బృహదారణ్యకోపనిషద్భాష్యమ్
ప్రథమోఽధ్యాయఃచతుర్థం బ్రాహ్మణమ్
ఆనన్దగిరిటీకా (బృహదారణ్యక)
 
బ్రహ్మ వా ఇదమగ్ర ఆసీత్తదాత్మానమేవావేత్ । అహం బ్రహ్మాస్మీతి । తస్మాత్తత్సర్వమభవత్తద్యో యో దేవానాం ప్రత్యబుధ్యత స ఎవ తదభవత్తథర్షీణాం తథా మనుష్యాణాం తద్ధైతత్పశ్యనృషిర్వామదేవః ప్రతిపేదేఽహం మనురభవం సూర్యశ్చేతి । తదిదమప్యేతర్హి య ఎవం వేదాహం బ్రహ్మాస్మీతి స ఇదం సర్వం భవతి తస్య హ న దేవాశ్చనాభూత్యా ఈశతే । ఆత్మా హ్యేషాం స భవతి అథ యోఽన్యాం దేవతాముపాస్తేఽన్యోఽసావన్యోఽహమస్మీతి న స వేద యథా పశురేవం స దేవానామ్ । యథా హ వై బహవః పశవో మనుష్యం భుఞ్జ్యురేవమేకైకః పురుషో దేవాన్భునక్త్యేకస్మిన్నేవ పశావాదీయమానేఽప్రియం భవతి కిము బహుషు తస్మాదేషాం తన్న ప్రియం యదేతన్మనుష్యా విద్యుః ॥ ౧౦ ॥
యస్మాదేవమ్ , తస్మాదవిద్యావన్తం పురుషం ప్రతి దేవా ఈశత ఎవ విఘ్నం కర్తుమ్ అనుగ్రహం చ ఇత్యేతద్దర్శయతి — యథా హ వై లోకే, బహవో గోఽశ్వాదయః పశవః మనుష్యం స్వామినమాత్మనః అధిష్ఠాతారం భుఞ్జ్యుః పాలయేయుః, ఎవం బహుపశుస్థానీయః ఎకైకః అవిద్వాన్పురుషః దేవాన్ — దేవానితి పిత్రాద్యుపలక్షణార్థమ్ — భునక్తి పాలయతీతి — ఇమే ఇన్ద్రాదయః అన్యే మత్తో మమేశితారః భృత్య ఇవాహమేషాం స్తుతినమస్కారేజ్యాదినా ఆరాధనం కృత్వా అభ్యుదయం నిఃశ్రేయసం చ తత్ప్రత్తం ఫలం ప్రాప్స్యామీత్యేవమభిసన్ధిః । తత్ర లోకే బహుపశుమతో యథా ఎకస్మిన్నేవ పశావాదీయమానే వ్యాఘ్రాదినా అపహ్రియమాణే మహదప్రియం భవతి, తథా బహుపశుస్థానీయ ఎకస్మిన్పురుషే పశుభావాత్ వ్యుత్తిష్ఠతి, అప్రియం భవతీతి — కిం చిత్రమ్ — దేవానామ్ , బహుపశ్వపహరణ ఇవ కుటుమ్బినః । తస్మాదేషాం తన్న ప్రియమ్ ; కిం తత్ ? యదేతద్బ్రహ్మాత్మతత్త్వం కథఞ్చన మనుష్యా విద్యుః విజానీయుః । తథా చ స్మరణమనుగీతాసు భగవతో వ్యాసస్య — ‘క్రియావద్భిర్హి కౌన్తేయ దేవలోకః సమావృతః । న చైతదిష్టం దేవానాం మర్త్యైరుపరివర్తనమ్’ (అశ్వ. ౧౯ । ౬౧) ఇతి । అతో దేవాః పశూనివ వ్యాఘ్రాదిభ్యః, బ్రహ్మవిజ్ఞానాద్విఘ్నమాచికీర్షన్తి — అస్మదుపభోగ్యత్వాన్మా వ్యుత్తిష్ఠేయురితి । యం తు ముమోచయిషన్తి, తం శ్రద్ధాదిభిర్యోక్ష్యన్తి, విపరీతమశ్రద్ధాదిభిః । తస్మాన్ముముక్షుర్దేవారాధనపరః శ్రద్ధాభక్తిపరః ప్రణేయోఽప్రమాదీ స్యాత్ విద్యాప్రాప్తిం ప్రతి విద్యాం ప్రతీతి వా కాక్వైతత్ప్రదర్శితం భవతి దేవాప్రియవాక్యేన ॥

