उपास्योद्देशेनोपास्तिविधेर्विधेयक्रियाकर्मणोर्व्री्ह्यादिवदन्यतः सिद्धिर्वाच्येत्याशङ्क्याह —

भेदेति ।

आदित्यक्षेत्रज्ञादन्तर्यामिणः ।

श्रुत्यन्तरे भेदोक्तेस्ततोऽन्य ईश्वरः सिद्ध इत्यक्षरार्थमाह —

अस्तीति ।

आदित्यमण्डले स्थितरश्मिपुञ्जस्यापि स्यादित्यत उक्तम् —

आदित्यादिति ।

तज्जीवं व्युदस्यति —

यमिति ।

तस्य देहित्वे जीवत्वमदेहित्वे न नियन्तृतेत्याशङ्क्याह —

यस्येति ।

इतश्चादित्यजीवादन्योऽसावित्याह —

य इति ।

तस्य ताटस्थ्यं वारयति —

एष इति ।

श्रुत्यन्तरस्याप्यनीश्वरविषयत्वमाशङ्क्याह —

तत्रेति ।

तथापि प्रत्यभिज्ञापकाभावान्नेह तदुपास्तिरित्याशङ्क्याह —

स एवेति ।

आदित्यान्तःस्थत्वश्रुतिसाम्यात्प्रत्यभिज्ञया पर एवोद्गीथे ध्येयत्वेनोपदिश्यत इत्युपसंहरति —

तस्मादिति ॥ २१ ॥