బృహదారణ్యకోపనిషద్భాష్యమ్
ప్రథమోఽధ్యాయఃచతుర్థం బ్రాహ్మణమ్
ఆనన్దగిరిటీకా (బృహదారణ్యక)
 
బ్రహ్మ వా ఇదమగ్ర ఆసీత్తదాత్మానమేవావేత్ । అహం బ్రహ్మాస్మీతి । తస్మాత్తత్సర్వమభవత్తద్యో యో దేవానాం ప్రత్యబుధ్యత స ఎవ తదభవత్తథర్షీణాం తథా మనుష్యాణాం తద్ధైతత్పశ్యనృషిర్వామదేవః ప్రతిపేదేఽహం మనురభవం సూర్యశ్చేతి । తదిదమప్యేతర్హి య ఎవం వేదాహం బ్రహ్మాస్మీతి స ఇదం సర్వం భవతి తస్య హ న దేవాశ్చనాభూత్యా ఈశతే । ఆత్మా హ్యేషాం స భవతి అథ యోఽన్యాం దేవతాముపాస్తేఽన్యోఽసావన్యోఽహమస్మీతి న స వేద యథా పశురేవం స దేవానామ్ । యథా హ వై బహవః పశవో మనుష్యం భుఞ్జ్యురేవమేకైకః పురుషో దేవాన్భునక్త్యేకస్మిన్నేవ పశావాదీయమానేఽప్రియం భవతి కిము బహుషు తస్మాదేషాం తన్న ప్రియం యదేతన్మనుష్యా విద్యుః ॥ ౧౦ ॥
బ్రహ్మణి సాధకత్వకల్పనాస్మదాదిష్వివ, అపేశలా — ‘తదాత్మానమేవావేత్తస్మాత్తత్సర్వమభవత్’ ఇతి — ఇతి చేత్ , న, శాస్త్రోపాలమ్భాత్ ; న హ్యస్మత్కల్పనేయమ్ ; శాస్త్రకృతా తు ; తస్మాచ్ఛాస్త్రస్యాయముపాలమ్భః ; న చ బ్రహ్మణ ఇష్టం చికీర్షుణా శాస్త్రార్థవిపరీతకల్పనయా స్వార్థపరిత్యాగః కార్యః । న చైతావత్యేవాక్షమా యుక్తా భవతః ; సర్వం హి నానాత్వం బ్రహ్మణి కల్పితమేవ ‘ఎకధైవానుద్రష్టవ్యమ్’ (బృ. ఉ. ౪ । ౪ । ౨౦) ‘నేహ నానాస్తి కిఞ్చన’ (బృ. ఉ. ౪ । ౪ । ౧౯) ‘యత్ర హి ద్వైతమివ భవతి’ (బృ. ఉ. ౪ । ౫ । ౧౫) ‘ఎకమేవాద్వితీయమ్’ (ఛా. ఉ. ౬ । ౨ । ౧) ఇత్యాదివాక్యశతేభ్యః, సర్వో హి లోకవ్యవహారో బ్రహ్మణ్యేవ కల్పితో న పరమార్థః సన్ — ఇత్యత్యల్పమిదముచ్యతే — ఇయమేవ కల్పనాపేశలేతి ॥

జీవపరయోరత్యన్తభేదస్య భేదాభేదయోశ్చాయోగాత్పరమేవ బ్రహ్మ బ్రహ్మశబ్దవాచ్యం న జీవస్తద్భావీత్యుక్తం సంప్రత్యత్యన్తాభేదపక్షే దోషమాశఙ్కతే —

బ్రహ్మణీతి ।

తదాత్మానమేవావేదితి జ్ఞాతృత్వం బ్రహ్మణ్యుచ్యతే తదయుక్తం తస్య జ్ఞానమూర్తిత్వాదత ఎవ న తత్కర్మత్వమపి । న చ స్వకర్తృకర్మజ్ఞానాన్ముక్తిః పరస్య క్రియాకారకఫలవిలక్షణత్వాదతో న పరం బ్రహ్మ బ్రహ్మశబ్దితమిత్యర్థః ।

శాస్త్రం బ్రహ్మణి సాధకత్వాది దర్శయతి తచ్చాపౌరుషేయమదోషాన్నోపాలమ్భార్హం తథా చ తస్మిన్నవిద్యం సాధకత్వాద్యవిరుద్ధమితి సమాధత్తే —

న శాస్త్రేతి ।

స చాయుక్తస్తస్యాపౌరుషేయత్వేనాసంభావితదోషత్వాదితి శేషః ।

నను బ్రహ్మణో నిత్యముక్తత్వపరిరక్షణార్థం శాస్త్రమప్యుపాలభ్యతే । నేత్యాహ —

న చేతి ।

శాస్త్రాద్ధి బ్రహ్మణో నిత్యముక్తత్వం గమ్యతే సాధకత్వాదితి చ తస్య తేనైవోచ్యతే న చార్ధజరతీయముచితం తథా చ వాస్తవం నిత్యముక్తత్వం కల్పితమితరదిత్యాస్థేయమ్ । యది తస్య నిత్యముక్తత్వార్థం సర్వథైవ సాధకత్వాది నేష్యతే తదా స్వార్థపరిత్యాగః స్యాత్సాధకత్వాదినా వినాఽభ్యుదయనిఃశ్రేయసయోరసంభవాత్ । న చ బ్రహ్మణోఽన్యశ్చేతనోఽచేతనో వాఽస్తి ‘నాన్యోఽతోఽస్తి ద్రష్టా’(బృ. ఉ. ౩ । ౭ । ౨౩) ‘బ్రహ్మైవేదం సర్వమ్’ ఇత్యాదిశ్రుతేస్తస్మాద్యథోకా వ్యవస్థాఽఽస్థేయేత్యర్థః ।

కిఞ్చ సర్వస్యాపి సంసారస్య బ్రహ్మణ్యవిద్యయాఽధ్యాసాత్తదన్తర్భూతం సాధకత్వాద్యపి తత్రాధ్యస్తమిత్యభ్యుపగమే కాఽనుపపత్తిరిత్యాహ —

న చేతి ।

తస్య తస్మిన్కల్పితత్వం కుతోఽవగతమిత్యాశఙ్క్యాఽఽహ —

ఎకధేతి ।

ఉక్తశ్రుతితాత్పర్యం సంకలయతి —

సర్వో హీతి ।

సర్వస్య ద్వైతవ్యవహారస్య బ్రహ్మణి కల్పితత్వే ప్రకృతచోద్యస్యాఽఽభాసత్వం ఫలతీత్యాహ —

అత్యల్పమితి ।