ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕೋಪನಿಷದ್ಭಾಷ್ಯಮ್
ಪ್ರಥಮೋಽಧ್ಯಾಯಃಚತುರ್ಥಂ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಮ್
ಆನಂದಗಿರಿಟೀಕಾ (ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕ)
 
ಅಥೋ ಅಯಂ ವಾ ಆತ್ಮಾ ಸರ್ವೇಷಾಂ ಭೂತಾನಾಂ ಲೋಕಃ ಸ ಯಜ್ಜುಹೋತಿ ಯದ್ಯಜತೇ ತೇನ ದೇವಾನಾಂ ಲೋಕೋಽಥ ಯದನುಬ್ರೂತೇ ತೇನ ಋಷೀಣಾಮಥ ಯತ್ಪಿತೃಭ್ಯೋ ನಿಪೃಣಾತಿ ಯತ್ಪ್ರಜಾಮಿಚ್ಛತೇ ತೇನ ಪಿತೃಣಾಮಥ ಯನ್ಮನುಷ್ಯಾನ್ವಾಸಯತೇ ಯದೇಭ್ಯೋಽಶನಂ ದದಾತಿ ತೇನ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಮಥ ಯತ್ಪಶುಭ್ಯಸ್ತೃಣೋದಕಂ ವಿಂದತಿ ತೇನ ಪಶೂನಾಂ ಯದಸ್ಯ ಗೃಹೇಷು ಶ್ವಾಪದಾ ವಯಾಂಸ್ಯಾ ಪಿಪೀಲಿಕಾಭ್ಯ ಉಪಜೀವಂತಿ ತೇನ ತೇಷಾಂ ಲೋಕೋ ಯಥಾ ಹ ವೈ ಸ್ವಾಯ ಲೋಕಾಯಾರಿಷ್ಟಿಮಿಚ್ಛೇದೇವಂ ಹೈವಂವಿದೇ ಸರ್ವಾಣಿ ಭೂತಾನ್ಯರಿಷ್ಟಿಮಿಚ್ಛಂತಿ ತದ್ವಾ ಏತದ್ವಿದಿತಂ ಮೀಮಾಂಸಿತಮ್ ॥ ೧೬ ॥
ಆತ್ಮೈವೇದಮಗ್ರ ಆಸೀತ್ । ಬ್ರಹ್ಮ ವಿದ್ವಾಂಶ್ಚೇತ್ ತಸ್ಮಾತ್ಪಶುಭಾವಾತ್ಕರ್ತವ್ಯತಾಬಂಧನರೂಪಾತ್ಪ್ರತಿಮುಚ್ಯತೇ, ಕೇನಾಯಂ ಕಾರಿತಃ ಕರ್ಮಬಂಧನಾಧಿಕಾರೇ ಅವಶ ಇವ ಪ್ರವರ್ತತೇ, ನ ಪುನಸ್ತದ್ವಿಮೋಕ್ಷಣೋಪಾಯೇ ವಿದ್ಯಾಧಿಕಾರ ಇತಿ । ನನೂಕ್ತಂ ದೇವಾ ರಕ್ಷಂತೀತಿ ; ಬಾಢಮ್ — ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರಸ್ವಗೋಚರಾರೂಢಾನೇವ ತೇಽಪಿ ರಕ್ಷಂತಿ, ಅನ್ಯಥಾ ಅಕೃತಾಭ್ಯಾಗಮಕೃತನಾಶಪ್ರಸಂಗಾತ್ , ನ ತು ಸಾಮಾನ್ಯಂ ಪುರುಷಮಾತ್ರಂ ವಿಶಿಷ್ಟಾಧಿಕಾರಾನಾರೂಢಮ್ ; ತಸ್ಮಾದ್ಭವಿತವ್ಯಂ ತೇನ, ಯೇನ ಪ್ರೇರಿತೋಽವಶ ಏವ ಬಹಿರ್ಮುಖೋ ಭವತಿ ಸ್ವಸ್ಮಾಲ್ಲೋಕಾತ್ । ನನ್ವವಿದ್ಯಯಾ ಸಾ ; ಅವಿದ್ವಾನ್ಹಿ ಬಹಿರ್ಮುಖೀಭೂತಃ ಪ್ರವರ್ತತೇ — ಸಾಪಿ ನೈವ ಪ್ರವರ್ತಿಕಾ ; ವಸ್ತುಸ್ವರೂಪಾವರಣಾತ್ಮಿಕಾ ಹಿ ಸಾ ; ಪ್ರವರ್ತಕಬೀಜತ್ವಂ ತು ಪ್ರತಿಪದ್ಯತೇ ಅಂಧತ್ವಮಿವ ಗರ್ತಾದಿಪತನಪ್ರವೃತ್ತಿಹೇತುಃ । ಏತಂ ತರ್ಹ್ಯುಚ್ಯತಾಂ ಕಿಂ ತತ್ , ಯತ್ಪ್ರವೃತ್ತಿಹೇತುರಿತಿ ; ತದಿಹಾಭಿಧೀಯತೇ — ಏಷಣಾ ಕಾಮಃ ಸಃ, ಸ್ವಾಭಾವಿಕ್ಯಾಮವಿದ್ಯಾಯಾಂ ವರ್ತಮಾನಾ ಬಾಲಾಃ ಪರಾಚಃ ಕಾಮಾನನುಯಂತೀತಿ ಕಾಠಕಶ್ರುತೌ, ಸ್ಮೃತೌ ಚ — ‘ಕಾಮ ಏಷ ಕ್ರೋಧ ಏಷಃ’ (ಭ. ಗೀ. ೩ । ೩೭) ಇತ್ಯಾದಿ, ಮಾನವೇ ಚ — ಸರ್ವಾ ಪ್ರವೃತ್ತಿಃ ಕಾಮಹೇತುಕ್ಯೇವೇತಿ । ಸ ಏಷೋಽರ್ಥಃ ಸವಿಸ್ತರಃ ಪ್ರದರ್ಶ್ಯತ ಇಹ ಆ ಅಧ್ಯಾಯಪರಿಸಮಾಪ್ತೇಃ ॥

