तस्य हेत्यत्र परकीयप्रक्रियां प्रत्याख्याय स्वमते तच्छब्दार्थमाह —

योऽयमिति ।

प्रकृतत्वाल्लिङ्गात्मग्रहे जीवस्यापि पाणिपेषवाक्ये तद्भावात्तस्यैवात्र तच्छब्देन ग्रहः स्यादिति शङ्कते —

नन्विति ।

प्रकृतत्वेऽपि तस्य निर्विशेषब्रह्मत्वेन ज्ञापयितुमिष्टत्वान्न वासनामयं संसाररूपं तत्त्वतो युक्तमिति परिहरति —

नैवमिति ।

इतश्च जीवस्य न वासनारूपिता किन्तु चित्तस्येत्याह —

यदि हीति ।

निषेध्यकोटिप्रवेशादिति भावः ।

नायं जीवस्याऽऽदेशः किन्तु ब्रह्मणस्तटस्थस्येति शङ्कयित्वा दूषयति —

नन्वित्यादिना ।

षष्ठावसाने विज्ञातारमरे केनेत्यात्मानमुपक्रम्य स एष नेति नेत्यात्मशब्दात्तस्यैवाऽऽदेशोपसंहारादिहापि तस्यैवाऽऽदेशो न तटस्थस्येत्यर्थः ।

इतश्च प्रत्यगर्थस्यैवायमादेश इत्याह —

विज्ञापयिष्यामीति ।

तदेव समर्थयते —

यदीति ।

कथमेतावता प्रतिज्ञार्थवत्त्वं तदाह —

येनेति ।

ज्ञनफलं कथयति —

शास्त्रेति ।

अन्वयमुखेनोक्तमर्थं व्यतिरेकमुखेन साधयति —

अथेत्यादिना ।

विपर्यये गृहीते ब्रह्मकण्डिकाविरोधं दर्शयति —

नाऽऽत्मानमिति ।

तच्छब्देन जीवपरामर्शसंभवे फलितमाह —

तस्मादिति ।

ननु लिङ्गस्य चेदेतानि रूपाणि किमित्युपन्यस्यन्ते परमात्मरूपस्यैव वक्तव्यत्वादत आह —

सत्यस्य चेति ।

इन्द्रगोपोपमानेन कौसुम्भस्य गतत्वान्महारजनं हरिद्रेति व्याख्यातम् ।