ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕೋಪನಿಷದ್ಭಾಷ್ಯಮ್
ಪ್ರಥಮೋಽಧ್ಯಾಯಃಚತುರ್ಥಂ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಮ್
ಆನಂದಗಿರಿಟೀಕಾ (ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕ)
 
ಅಥೇತ್ಯಭ್ಯಮಂಥತ್ಸ ಮುಖಾಚ್ಚ ಯೋನೇರ್ಹಸ್ತಾಭ್ಯಾಂ ಚಾಗ್ನಿಮಸೃಜತ ತಸ್ಮಾದೇತದುಭಯಮಲೋಮಕಮಂತರತೋಽಲೋಮಕಾ ಹಿ ಯೋನಿರಂತರತಃ । ತದ್ಯದಿದಮಾಹುರಮುಂ ಯಜಾಮುಂ ಯಜೇತ್ಯೇಕೈಕಂ ದೇವಮೇತಸ್ಯೈವ ಸಾ ವಿಸೃಷ್ಟಿರೇಷ ಉ ಹ್ಯೇವ ಸರ್ವೇ ದೇವಾಃ । ಅಥ ಯತ್ಕಿಂಚೇದಮಾರ್ದ್ರಂ ತದ್ರೇತಸೋಽಸೃಜತ ತದು ಸೋಮ ಏತಾವದ್ವಾ ಇದಂ ಸರ್ವಮನ್ನಂ ಚೈವಾನ್ನಾದಶ್ಚ ಸೋಮ ಏವಾನ್ನಮಗ್ನಿರನ್ನಾದಃ ಸೈಷಾ ಬ್ರಹ್ಮಣೋಽತಿಸೃಷ್ಟಿಃ । ಯಚ್ಛ್ರೇಯಸೋ ದೇವಾನಸೃಜತಾಥ ಯನ್ಮರ್ತ್ಯಃ ಸನ್ನಮೃತಾನಸೃಜತ ತಸ್ಮಾದತಿಸೃಷ್ಟಿರತಿಸೃಷ್ಟ್ಯಾಂ ಹಾಸ್ಯೈತಸ್ಯಾಂ ಭವತಿ ಯ ಏವಂ ವೇದ ॥ ೬ ॥
ತದ್ಧೇತಂ ತರ್ಹ್ಯವ್ಯಾಕೃತಮಾಸೀತ್ । ಸರ್ವಂ ವೈದಿಕಂ ಸಾಧನಂ ಜ್ಞಾನಕರ್ಮಲಕ್ಷಣಂ ಕರ್ತ್ರಾದ್ಯನೇಕಕಾರಕಾಪೇಕ್ಷಂ ಪ್ರಜಾಪತಿತ್ವಫಲಾವಸಾನಂ ಸಾಧ್ಯಮೇತಾವದೇವ, ಯದೇತದ್ವ್ಯಾಕೃತಂ ಜಗತ್ಸಂಸಾರಃ । ಅಥೈತಸ್ಯೈವ ಸಾಧ್ಯಸಾಧನಲಕ್ಷಣಸ್ಯ ವ್ಯಾಕೃತಸ್ಯ ಜಗತೋ ವ್ಯಾಕರಣಾತ್ಪ್ರಾಗ್ಬೀಜಾವಸ್ಥಾ ಯಾ, ತಾಂ ನಿರ್ದಿದಿಕ್ಷತಿ ಅಂಕುರಾದಿಕಾರ್ಯಾನುಮಿತಾಮಿವ ವೃಕ್ಷಸ್ಯ, ಕರ್ಮಬೀಜೋಽವಿದ್ಯಾಕ್ಷೇತ್ರೋ ಹ್ಯಸೌ ಸಂಸಾರವೃಕ್ಷಃ ಸಮೂಲ ಉದ್ಧರ್ತವ್ಯ ಇತಿ ; ತದುದ್ಧರಣೇ ಹಿ ಪುರುಷಾರ್ಥಪರಿಸಮಾಪ್ತಿಃ ; ತಥಾ ಚೋಕ್ತಮ್ — ‘ಊರ್ಧ್ವಮೂಲೋಽವಾಕ್ಶಾಖಃ’ (ಕ. ಉ. ೨ । ೩ । ೧) ಇತಿ ಕಾಠಕೇ ; ಗೀತಾಸು ಚ ‘ಊರ್ಧ್ವಮೂಲಮಧಃಶಾಖಮ್’ (ಭ. ಗೀ. ೧೫ । ೧) ಇತಿ ; ಪುರಾಣೇ ಚ — ‘ಬ್ರಹ್ಮವೃಕ್ಷಃ ಸನಾತನಃ’ ಇತಿ ॥

