారణమశేషతో నివర్తతే, ‘తత్ర కో మోహః కః శోక ఎకత్వమనుపశ్యతః’ (ఈ. ఉ. ౭) ఇతి మన్త్రవర్ణాత్ , ‘తరతి శోకమాత్మవిత్’ (ఛా. ఉ. ౭ । ౧ । ౩) ‘భిద్యతే హృదయగ్రన్థిశ్ఛిద్యన్తే సర్వసంశయాః । క్షీయన్తే చాస్య కర్మాణి తస్మిన్దృష్టే పరావరే’ (ము. ఉ. ౨ । ౨ । ౯) ఇత్యాదిశ్రుతిభ్యశ్చ । కర్మసహితాదపి జ్ఞానాదేతత్సిధ్యతీతి చేత్ , న ; వాజసనేయకే తస్యాన్యకారణత్వవచనాత్ । ‘జాయా మే స్యాత్’ (బృ. ఉ. ౧ । ౪ । ౧౭) ఇతి ప్రస్తుత్య ‘పుత్రేణాయం లోకో జయ్యో నాన్యేన కర్మణా, కర్మణా పితృలోకో విద్యయా దేవలోకః’ (బృ. ఉ. ౧ । ౫ । ౧౬) ఇత్యాత్మనోఽన్యస్య లోకత్రయస్య కారణత్వముక్తం వాజసనేయకే । తత్రైవ చ పారివ్రాజ్యవిధానే హేతురుక్తః ‘కిం ప్రజయా కరిష్యామో యేషాం నోఽయమాత్మాయం లోకః’ (బృ. ఉ. ౪ । ౪ । ౨౨) ఇతి । తత్రాయం హేత్వర్థః — ప్రజాకర్మతత్సంయుక్తవిద్యాభిర్మనుష్యపితృదేవలోకత్రయసాధనైరనాత్మలోకప్రతిపత్తికారణైః కిం కరిష్యామః । న చాస్మాకం లోకత్రయమనిత్యం సాధనసాధ్యమిష్టమ్ , యేషామస్మాకం స్వాభావికోఽజోఽజరోఽమృతోఽభయో న వర్ధతే కర్మణా నో కనీయాన్నిత్యశ్చ లోక ఇష్టః । స చ నిత్యత్వాన్నావిద్యానివృత్తివ్యతిరేకేణాన్యసాధననిష్పాద్యః । తస్మాత్ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిజ్ఞానపూర్వకః సర్వైషణాసంన్యాస ఎవ కర్తవ్య ఇతి । కర్మసహభావిత్వవిరోధాచ్చ ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిజ్ఞానస్య । న హ్యుపాత్తకారకఫలభేదవిజ్ఞానేన కర్మణా ప్రత్యస్తమితసర్వభేదదర్శనస్య ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిషయస్య సహభావిత్వముపపద్యతే, వస్తుప్రాధాన్యే సతి అపురుషతన్త్రత్వాద్బ్రహ్మవిజ్ఞానస్య । తస్మాద్దృష్టాదృష్టేభ్యో బాహ్యసాధనసాధ్యేభ్యో విరక్తస్య ప్రత్యగాత్మవిషయా బ్రహ్మజిజ్ఞాసేయమ్ ‘కేనేషితమ్’ ఇత్యాదిశ్రుత్యా ప్రదర్శ్యతే । శిష్యాచార్యప్రశ్నప్రతివచనరూపేణ కథనం తు సూక్ష్మవస్తువిషయత్వాత్సుఖప్రతిపత్తికారణం భవతి । కేవలతర్కాగమ్యత్వం చ దర్శితం భవతి ॥