మనుష్యాణామవిద్యావతాం దేవపశుత్వే స్థితే ఫలితమాహ —

యస్మాదితి ।

తత్ర ప్రమాణత్వేనోత్తరం వాక్యముత్థాపయతి —

ఎతదితి ।

కిమిదమవిద్యావతో దేవాదిపాలనమిత్యాశఙ్క్య వాక్యతాత్పర్యమాహ —

ఇమ ఇన్ద్రాదయ ఇతి ।

అభిసన్ధిరవిద్యావతః పురుషస్యేతి శేషః ।

ఎకస్మిన్నేవేత్యాదివాక్యమాదాయ వ్యాచష్టే —

తత్రేతి ।

మనుష్యాణాం పశుభావాద్వ్యుత్థానమప్రియం దేవానామితి స్థితే తదుపాయమపి తత్త్వజ్ఞానం తేషాం దేవా విద్విషన్తీత్యాహ —

తస్మాదితి ।

తత్త్వవిద్యయా దౌలభ్యం కథఞ్చనేత్యుక్తమ్ ।

మనుష్యాణాముత్కర్షం దేవా న మృష్యన్తీత్యత్ర ప్రమాణమాహ —

తథా చేతి ।

తేషాం బ్రహ్మవిద్యయా కైవల్యప్రాప్తిః సుతరామనిష్టేతి భావః ।

దేవాదీనాం మనుష్యేషు బ్రహ్మజ్ఞానస్యాప్రియత్వేఽపి కిం స్యాదిత్యాశఙ్క్యాఽఽహ —

అత ఇతి ।

తేషాం విఘ్నమారచయతామభిప్రాయమాహ —

అస్మదితి ।

తర్హి దేవాదిభిరుపహతానాం మనుష్యాణాం ముముక్షైవ న సంపద్యేతేత్యాశఙ్క్యాఽఽహ —

యం త్వితి ।

ఉక్తం హి –
“న దేవా దణ్డమాదాయ రక్షన్తి పశుపాలవత్ ।
యం హి రక్షితుమిచ్ఛన్తి బుద్ధ్యా సంయోజయన్తి తమ్ ॥”(విదురనీతి ౩-౪౦)
ఇతి ।

తర్హి కిమితి సర్వానేవ దేవా నానుగృహ్ణన్తీత్యాశఙ్క్యాఽఽహ —

విపరీతమితి ।

దేవతాపరాఙ్ముఖమముమోచయిషితమితి యావత్ ।

సంప్రతి దేవాప్రియవాక్యేన ధ్వనితమర్థమాహ —

తస్మాదితి ।

అవిద్వత్సు మనుష్యేషు దేవాదీనాం స్వాతన్త్ర్యం తచ్ఛబ్దార్థః శ్రద్ధాదిప్రధానస్తదారాధనపరః సన్దేవాదీనాం ప్రియః స్యాత్తద్విపక్షస్య ముముక్షావైఫల్యాదిత్యర్థః ।

తత్ప్రీత్విషయశ్చ తత్ప్రసాదాసాదితవైఆగ్యః సర్వాణి కర్మాణి సంన్యస్య విద్యాప్రాపకశ్రవణాదికం ప్రత్యేకాగ్రమనాః స్యాదిత్యాహ —

అప్రమాదీతి ।

శ్రవణాదికమనుతిష్ఠన్నపి వర్ణాశ్రమాచారపరో భవేదన్యథా విద్యాలక్షణే ఫలే ప్రతిబన్ధసంభవాదిత్యాశయేనాఽఽహ —

విద్యాం ప్రతీతి ।

భయాదినిమిత్తా ధ్వనేర్వికృతిః కాకురుచ్యతే । యథాఽఽహ –
’కాకుః స్త్రియాం వికారో యః శోకభీత్యాదిభిధ్వనేః’ ఇతి ।

తయా కాక్వా కాణ్వశ్రుతేః స్వరకమ్పేన భయముపలక్ష్య దేవాదిభజనే కల్ప్యతే తాత్పర్యమిత్యాహ —

కాక్వేతి ॥౧౦॥