మాణ్డూక్యోపనిషద్భాష్యమ్
ఆనన్దగిరిటీకా (మాణ్డూక్య)
 
యుఞ్జీత ప్రణవే చేతః ప్రణవో బ్రహ్మ నిర్భయమ్ ।
ప్రణవే నిత్యయుక్తస్య న భయం విద్యతే క్వచిత్ ॥ ౨౫ ॥
యుఞ్జీత సమాదధ్యాత్ యథావ్యాఖ్యాతే పరమార్థరూపే ప్రణవే చేతః మనః ; యస్మాత్ప్రణవః బ్రహ్మ నిర్భయమ్ ; న హి తత్ర సదాయుక్తస్య భయం విద్యతే క్వచిత్ , ‘విద్వాన్న బిభేతి కుతశ్చన’ (తై. ఉ. ౨ । ౯ । ౧) ఇతి శ్రుతేః ॥

ప్రణవానుసన్ధానకుశలస్య ప్రణవజ్ఞానేనైవ సర్వద్వైతాపవాదకేన కృతార్థతా భవతీత్యుక్తమ్ । ఇదానీం తదనభిజ్ఞస్య పరోపదేశమాత్రశరణస్య ధ్యానకర్తవ్యతాం కథయతి –

యుఞ్జీతేతి ।

నను మనఃసమాధానం బ్రహ్మణి కర్తవ్యమ్; కిమితి ప్రణవే తత్కర్తవ్యతోచ్యతే, తత్రాఽఽహ –

ప్రణవ ఇతి ।

సమ్ప్రతి ప్రణవే సమాహితచిత్తస్య ఫలం దర్శయతి –

ప్రణవే నిత్యేతి ।

సమాధానవిషయమాహ –

యథేతి ।

తురీయరూపం యథేత్యుచ్యతే ।

తత్ర హేతుమాహ –

యస్మాదితి ।

తదేవ సాధయతి –

న హీతి ।

తత్ర తైత్తిరీయకశ్రుత్యానుకూల్యమాహ –

విద్వానితి ॥౨౫॥