‘కేనేషితమ్’ ఇత్యాద్యోపనిషత్పరబ్రహ్మవిషయా వక్తవ్యేతి నవమస్యాధ్యాయస్యారమ్భః । ప్రాగేతస్మాత్కర్మాణ్యశేషతః పరిసమాపితాని, సమస్తకర్మాశ్రయభూతస్య చ ప్రాణస్యోపాసనాన్యుక్తాని, కర్మాఙ్గసామవిషయాణి చ । అనన్తరం చ గాయత్రసామవిషయం దర్శనం వంశాన్తముక్తం కార్యమ్ । సర్వమేతద్యథోక్తం కర్మ చ జ్ఞానం చ సమ్యగనుష్ఠితం నిష్కామస్య ముముక్షోః సత్త్వశుద్ధ్యర్థం భవతి । సకామస్య తు జ్ఞానరహితస్య కేవలాని శ్రౌతాని స్మార్తాని చ కర్మాణి దక్షిణమార్గప్రతిపత్తయే పునరావృత్తయే చ భవన్తి । స్వాభావిక్యా త్వశాస్త్రీయయా ప్రవృత్త్యా పశ్వాదిస్థావరాన్తా అధోగతిః స్యాత్ । ‘అథైతయోః పథోర్న కతరేణచన తానీమాని క్షుద్రాణ్యసకృదావర్తీని భూతాని భవన్తి జాయస్వ మ్రియస్వేత్యేతత్తృతీయం స్థానమ్’ (ఛా. ఉ. ౫ । ౧౦ । ౮) ఇతి శ్రుతేః ; ‘ప్రజా హ తిస్రోఽత్యాయమీయుః’ (ఐ. ఆ. ౨ । ౧ । ౧), ( ఋ. మం. ౮ । ౧౦౧ । ౧౪) ఇతి చ మన్త్రవర్ణాత్ । విశుద్ధసత్త్వస్య తు నిష్కామస్యైవ బాహ్యాదనిత్యాత్సాధ్యసాధనసమ్బన్ధాదిహకృతాత్పూర్వకృతాద్వా సంస్కారవిశేషోద్భవాద్విరక్తస్య ప్రత్యగాత్మవిషయా జిజ్ఞాసా ప్రవర్తతే । తదేతద్వస్తు ప్రశ్నప్రతివచనలక్షణయా శ్రుత్యా ప్రదర్శ్యతే ‘కేనేషితమ్’ ఇత్యాద్యయా । కాఠకే చోక్తమ్ ‘పరాఞ్చి ఖాని వ్యతృణత్స్వయమ్భూస్తస్మాత్పరాఙ్ పశ్యతి నాన్తరాత్మన్ । కశ్చిద్ధీరః ప్రత్యగాత్మానమైక్షదావృత్తచక్షురమృతత్వమిచ్ఛన్’ (క. ఉ. ౨ । ౧ । ౧) ఇత్యాది । ‘పరీక్ష్య లోకాన్కర్మచితాన్బ్రాహ్మణో నిర్వేదమాయాన్నాస్త్యకృతః కృతేన । తద్విజ్ఞానార్థం స గురుమేవాభిగచ్ఛేత్సమిత్పాణిః శ్రోత్రియం బ్రహ్మనిష్ఠమ్’ (ము. ఉ. ౧ । ౨ । ౧౨) ఇత్యాద్యాథర్వణే చ । ఎవం హి విరక్తస్య ప్రత్యగాత్మవిషయం విజ్ఞానం శ్రోతుం మన్తుం విజ్ఞాతుం చ సామర్థ్యముపపద్యతే, నాన్యథా । ఎతస్మాచ్చ ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిజ్ఞానాత్సంసారబీజమజ్ఞానం కామకర్మప్రవృత్తికారణమశేషతో