ಪೂರ್ವೋತ್ತರಗ್ರಂಥಯೋಃ ಸಂಬಂಧಂ ವಕ್ತುಂ ಪ್ರತೀಕಮಾದಾಯ ವೃತ್ತಂ ಕೀರ್ತಯತಿ —

ತದ್ಧೇತ್ಯಾದಿನಾ ।

ತಸ್ಯಾಽಽದೇಯತ್ವಾರ್ಥಂ ವೈದಿಕಮಿತ್ಯುಕ್ತಮ್ ।

ಸಾಧನಮಿತ್ಯುಕ್ತೇ ಮುಕ್ತಿಸಾಧನಂ ಪುರಃಸ್ಫುರತಿ ತನ್ನಿರಸ್ಯತಿ —

ಜ್ಞಾನೇತಿ ।

ಏಕರೂಪಸ್ಯ ಮೋಕ್ಷಸ್ಯಾನೇಕರೂಪಂ ನ ಸಾಧನಂ ಭವತೀತಿ ಭಾವಃ ।

ಮುಕ್ತಿಸಾಧನಂ ಮಾನವಸ್ತುತಂತ್ರಂ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನಮಿದಂ ತು ಕಾರಕಸಾಧ್ಯಮತೋಽಪಿ ನ ತದ್ಧೇತುರಿತ್ಯಾಹ —

ಕರ್ತ್ರಾದೀತಿ ।

ಕಿಂಚೇದಂ ಪ್ರಜಾಪತಿತ್ವಫಲಾವಸಾನಮ್ । ‘ಮೃತ್ಯುರಸ್ಯಾಽಽತ್ಮಾ ಭವತಿ’(ಬೃ.ಉ.೧।೧।೭) ಇತಿ ಶ್ರುತೇಃ ।

ನ ಚ ತದೇವ ಕೈವಲ್ಯಂ ಭಯಾರತ್ಯಾದಿಶ್ರವಣಾದತೋಽಪಿ ನೇದಂ ಮುಕ್ತ್ಯರ್ಥಮಿತ್ಯಾಹ —

ಪ್ರಜಾಪತಿತ್ವೇತಿ ।

ಕಿಂಚ ನಿತ್ಯಸಿದ್ಧಾ ಮುಕ್ತಿರಿದಂ ತು ಸಾಧ್ಯಫಲಮತೋಽಪಿ ನ ಮುಕ್ತಿಹೇತುರಿತ್ಯಾಹ —

ಸಾಧ್ಯಮಿತಿ ।

ಕಿಂಚ ಮುಕ್ತಿರ್ವ್ಯಾಕೃತಾದರ್ಥಾಂತರ’ಮನ್ಯದೇವ ತದ್ವಿದಿತಾದಿ’ತ್ಯಾದಿಶ್ರುತೇಃ ।

ಇದಂ ತು ನಾಮರೂಪಂ ವ್ಯಾಕೃತಮತೋಽಪಿ ನ ತದ್ಧೇತುರಿತ್ಯಾಹ —

ಏತಾವದೇವೇತಿ ।

ಸಂಪ್ರತ್ಯವ್ಯಾಕೃತಕಂಡಿಕಾಮವತಾರಯನ್ಪ್ರವೇಶವಾಕ್ಯಾತ್ಪ್ರಾಕ್ತನಸ್ಯ ತದ್ಧೇದಮಿತ್ಯಾದೇರ್ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ತಾತ್ಪರ್ಯಮಾಹ —

