బృహదారణ్యకోపనిషద్భాష్యమ్
ప్రథమోఽధ్యాయఃతృతీయం బ్రాహ్మణమ్
ఆనన్దగిరిటీకా (బృహదారణ్యక)
 
ద్వయా హ ప్రాజాపత్యా దేవాశ్చాసురాశ్చ తతః కానీయసా ఎవ దేవా జ్యాయసా అసురాస్త ఎషు లోకేష్వస్పర్ధన్త తే హ దేవా ఊచుర్హన్తాసురాన్యజ్ఞ ఉద్గీథేనాత్యయామేతి ॥ ౧ ॥
నన్విదమభ్యారోహజపవిధిశేషోఽర్థవాదః, న జ్ఞాననిరూపణపరమ్ । న, ‘య ఎవం వేద’ (బృ. ఉ. ౧ । ౩ । ౭) ఇతి వచనాత్ । ఉద్గీథప్రస్తావే పురాకల్పశ్రవణాదుద్గీథవిధిపరమితి చేత్ , న, అప్రకరణాత్ ; ఉద్గీథస్య చాన్యత్ర విహితత్వాత్ ; విద్యాప్రకరణత్వాచ్చాస్య ; అభ్యారోహజపస్య చానిత్యత్వాత్ ఎవంవిత్ప్రయోజ్యత్వాత్ , విజ్ఞానస్య చ నిత్యవచ్ఛ్రవణాత్ ; ‘తద్ధైతల్లోకజిదేవ’ (బృ. ఉ. ౧ । ౪ । ౨౮) ఇతి చ శ్రుతేః ; ప్రాణస్య వాగాదీనాం చ శుద్ధ్యశుద్ధివచనాత్ ; న హ్యనుపాస్యత్వే — ప్రాణస్య శుద్ధివచనమ్ , వాగాదీనాం చ సహోపన్యస్తానామశుద్ధివచనమ్ , వాగాదినిన్దయా ముఖ్యప్రాణస్తుతిశ్చాభిప్రేతా, — ఉపపద్యతే — ‘మృత్యుమతిక్రాన్తో దీప్యతే’ (బృ. ఉ. ౧ । ౩ । ౨౭) ఇత్యాది ఫలవచనం చ । ప్రాణస్వరూపాపత్తేర్హి ఫలం తత్ , యద్వాగాద్యగ్న్యాదిభావః ॥

ద్వయా హేత్యాది న జ్ఞాననిరూపణపరం జపవిధిశేషత్వేనార్థవాదత్వాత్తత్కుతోఽత్ర జ్ఞానస్య నిరూప్యమాణత్వమిత్యాక్షిపతి —

నన్వితి ।

ఆభిముఖ్యేనాఽఽరోహతి దేవభావమనేనేత్యభ్యారోహో మన్త్రజపస్తద్విధిశేషోఽర్థవాదో ద్వయా హేత్యాదివాక్యమిత్యర్థః ।

ఉపాస్తివిధిశ్రవణాత్తత్పరం వాక్యం న జపవిధిశేష ఇతి దూషయతి —

నేతి ।

మా భూజ్జపవిధిశేషస్తథాఽప్యుద్గాయేత్యౌద్గాత్రస్య కర్మణః సన్నిధానే పురాతనకల్పనాప్రకారస్య ద్వయా హేత్యాదినా శ్రవణాత్తద్విధిశేషోఽర్థవాదోఽయమితి శఙ్కతే —

ఉద్గీథేతి ।

నేదం వాక్యం జ్ఞానం చోద్గీథవిధిశేషస్తత్ప్రకరణస్థత్వాభావేన సన్నిధ్యభావాదితి దూషయతి —

నాప్రకరణాదితి ।

ఉద్గీథస్తర్హి క్వ విధీయతే న ఖల్వవిహితమఙ్గం భవతి తత్రాఽఽహ —

ఉద్గీథస్య చేతి ।

అన్యత్రేతి కర్మకాణ్డోక్తిః ।

అథోద్గాయేత్యుద్గీథవిధిరపీహ ప్రతీయతే తత్కథం సన్నిధిరపోద్యతే తత్రాఽఽహ —

విద్యేతి ।

ఉద్గీథవిధిరిహ ప్రతీయమానః ప్రాణస్యోద్గాతృదృష్ట్యోపాసనవిధిరన్యథా ప్రకరణవిరోధాదిత్యర్థః ।

జపవిధిశేషత్వముద్గీథవిధిశేషత్వం వా జ్ఞానస్య నాస్తీత్యుక్తమ్ । ఇదానీం జపవిధిశేషత్వాభావే యుక్త్యన్తరమాహ —

అభ్యారోహేతి ।

అనిత్యత్వం సాధయతి —

ఎవమితి ।

ప్రాణవిజ్ఞానవతాఽనుష్ఠేయో జపో న తద్విజ్ఞానాత్ప్రాగస్తి । తేనాసౌ పశ్చాద్భావీ ప్రాగేవ సిద్ధం విజ్ఞానం ప్రయోజయతీత్యర్థః ।

తస్యాపి ప్రాచీనత్వం కథమిత్యాశఙ్క్యాఽఽహ —

విజ్ఞానస్య చేతి ।

’య ఎవం విద్వాన్పౌర్ణమాసీం యజత’ ఇతివద్య ఎవం వేదేతి విజ్ఞానం శ్రుతమ్ । న హి ప్రయాజాది పౌర్ణమాసీప్రయోజకమ్ । తస్యా ఎవ తత్ప్రయోజకత్వాత్ । తథా ప్రాణవిత్ప్రయోజ్యో జపో న విజ్ఞానప్రయోజకః తస్య స్వప్రయోజకత్వేన ప్రాగేవ సిద్ధేరావశ్యకత్వాదిత్యర్థః ।

ఫలవత్త్వాచ్చ ప్రాణవిజ్ఞానం స్వతన్త్రం విధిత్సితమిత్యాహ —

తద్ధేతి ।

ప్రాణోపాస్తేర్వివక్షితత్వే హేత్వన్తరమాహ —

ప్రాణస్యేతి ।

’యద్ధి స్తూయతే తద్విధీయతే’ ఇతి న్యాయమాశ్రిత్యోక్తమేవ ప్రపఞ్చయతి —

న హీతి ।

ఇతశ్చ ప్రాణోపాస్తిరత్ర విధిత్సితేత్యాహ —

మృత్యుమితి ।

ఫలవచనం ప్రాణస్యానుపాస్యత్వే నోపపద్యత ఇతి సంబన్ధః ।

ఉక్తమేవ వ్యనక్తి —

ప్రాణేతి ।

మృత్యుమోక్షణానన్తరం వాగాదీనాం యదగ్న్యాదిత్వం ఫలం తదధ్యాత్మపరిచ్ఛేదం హిత్వోపాసితురాధిదైవికప్రాణస్వరూపాపత్తేరుపపద్యతే । తస్మాద్విధిత్సితైవాత్ర ప్రాణోపాస్తిరిత్యర్థః ।