నివర్తతే, ‘తత్ర కో మోహః కః శోక ఎకత్వమనుపశ్యతః’ (ఈ. ఉ. ౭) ఇతి మన్త్రవర్ణాత్ , ‘తరతి శోకమాత్మవిత్’ (ఛా. ఉ. ౭ । ౧ । ౩) ‘భిద్యతే హృదయగ్రన్థిశ్ఛిద్యన్తే సర్వసంశయాః । క్షీయన్తే చాస్య కర్మాణి తస్మిన్దృష్టే పరావరే’ (ము. ఉ. ౨ । ౨ । ౯) ఇత్యాదిశ్రుతిభ్యశ్చ । కర్మసహితాదపి జ్ఞానాదేతత్సిధ్యతీతి చేత్ , న ; వాజసనేయకే తస్యాన్యకారణత్వవచనాత్ । ‘జాయా మే స్యాత్’ (బృ. ఉ. ౧ । ౪ । ౧౭) ఇతి ప్రస్తుత్య ‘పుత్రేణాయం లోకో జయ్యో నాన్యేన కర్మణా, కర్మణా పితృలోకో విద్యయా దేవలోకః’ (బృ. ఉ. ౧ । ౫ । ౧౬) ఇత్యాత్మనోఽన్యస్య లోకత్రయస్య కారణత్వముక్తం వాజసనేయకే । తత్రైవ చ పారివ్రాజ్యవిధానే హేతురుక్తః ‘కిం ప్రజయా కరిష్యామో యేషాం నోఽయమాత్మాయం లోకః’ (బృ. ఉ. ౪ । ౪ । ౨౨) ఇతి । తత్రాయం హేత్వర్థః — ప్రజాకర్మతత్సంయుక్తవిద్యాభిర్మనుష్యపితృదేవలోకత్రయసాధనైరనాత్మలోకప్రతిపత్తికారణైః కిం కరిష్యామః । న చాస్మాకం లోకత్రయమనిత్యం సాధనసాధ్యమిష్టమ్ , యేషామస్మాకం స్వాభావికోఽజోఽజరోఽమృతోఽభయో న వర్ధతే కర్మణా నో కనీయాన్నిత్యశ్చ లోక ఇష్టః । స చ నిత్యత్వాన్నావిద్యానివృత్తివ్యతిరేకేణాన్యసాధననిష్పాద్యః । తస్మాత్ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిజ్ఞానపూర్వకః సర్వైషణాసంన్యాస ఎవ కర్తవ్య ఇతి । కర్మసహభావిత్వవిరోధాచ్చ ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిజ్ఞానస్య । న హ్యుపాత్తకారకఫలభేదవిజ్ఞానేన కర్మణా ప్రత్యస్తమితసర్వభేదదర్శనస్య ప్రత్యగాత్మబ్రహ్మవిషయస్య సహభావిత్వముపపద్యతే, వస్తుప్రాధాన్యే సతి అపురుషతన్త్రత్వాద్బ్రహ్మవిజ్ఞానస్య । తస్మాద్దృష్టాదృష్టేభ్యో బాహ్యసాధనసాధ్యేభ్యో విరక్తస్య ప్రత్యగాత్మవిషయా బ్రహ్మజిజ్ఞాసేయమ్ ‘కేనేషితమ్’ ఇత్యాదిశ్రుత్యా ప్రదర్శ్యతే । శిష్యాచార్యప్రశ్నప్రతివచనరూపేణ కథనం తు సూక్ష్మవస్తువిషయత్వాత్సుఖప్రతిపత్తికారణం భవతి । కేవలతర్కాగమ్యత్వం చ దర్శితం భవతి ॥

