ಅಥಾತಃ ಪವಮಾನಾನಾಮಿತ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಮವತಾರಯತಿ —
ಏವಮಿತಿ ।
ತತ್ರಾಥಶಬ್ದಂ ವ್ಯಾಚಷ್ಟೇ —
ಯದ್ವಿಜ್ಞಾನವತ ಇತಿ ।
ಅತಃಶಬ್ದಾರ್ಥಮಾಹ —
ಯಸ್ಮಾಚ್ಚೇತಿ ।
ಇಹೇತಿ ಪ್ರಾಣವಿದುಕ್ತಿಃ ।
ಕದಾ ತರ್ಹಿ ಜಪಕರ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯಂ ತತ್ರಾಽಽಹ —
ತಸ್ಯೇತಿ ।
ಉದ್ಗೀಥೇನಾತ್ಯಯಾಮ ತ್ವಂ ನ ಉದ್ಗಾಯೇತಿ ಚ ಪ್ರಕರಣಾದುದ್ಗೀಥೇನ ಸಂಬಂಧಾಜ್ಜಪಸ್ಯ ಸರ್ವತ್ರೋದ್ಗಾನಕಾಲೇ ಪ್ರಾಪ್ತೌ ಪವಮಾನಾನಾಮೇವೇತಿ ವಚನಾತ್ಕಾಲನಿಯಮಸಿದ್ಧಿರಿತ್ಯರ್ಥಃ ।
ಸ ವೈ ಖಲ್ವಿತ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯತಾತ್ಪರ್ಯಮಾಹ —
ಪವಮಾನೇಷ್ವಿತಿ ।
ನನು ಕರ್ತವ್ಯತ್ವೇನಾಭ್ಯಾರೋಹಃ ಶ್ರೂಯತೇ ಜಪಕರ್ಮ ವಿಧಿತ್ಸಿತಮಿತಿ ಚೋಚ್ಯತೇ ಕಿಂ ಕೇನ ಸಂಗತಮಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ಅಸ್ಯ ಚೇತಿ ।
ಅಭ್ಯಾರೋಹಶಬ್ದಸ್ಯ ನ ತತ್ರ ರೂಢಿರ್ವೃದ್ಧಪ್ರಯೋಗಾಭಾವಾದಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ಆಭಿಮುಖ್ಯೇನೇತಿ ।
ಯಜುರ್ಮಂತ್ರಾಣಾಮನಿಯತಪಾದಾಕ್ಷರತ್ವಾದಸತೋ ಮಾ ಸದ್ಗಮಯೇತ್ಯಾರಭ್ಯೈಕೋ ವಾ ದ್ವೌ ವಾ ಮಂತ್ರಾವಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ಏತಾನೀತಿ ।
ಯದ್ಯಮೀ ಯಾಜುಷಾ ಮಂತ್ರಾಸ್ತರ್ಹಿ ಮಾಂತ್ರೇಣ ಸ್ವರೇಣ ವೈಭಾಷಿಕಗ್ರಂಥೋಕ್ತೇನ ಭಾವ್ಯಮಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ದ್ವಿತೀಯೇತಿ ।
ಯತ್ರ ಸ್ವರೋ ವಿವಕ್ಷಿತಸ್ತತ್ರ ತೃತೀಯಾನಿರ್ದೇಶೋ ದೃಶ್ಯತೇ । ‘ಉಚ್ಚೈರೃಚಾ ಕ್ರಿಯತ ಉಚ್ಚೈಃ ಸಾಮ್ನೋಪಾಂಶು ಯಜುಷಾ’(ಮೈ.ಸಂ.೩.೬.) ಇತಿ । ಪ್ರಕೃತೇ ತು ದ್ವಿತೀಯಾನಿರ್ದೇಶಾಜ್ಜಪಕರ್ಮಮಾತ್ರಂ ಪ್ರತೀಯತೇ ಮಾಂತ್ರಸ್ತು ಸ್ವರೋ ನ ಪ್ರತಿಭಾತೀತ್ಯರ್ಥಃ ।
ಕೇನ ತರ್ಹಿ ಸ್ವರೇಣ ಪ್ರಯೋಗೋ ಮಂತ್ರಾಣಾಮಿತಿ ಚೇತ್ತತ್ರಾಽಽಹ —
ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತಿ ।
ಭವತು ಶಾತಪಥೇನ ಸ್ವರೇಣ ಮಂತ್ರಾಣಾಂ ಪ್ರಯೋಗಸ್ತಥಾಽಪಿ ಕಿಮಾರ್ತ್ವಿಜ್ಯಂ ಕಿಂವಾ ಯಾಜಮಾನಂ ಜಪಕರ್ಮೇತಿ ವೀಕ್ಷಾಯಾಮಾಹ —
ಯಾಜಮಾನಮಿತಿ ।