आसीनः संभवात्॥७॥ अङ्गावबद्धोपासनचिन्तनसमनन्तरं तत्पर्युदासं सिद्धमादायेतरेषूपासनेष्वासननियमचिन्तनात्सङ्गतिरित्यभिप्रेत्य विषयं परिशिनष्टि –

कर्माङ्गसंबन्धिष्विति ।

नापि सम्यग्दर्शन इति ।

श्रवणमननध्यानाभ्यासवादितमनसा साक्षात्कारोत्पत्तावित्यर्थः ।

ननु वस्त्वधीनेऽपि ज्ञाने चक्षुरादिवदासनमप्यपेक्ष्यतामत आह –

प्रमाणतन्त्रत्वाच्चेति ।

ननु प्रमाणमपि शुक्त्यादौ निकटोपसर्पणादिवदासनमपेक्षतां, तत्राह –

प्रमाणं चेति ।

ध्यानादिसंस्कृतमप्रतिबद्धं चित्तं प्रदीपवत्स्वयमेव प्रमा करोतीत्यर्थः ।

यथा वा सम्यग्दर्शनमपीति ।

तत्त्वमस्यादिवाक्यजनितज्ञानाभ्यासात्मकमित्यर्थः ।

ध्यायतिश्चेत्यादिभाष्यमाक्षिपति –

नन्विति ।

भाष्यगतोपचारशब्दो न युक्तः, बकादिष्वपि ध्यानसद्भावादत आह –

प्रयुज्यत इति ।

असाववस्था किं तिष्ठतो न भवति, अपि तु भवत्येव; तिष्ठतोऽप्यैकाग्न्यसंभवादित्यर्थः । तिष्ठतो हि देहपतनप्रतिबन्धे फलातिशयो भवति नासीनस्येति परिहाराभिप्रायः ।

भाष्यगतानायासपदव्याख्यानम् –

अविद्यमानायास इति ।

अनेन बहुव्रीहित्वं द्योतितम्॥७॥८॥९॥१०॥

इति षष्ठमासीनाधिकरणम्॥