ಮನುಷ್ಯಾಣಾಮವಿದ್ಯಾವತಾಂ ದೇವಪಶುತ್ವೇ ಸ್ಥಿತೇ ಫಲಿತಮಾಹ —
ಯಸ್ಮಾದಿತಿ ।
ತತ್ರ ಪ್ರಮಾಣತ್ವೇನೋತ್ತರಂ ವಾಕ್ಯಮುತ್ಥಾಪಯತಿ —
ಏತದಿತಿ ।
ಕಿಮಿದಮವಿದ್ಯಾವತೋ ದೇವಾದಿಪಾಲನಮಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯ ವಾಕ್ಯತಾತ್ಪರ್ಯಮಾಹ —
ಇಮ ಇಂದ್ರಾದಯ ಇತಿ ।
ಅಭಿಸಂಧಿರವಿದ್ಯಾವತಃ ಪುರುಷಸ್ಯೇತಿ ಶೇಷಃ ।
ಏಕಸ್ಮಿನ್ನೇವೇತ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಮಾದಾಯ ವ್ಯಾಚಷ್ಟೇ —
ತತ್ರೇತಿ ।
ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಪಶುಭಾವಾದ್ವ್ಯುತ್ಥಾನಮಪ್ರಿಯಂ ದೇವಾನಾಮಿತಿ ಸ್ಥಿತೇ ತದುಪಾಯಮಪಿ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನಂ ತೇಷಾಂ ದೇವಾ ವಿದ್ವಿಷಂತೀತ್ಯಾಹ —
ತಸ್ಮಾದಿತಿ ।
ತತ್ತ್ವವಿದ್ಯಯಾ ದೌಲಭ್ಯಂ ಕಥಂಚನೇತ್ಯುಕ್ತಮ್ ।
ಮನುಷ್ಯಾಣಾಮುತ್ಕರ್ಷಂ ದೇವಾ ನ ಮೃಷ್ಯಂತೀತ್ಯತ್ರ ಪ್ರಮಾಣಮಾಹ —
ತಥಾ ಚೇತಿ ।
ತೇಷಾಂ ಬ್ರಹ್ಮವಿದ್ಯಯಾ ಕೈವಲ್ಯಪ್ರಾಪ್ತಿಃ ಸುತರಾಮನಿಷ್ಟೇತಿ ಭಾವಃ ।
ದೇವಾದೀನಾಂ ಮನುಷ್ಯೇಷು ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಸ್ಯಾಪ್ರಿಯತ್ವೇಽಪಿ ಕಿಂ ಸ್ಯಾದಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ಅತ ಇತಿ ।
ತೇಷಾಂ ವಿಘ್ನಮಾರಚಯತಾಮಭಿಪ್ರಾಯಮಾಹ —
ಅಸ್ಮದಿತಿ ।
ತರ್ಹಿ ದೇವಾದಿಭಿರುಪಹತಾನಾಂ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಮುಮುಕ್ಷೈವ ನ ಸಂಪದ್ಯೇತೇತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ಯಂ ತ್ವಿತಿ ।
ಉಕ್ತಂ ಹಿ –
“ನ ದೇವಾ ದಂಡಮಾದಾಯ ರಕ್ಷಂತಿ ಪಶುಪಾಲವತ್ ।
ಯಂ ಹಿ ರಕ್ಷಿತುಮಿಚ್ಛಂತಿ ಬುದ್ಧ್ಯಾ ಸಂಯೋಜಯಂತಿ ತಮ್ ॥”(ವಿದುರನೀತಿ ೩-೪೦) ಇತಿ ।
ತರ್ಹಿ ಕಿಮಿತಿ ಸರ್ವಾನೇವ ದೇವಾ ನಾನುಗೃಹ್ಣಂತೀತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —
ವಿಪರೀತಮಿತಿ ।
ದೇವತಾಪರಾಙ್ಮುಖಮಮುಮೋಚಯಿಷಿತಮಿತಿ ಯಾವತ್ ।
ಸಂಪ್ರತಿ ದೇವಾಪ್ರಿಯವಾಕ್ಯೇನ ಧ್ವನಿತಮರ್ಥಮಾಹ —
ತಸ್ಮಾದಿತಿ ।
ಅವಿದ್ವತ್ಸು ಮನುಷ್ಯೇಷು ದೇವಾದೀನಾಂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಂ ತಚ್ಛಬ್ದಾರ್ಥಃ ಶ್ರದ್ಧಾದಿಪ್ರಧಾನಸ್ತದಾರಾಧನಪರಃ ಸಂದೇವಾದೀನಾಂ ಪ್ರಿಯಃ ಸ್ಯಾತ್ತದ್ವಿಪಕ್ಷಸ್ಯ ಮುಮುಕ್ಷಾವೈಫಲ್ಯಾದಿತ್ಯರ್ಥಃ ।
ತತ್ಪ್ರೀತ್ವಿಷಯಶ್ಚ ತತ್ಪ್ರಸಾದಾಸಾದಿತವೈಆಗ್ಯಃ ಸರ್ವಾಣಿ ಕರ್ಮಾಣಿ ಸಂನ್ಯಸ್ಯ ವಿದ್ಯಾಪ್ರಾಪಕಶ್ರವಣಾದಿಕಂ ಪ್ರತ್ಯೇಕಾಗ್ರಮನಾಃ ಸ್ಯಾದಿತ್ಯಾಹ —
ಅಪ್ರಮಾದೀತಿ ।
ಶ್ರವಣಾದಿಕಮನುತಿಷ್ಠನ್ನಪಿ ವರ್ಣಾಶ್ರಮಾಚಾರಪರೋ ಭವೇದನ್ಯಥಾ ವಿದ್ಯಾಲಕ್ಷಣೇ ಫಲೇ ಪ್ರತಿಬಂಧಸಂಭವಾದಿತ್ಯಾಶಯೇನಾಽಽಹ —
ವಿದ್ಯಾಂ ಪ್ರತೀತಿ ।
ಭಯಾದಿನಿಮಿತ್ತಾ ಧ್ವನೇರ್ವಿಕೃತಿಃ ಕಾಕುರುಚ್ಯತೇ । ಯಥಾಽಽಹ –
’ಕಾಕುಃ ಸ್ತ್ರಿಯಾಂ ವಿಕಾರೋ ಯಃ ಶೋಕಭೀತ್ಯಾದಿಭಿಧ್ವನೇಃ’ ಇತಿ ।
ತಯಾ ಕಾಕ್ವಾ ಕಾಣ್ವಶ್ರುತೇಃ ಸ್ವರಕಂಪೇನ ಭಯಮುಪಲಕ್ಷ್ಯ ದೇವಾದಿಭಜನೇ ಕಲ್ಪ್ಯತೇ ತಾತ್ಪರ್ಯಮಿತ್ಯಾಹ —
ಕಾಕ್ವೇತಿ ॥೧೦॥