अद्वैतशारदा | दक्षिणाम्नाय श्रीशारदापीठम्, शृङ्गेरी

ताभ्यो गामानयत्ता अब्रुवन्न वै नोऽयमलमिति । ताभ्योऽश्वमानयत्ता अब्रुवन्न वै नोऽयमलमिति ॥ २ ॥

एवमुक्त ईश्वरः ताभ्यः देवताभ्यः गां गवाकृतिविशिष्टं पिण्डं ताभ्य एवाद्भ्यः पूर्ववत्पिण्डं समुद्धृत्य मूर्छयित्वा आनयत् दर्शितवान् । ताः पुनः गवाकृतिं दृष्ट्वा अब्रुवन् । न वै नः अस्मदर्थम् अधिष्ठाय अन्नमत्तुम् अयं पिण्डः अलं न वै । अलं पर्याप्तः । अत्तुं न योग्य इत्यर्थः । गवि प्रत्याख्याते तथैव ताभ्यः अश्वम् आनयत् । ता अब्रुवन् — न वै नोऽयमलमिति, पूर्ववत् ॥

ताभ्य इति ; मूर्छयित्वेति ; न योग्य इति ; अश्वमिति ; न वै नोऽयमलमिति ;

व्यष्टिदेहसृष्टिमाह –

ताभ्य इति ।

मूर्छयित्वेति ।

निबिडतया परस्परावयवसंयोजनेन सृष्ट्वेत्यर्थः ।

न योग्य इति ।

गोशरीरस्योपरिदन्तानामभावेन दूर्वादिमूलस्योत्खातुमशक्यत्वादित्यर्थः ।

अश्वमिति ।

तस्योभयतोदन्तत्वेनोक्तदोषाभावादित्यर्थः ।

न वै नोऽयमलमिति ।

अश्वस्यापि विवेकज्ञानाभावादयोग्यत्वादित्यर्थः ॥२॥