యచ్ఛ్రోత్రాదేరధిష్ఠానం చక్షుర్వాగాద్యగోచరమ్ ।
స్వతోఽధ్యక్షం పరం బ్రహ్మ నిత్యముక్తం భవామి తత్ ॥ ౧ ॥

కేనేషితమిత్యాదికాం తలవకారశాఖోపనిషదం వ్యాచిఖ్యాసుర్భగవాన్భాష్యకారోఽహంప్రత్యయగోచరస్యాఽఽత్మనః సంసారిత్వాదసంసారిబ్రహ్మభావస్యోపనిషత్ప్రతిపాద్యస్యాసమ్భవాన్నిర్విషయత్వాదవ్యాఖ్యేయత్వమిత్యాశఙ్క్యాహఙ్కారసాక్షిణః సంసారిత్వగ్రాహకప్రమాణావిషయత్వాద్బ్రహ్మత్వప్రతిపాదనే విరోధాసమ్భవాత్సవిషయత్వాద్వ్యాఖ్యేయత్వం ప్రతిజానీతే –

కేనేషితమిత్యాద్యేతి ।

కస్తర్హినవమస్యాధ్యాయస్యాష్టాధ్యాయ్యా సహ నియతపూర్వోత్తరభావానుపపత్తిలభ్యః సమ్బన్ధ ఇత్యాశఙ్క్య హేతుహేతుమద్భావలక్షణసమ్బన్ధం దర్శయితుం వృత్తమనువదతి –

ప్రాగేతస్మాదిత్యాదినా ।

కర్మాఙ్గసామ పాఞ్చభక్తికం సాప్తభక్తికం చ తద్విషయాణ్యుపాసనాని పృథివ్యాదిదృష్ట్యోక్తాని । ప్రాణదృష్ట్యా గాయత్రసామోపాసనం చ ।

శిష్యాచార్యసన్తానావిచ్ఛేదో వంశస్తదవసానేన గ్రన్థేన కార్యరూపమేవ వస్తూక్తం చేత్తర్హి ప్రాణాద్యుపాసనసహితస్య కర్మణః సంసారఫలత్వాద్బ్రహ్మజ్ఞానానుపయోగాత్కథం హేతుహేతుమద్భావః సమ్బన్ధోఽభిధిత్సిత ఇత్యాశఙ్క్య నిత్యకర్మణాం తావజ్జ్ఞానోపయోగిత్వం కథయతి –

సర్వమేతదితి ।

కామ్యానాం ప్రతిషిద్ధానాం చ ఫలం తద్దోషదర్శనేన వైరాగ్యార్థం కథయతి –

సకామస్య త్వితి ।

ఎతయోః పథోర్జ్ఞానకర్ణణోర్మధ్యే కేనాపి మార్గేణ యే న ప్రవృత్తాస్తే ప్రతిషిద్ధానుష్ఠాయిన ఇత్యర్థః ।

జాయస్వ మ్రియస్వేతి ।

పునః పునర్జాయన్తే మ్రియన్తే చేత్యర్థః । తిస్రః ప్రజా జరాయుజాణ్డజోద్భిజ్జలక్షణాః । పితృయాణదేవయానలక్షణమార్గద్వయగమనమతీత్య కష్టామేవ గతిమీయుః ప్రాప్తా ఇత్యర్థః ।

ఎవం కర్మఫలముక్త్వా తతో విరక్తస్య విశుద్ధసత్త్వస్య బ్రహ్మజ్ఞానేఽధికార ఇతి దర్శయన్హేతుహేతుమద్భావమాహ –

విశుద్ధసత్త్వస్య త్వితి ।

సాధ్యసాధనసమ్బన్ధాద్విరక్తస్యేతి సమ్బన్ధః ।

తత్ర నిమిత్తస్యాదృష్టస్యానియత్వమాహ –

ఇహ కృతాదితి ।

కర్మఫలాద్విరక్తస్య బ్రహ్మజిజ్ఞాసా భవతీత్యత్రాన్యసంవాదమాహ –

కాఠకే చేతి ।

ఆవృత్తచక్షురితి ।

సాధ్యసాధనభావాదుపరతకరణగ్రామః చక్షుర్గ్రహణస్యోపలక్షణార్థత్వాత్ ।

అన్వయవ్యతిరేకసిద్ధత్వం చాఽఽహ –

ఎవం హీతి ।

నాన్యథేతి ।

అవిరక్తస్య బర్హిర్విషయాక్షిప్తచేతస ఆత్మజిజ్ఞాసైవానుపపన్నా కథఞ్చిజ్జాతాఽపి న ఫలావసానా స్యాచ్ఛూద్రయాగాదివదిత్యర్థః ।

యద్యప్యేవముపనిషదః కర్మకాణ్డసమ్బన్ధోఽస్తి తథాఽప్యుపనిషజ్జన్యజ్ఞానస్య నిష్ప్రయోజనత్వాన్నోపనిషదో వ్యాఖ్యారమ్భః సమ్భవతీత్యాశఙ్క్యాఽఽహ –