ವಾಕ್ಯಾಂತರಮಾದಾಯ ವ್ಯಾಖ್ಯಾತುಂ ಪಾತನಿಕಾಂಕರೋತಿ —

ಆತ್ಮೈವೇತ್ಯಾದಿನಾ ।

ಕರ್ಮೈವ ಬಂಧನಂ ತತ್ರಾಧಿಕಾರೋಽನುಷ್ಠಾನಂ ತಸ್ಮಿನ್ನಿತಿ ಯಾವತ್ । ವಿದ್ಯಾಧಿಕಾರಸ್ತದುಪಾಯೈ ಶ್ರವಣಾದೌ ಪ್ರವೃತ್ತಿಸ್ತತ್ರೇತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಯಥೋಕ್ತಾಧಿಕಾರಿಣೋ ದೇವಾದಿಭೀ ರಕ್ಷಣಂ ಪ್ರವೃತ್ತಿಮಾರ್ಗೇ ನಿಯಮೇನ ಪ್ರವರ್ತಕಮಿತಿ ಶಂಕತೇ —

ನನ್ವಿತಿ ।

ಉಕ್ತಮಂಗೀಕರೋತಿ —

ಬಾಢಮಿತಿ ।

ತರ್ಹಿ ಪ್ರವರ್ತಕಾಂತರಂ ನ ವಕ್ತವ್ಯಂ ತತ್ರಾಽಽಹ —

ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರೇತಿ ।

ಕರ್ಮಸ್ವಧಿಕಾರೇಣ ಸ್ವಗೋಚರತ್ವಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾನೇವ ದೇವಾದಯೋಽಪಿ ರಕ್ಷಂತಿ ನ ಸರ್ವಾಶ್ರಮಸಾಧಾರಣಂ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಮತೋಽಸ್ಯ ಕರ್ಮಮಾರ್ಗೇ ಪ್ರವೃತ್ತೌ ದೇವಾದಿರಕ್ಷಣಸ್ಯಾಹೇತುತ್ವಾದ್ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣೋ ನಿವೃತ್ತಿಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಪ್ರವೃತ್ತಿಪಕ್ಷಪಾತೇ ಕಾರಣಂ ವಾಚ್ಯಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಮನುಷ್ಯಮಾತ್ರಂ ಕರ್ಮಣ್ಯೇವ ಬಲಾತ್ಪ್ರವರ್ತಯಂತಿ ತೇಷಾಮಚಿಂತ್ಯಶಕ್ತಿತ್ವಾದಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಽಽಹ —

ಅನ್ಯಥೇತಿ ।

ಸ್ವಗೋಚರಾರೂಢಾನೇವೇತ್ಯೇವಕಾರಸ್ಯ ವ್ಯಾವರ್ತ್ಯಂ ಕೀರ್ತಯತಿ —

ನ ತ್ವಿತಿ ।

ವಿಶಿಷ್ಟಾಧಿಕಾರೋ ಗೃಹಸ್ಥಾನುಷ್ಠೇಯಕರ್ಮಸು ಗೃಹಸ್ಥತ್ವೇನ ಸ್ವಾಮಿತ್ವಂ ತೇನ ದೇವಗೋಚರತಾಮಪ್ರಾಪ್ತಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ದೇವಾದಿರಕ್ಷಣಸ್ಯಾಕಾರಣತ್ವೇ ಫಲಿತಮಾಹ —

ತಸ್ಮಾದಿತಿ ।

ಪ್ರತ್ಯಗವಿದ್ಯಾ ಯಥೋಕ್ತಾಧಿಕಾರಿಣೋ ನಿಯಮೇನ ಪ್ರವೃತ್ತ್ಯನುರಾಗೇ ಹೇತುರಿತಿ ಶಂಕತೇ —

ನನ್ವಿತಿ ।

ತದೇವ ಸ್ಫುಟಯತಿ —

ಅವಿದ್ವಾನಿತಿ ।

ತಸ್ಯಾಃ ಸ್ವರೂಪೇಣ ಪ್ರವರ್ತಕತ್ವಂ ದೂಷಯತಿ —

ಸಾಽಪೀತಿ ।

ಅವಿದ್ಯಾಯಸ್ತರ್ಹಿ ಪ್ರವೃತ್ತ್ಯನ್ವಯವ್ಯತಿರೇಕೌ ಕಥಮಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯ ಕಾರಣಕಾರಣತ್ವೇನೇತ್ಯಾಹ —

ಪ್ರವರ್ತಕೇತಿ ।

ಸತ್ಯನ್ಯಸ್ಮಿನ್ಕಾರಣೇಽಕಾರಣಮೇವಾವಿದ್ಯಾ ಪ್ರವೃತ್ತೇರಿತಿ ಚೇತ್ತತ್ರಾಽಽಹ —

ಏವಂ ತರ್ಹೀತಿ ।

ಉತ್ತರವಾಕ್ಯಮುತ್ತರತ್ವೇನಾವತಾರ್ಯ ತಸ್ಮಿನ್ವಿವಕ್ಷಿತಂ ಪ್ರವರ್ತಕಂ ಸಂಕ್ಷಿಪತಿ —

ತದಿಹಾಭಿಧೀಯತ ಇತಿ ।

ತತ್ರಾರ್ಥತಃ ಶ್ರುತ್ಯಂತರಂ ಸಂವಾದಯತಿ —

ಸ್ವಾಭಾವಿಕ್ಯಾಮಿತಿ ।

ತತ್ರೈವ ಭಗವತಃ ಸಮ್ಮತಿಮಾಹ —

ಸ್ಮೃತೌ ಚೇತಿ ।

’ಅಥ ಕೇನ ಪ್ರಯುಕ್ತೋಽಯಮ್’ ಇತ್ಯಾದಿಪ್ರಶ್ನಸ್ಯೋತ್ತರಮ್ –
‘ಕಾಮ ಏಷ ಕ್ರೋಧ ಏಷ ರಜೋಗುಣಸಮುದ್ಭವಃ’(ಭ. ಗೀ. ೩ । ೩೭) ಇತ್ಯಾದಿ ।

’ಅಕಾಮತಃ ಕ್ರಿಯಾ ಕಾಚಿದ್ದೃಶ್ಯತೇ ನೇಹ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ।
ಯದ್ಯದ್ಧಿ ಕುರುತೇ ಜಂತುಸ್ತತ್ತತ್ಕಾಮಸ್ಯ ಚೇಷ್ಟಿತಮ್’ ॥
ಇತಿ ವಾಕ್ಯಮಾಶ್ರಿತ್ಯಾಽಽಹ —

ಮಾನವೇ ಚೇತಿ ।

ದರ್ಶಿತಮಿತಿ ಶೇಷಃ ।

ಉಕ್ತೇಽರ್ಥೇ ತೃತೀಯಾಧ್ಯಾಯಶೇಷಮಪಿ ಪ್ರಮಾಣಯತಿ —

ಸ ಏಷೋಽರ್ಥ ಇತಿ ॥೧೬॥