బృహదారణ్యకోపనిషద్భాష్యమ్
ప్రథమోఽధ్యాయఃచతుర్థం బ్రాహ్మణమ్
ఆనన్దగిరిటీకా (బృహదారణ్యక)
 
అథో అయం వా ఆత్మా సర్వేషాం భూతానాం లోకః స యజ్జుహోతి యద్యజతే తేన దేవానాం లోకోఽథ యదనుబ్రూతే తేన ఋషీణామథ యత్పితృభ్యో నిపృణాతి యత్ప్రజామిచ్ఛతే తేన పితృణామథ యన్మనుష్యాన్వాసయతే యదేభ్యోఽశనం దదాతి తేన మనుష్యాణామథ యత్పశుభ్యస్తృణోదకం విన్దతి తేన పశూనాం యదస్య గృహేషు శ్వాపదా వయాంస్యా పిపీలికాభ్య ఉపజీవన్తి తేన తేషాం లోకో యథా హ వై స్వాయ లోకాయారిష్టిమిచ్ఛేదేవం హైవంవిదే సర్వాణి భూతాన్యరిష్టిమిచ్ఛన్తి తద్వా ఎతద్విదితం మీమాంసితమ్ ॥ ౧౬ ॥
ఆత్మైవేదమగ్ర ఆసీత్ । బ్రహ్మ విద్వాంశ్చేత్ తస్మాత్పశుభావాత్కర్తవ్యతాబన్ధనరూపాత్ప్రతిముచ్యతే, కేనాయం కారితః కర్మబన్ధనాధికారే అవశ ఇవ ప్రవర్తతే, న పునస్తద్విమోక్షణోపాయే విద్యాధికార ఇతి । ననూక్తం దేవా రక్షన్తీతి ; బాఢమ్ — కర్మాధికారస్వగోచరారూఢానేవ తేఽపి రక్షన్తి, అన్యథా అకృతాభ్యాగమకృతనాశప్రసఙ్గాత్ , న తు సామాన్యం పురుషమాత్రం విశిష్టాధికారానారూఢమ్ ; తస్మాద్భవితవ్యం తేన, యేన ప్రేరితోఽవశ ఎవ బహిర్ముఖో భవతి స్వస్మాల్లోకాత్ । నన్వవిద్యయా సా ; అవిద్వాన్హి బహిర్ముఖీభూతః ప్రవర్తతే — సాపి నైవ ప్రవర్తికా ; వస్తుస్వరూపావరణాత్మికా హి సా ; ప్రవర్తకబీజత్వం తు ప్రతిపద్యతే అన్ధత్వమివ గర్తాదిపతనప్రవృత్తిహేతుః । ఎతం తర్హ్యుచ్యతాం కిం తత్ , యత్ప్రవృత్తిహేతురితి ; తదిహాభిధీయతే — ఎషణా కామః సః, స్వాభావిక్యామవిద్యాయాం వర్తమానా బాలాః పరాచః కామాననుయన్తీతి కాఠకశ్రుతౌ, స్మృతౌ చ — ‘కామ ఎష క్రోధ ఎషః’ (భ. గీ. ౩ । ౩౭) ఇత్యాది, మానవే చ — సర్వా ప్రవృత్తిః కామహేతుక్యేవేతి । స ఎషోఽర్థః సవిస్తరః ప్రదర్శ్యత ఇహ ఆ అధ్యాయపరిసమాప్తేః ॥

వాక్యాన్తరమాదాయ వ్యాఖ్యాతుం పాతనికాఙ్కరోతి —

ఆత్మైవేత్యాదినా ।

కర్మైవ బన్ధనం తత్రాధికారోఽనుష్ఠానం తస్మిన్నితి యావత్ । విద్యాధికారస్తదుపాయై శ్రవణాదౌ ప్రవృత్తిస్తత్రేత్యర్థః ।

యథోక్తాధికారిణో దేవాదిభీ రక్షణం ప్రవృత్తిమార్గే నియమేన ప్రవర్తకమితి శఙ్కతే —

నన్వితి ।

ఉక్తమఙ్గీకరోతి —

బాఢమితి ।

తర్హి ప్రవర్తకాన్తరం న వక్తవ్యం తత్రాఽఽహ —

కర్మాధికారేతి ।

కర్మస్వధికారేణ స్వగోచరత్వం ప్రాప్తానేవ దేవాదయోఽపి రక్షన్తి న సర్వాశ్రమసాధారణం బ్రహ్మచారిణమతోఽస్య కర్మమార్గే ప్రవృత్తౌ దేవాదిరక్షణస్యాహేతుత్వాద్బ్రహ్మచారిణో నివృత్తిం త్యక్త్వా ప్రవృత్తిపక్షపాతే కారణం వాచ్యమిత్యర్థః ।

మనుష్యమాత్రం కర్మణ్యేవ బలాత్ప్రవర్తయన్తి తేషామచిన్త్యశక్తిత్వాదిత్యాశఙ్క్యాఽఽహ —

అన్యథేతి ।

స్వగోచరారూఢానేవేత్యేవకారస్య వ్యావర్త్యం కీర్తయతి —

న త్వితి ।

విశిష్టాధికారో గృహస్థానుష్ఠేయకర్మసు గృహస్థత్వేన స్వామిత్వం తేన దేవగోచరతామప్రాప్తమిత్యర్థః ।

దేవాదిరక్షణస్యాకారణత్వే ఫలితమాహ —

తస్మాదితి ।

ప్రత్యగవిద్యా యథోక్తాధికారిణో నియమేన ప్రవృత్త్యనురాగే హేతురితి శఙ్కతే —

నన్వితి ।

తదేవ స్ఫుటయతి —

అవిద్వానితి ।

తస్యాః స్వరూపేణ ప్రవర్తకత్వం దూషయతి —

సాఽపీతి ।

అవిద్యాయస్తర్హి ప్రవృత్త్యన్వయవ్యతిరేకౌ కథమిత్యాశఙ్క్య కారణకారణత్వేనేత్యాహ —

ప్రవర్తకేతి ।

సత్యన్యస్మిన్కారణేఽకారణమేవావిద్యా ప్రవృత్తేరితి చేత్తత్రాఽఽహ —

ఎవం తర్హీతి ।

ఉత్తరవాక్యముత్తరత్వేనావతార్య తస్మిన్వివక్షితం ప్రవర్తకం సంక్షిపతి —

తదిహాభిధీయత ఇతి ।

తత్రార్థతః శ్రుత్యన్తరం సంవాదయతి —

స్వాభావిక్యామితి ।

తత్రైవ భగవతః సమ్మతిమాహ —

స్మృతౌ చేతి ।

’అథ కేన ప్రయుక్తోఽయమ్’ ఇత్యాదిప్రశ్నస్యోత్తరమ్ –
‘కామ ఎష క్రోధ ఎష రజోగుణసముద్భవః’(భ. గీ. ౩ । ౩౭) ఇత్యాది ।

’అకామతః క్రియా కాచిద్దృశ్యతే నేహ కస్యచిత్ ।
యద్యద్ధి కురుతే జన్తుస్తత్తత్కామస్య చేష్టితమ్’ ॥
ఇతి వాక్యమాశ్రిత్యాఽఽహ —

మానవే చేతి ।

దర్శితమితి శేషః ।

ఉక్తేఽర్థే తృతీయాధ్యాయశేషమపి ప్రమాణయతి —

స ఎషోఽర్థ ఇతి ॥౧౬॥