ఎతస్మాచ్చేతి ।

సముచ్చయవాదినోఽభిప్రాయం శఙ్కతే –

కర్మసహితాదపీతి ।

ఎకాధ్యయనవిధిగృహీతత్వాత్కర్మజ్ఞానకాణ్డయోరేకం ఫలం వాచ్యం తతః కర్మసముచ్చితాజ్జ్ఞానాత్సనిదానసంసారనివృత్తిలక్షణం ఫలం సిధ్యతీతి న కర్మసు విరక్తస్యోపనిషదారమ్భ ఇత్యర్థః ।

అధ్యయనవిధిపరిగ్రహమాత్రేణ కర్మకాణ్డస్య న మోక్షఫలత్వం కల్పయితుం శక్యం ఫలాన్తరావగమవిరోధాదిత్యాహ –

న వాజాసనేయక ఇతి ।

కిఞ్చ యది శ్రుతేః కర్మసముచ్చితజ్ఞానం విధిత్సితం స్యాత్తదా పారివ్రాజ్యం నోపదిశ్యేత శ్రుత్యా హేత్వభిధానేన, తతో న సముచ్చయః శ్రుత్యర్థ ఇత్యాహ –

తత్రైవ చేతి ।

ప్రజాశబ్దస్యోపలక్షణార్థత్వమాదాయ హేత్వర్థమాహ –

తత్రాయమితి ।

కిం కరిష్యామో న కిమప్యాత్మకామత్వాదేవేతి శేషః ।

తత్ఫలం భుక్త్వా క్రమేణ మోక్షసమ్భవాత్కిమితి ప్రజాదిష్వనాదర ఇత్యాశఙ్క్యాహ –

న చేతి ।

ఇష్టోఽప్యయమాత్మలోకః కర్మణా వినా న లభ్యతే ఫలత్వాన్మోక్షస్యాన్యథాస్వభావముక్తత్వే బన్ధమోక్షావస్థయోరవిశేషాపాతాదిత్యాశఙ్క్యాఽఽహ –

స చేతి ।

కర్మమోక్షే కార్యస్యోత్పాద్యాదేరసమ్భవాత్సమ్యగ్జ్ఞానాదవిద్యానివృత్త్యా ఫలప్రసిద్ధ్యుపపత్తేర్న కర్మకార్యో మోక్ష ఇత్యర్థః । బ్రహ్మజ్ఞానస్యానుభవావసానతాసిద్ధయే పరోక్షనిశ్చయపూర్వకః సంన్యాసః కర్తవ్యః । సిద్ధే చానుభావవసానే బ్రహ్మాత్మజ్ఞానే స్వభావప్రాప్తః సంన్యాస ఇతి ద్రష్టవ్యమ్ ।

ఇతశ్చ న కర్మబ్రహ్మాత్మతానిశ్చయసముచ్చయః శాస్త్రార్థ ఇత్యాహ –

కర్మసహభావిత్వేతి ।

నను కర్మవద్బ్రహ్మజ్ఞానస్య విధితోఽనుష్ఠేయత్వాద్విధేశ్చ నియోజ్యాదిభేదాపేక్షిత్వాత్కథం సర్వభేదదర్శనప్రత్యస్తమయ ఉచ్యతే బ్రహ్మజ్ఞానే సతీత్యాశఙ్క్యాఽఽహ –

వస్తుప్రాధాన్యే సతీతి ।

విధిజన్యప్రయత్నభావ్యో హి విధివిషయ ఉచ్యతే జ్ఞానం న తథేతి తద్విధేరసిద్ధిరిత్యర్థః ।

యస్మత్ప్రత్యగాత్మనో బ్రహ్మతానిశ్చయస్య పరోక్షస్యాపరోక్షస్య వా కర్మణా సముచ్చయో న ప్రామాణికస్తస్మాదిత్యుపసంహరతి –

తస్మాదితి ।

ప్రశ్నప్రతివచనరూపేణ ప్రతిపాదనస్య తాత్పర్యమాహ –

శిష్యాచార్యేతి ।

ఆపనేయా ప్రాపణీయా హన్తవ్యా వా న భవతీత్యర్థః । సాధిష్ఠం శోభనతమం ఫలం ప్రాపయతీత్యర్థః ।