ಅಥೇತಿ ।

ಜ್ಞಾನಕರ್ಮಫಲೋಕ್ತ್ಯಾಂತರ್ಯಮಥಶಬ್ದಾರ್ಥಃ । ಬೀಜಾವಸ್ಥಾ ಸಾಭಾಸಪ್ರತ್ಯಗವಿದ್ಯಾ ತಸ್ಯಾ ನಿರ್ದೇಷ್ಟುಮಿಷ್ಟತ್ವಮೇವ ನ ಸಾಕ್ಷಾನ್ನಿರ್ದೇಶ್ಯತ್ವಮನಿರ್ವಾಚ್ಯತ್ವಾದಿತಿ ವಕ್ತುಂ ನಿರ್ದಿದಿಕ್ಷತೀತ್ಯುಕ್ತಮ್ । ವೃಕ್ಷಸ್ಯ ಬೀಜಾವಸ್ಥಾಂ ಲೋಕೋ ನಿರ್ದಿಶತೀತಿ ಸಂಬಂಧಃ ।

ಯಜ್ಜ್ಞಾನೇ ಪುಮರ್ಥಾಪ್ತಿಸ್ತದೇವ ವಾಚ್ಯಂ ಕಿಮಿತಿ ಪ್ರತ್ಯಗವಿದ್ಯೋಚ್ಯತೇ ತತ್ರಾಽಽಹ —

ಕರ್ಮೇತಿ ।

ಉದ್ಧರ್ತವ್ಯ ಇತಿ ತನ್ಮೂಲನಿರೂಪಣಮರ್ಥವದಿತಿ ಶೇಷಃ ।

ಅಥ ಪುರುಷಾರ್ಥಮರ್ಥಯಮಾನಸ್ಯ ತದುದ್ಧಾರೋಽಪಿ ಕ್ವೋಪಯುಜ್ಯತೇ ತತ್ರಾಽಽಹ —

ತದುದ್ಧರಣೇ ಹೀತಿ ।

ನನು ಸಂಸಾರಸ್ಯ ಮೂಲಮೇವ ನಾಸ್ತಿ ಸ್ವಭಾವವಾದಾತ್ಪ್ರಧಾನಾದ್ಯೇವ ವಾ ತನ್ಮೂಲಂ ನಾಜ್ಞಾತಂ ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯಾಶಂಕ್ಯ ಶ್ರುತಿಸ್ಮೃತಿಭ್ಯಾಂ ಪರಿಹರತಿ —

ತಥಾ ಚೇತಿ ।

ಊರ್ಧ್ವಮುತ್ಕೃಷ್ಟಂ ಕಾರಣಂ ಕಾರ್ಯಾಪೇಕ್ಷಯಾ ಪರಮವ್ಯಾಕೃತಂ ಮೂಲಮಸ್ಯೇತ್ಯೂರ್ಧ್ವಮೂಲೋ ಹಿರಣ್ಯಗರ್ಭಾದಯೋ ಮೂಲಾಪೇಕ್ಷಯಾಽವಾಚ್ಯಃ ಶಾಖಾ ಇತ್ಯವಾಕ್ಶಾಖಃ । ಏವಮ್ ‘ಊರ್ಧ್ವಮೂಲಮಧಃಶಾಖಮ್’(ಭ. ಗೀ. ೧೫ । ೧) ಇತ್ಯಾದಿಗೀತಾಪಿ ನೇತವ್ಯಾ । ಅಸ್ತಿ ಹಿ ಸಂಸಾರಸ್ಯ ಮೂಲಮ್ । ‘ನೇದಮಮೂಲಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ’ (ಛಾ. ಉ. ೬ । ೮ । ೩) ಇತಿ ಶ್ರುತೇಸ್ತಚ್ಚಾಜ್ಞಾತಂ ಬ್ರಹ್ಮೈವೇತಿ ಶ್ರುತಿಸ್ಮೃತಿಪ್ರಸಿದ್ಧಮಿತಿ ಭಾವಃ ॥೬॥