కిం చ తేన హి చైతన్యాత్మజ్యోతిషా అవభాస్యమానః ప్రాణః ఆత్మభూతేన ప్రాణితి, తేన ప్రాణస్యాపి ప్రాణః సః, తం ప్రాణస్య ప్రాణమ్ ; తథా చక్షుషోఽపి చక్షుః ; ఉత శ్రోత్రస్యాపి శ్రోత్రమ్ ; బ్రహ్మశక్త్యాధిష్ఠితానాం హి చక్షురాదీనాం దర్శనాదిసామర్థ్యమ్ ; స్వతః కాష్ఠలోష్టసమాని హి తాని చైతన్యాత్మజ్యోతిఃశూన్యాని ; మనసోఽపి మనః — ఇతి యే విదుః — చక్షురాదివ్యాపారానుమితాస్తిత్వం ప్రత్యగాత్మానమ్ , న విషయభూతమ్ యే విదుః — తే నిచిక్యుః నిశ్చయేన జ్ఞాతవన్తః బ్రహ్మ, పురాణం చిరన్తనమ్ , అగ్ర్యమ్ అగ్రే భవమ్ । ‘తద్యదాత్మవిదో విదుః’ (ము. ఉ. ౨ । ౨ । ౧౦) ఇతి హ్యాథర్వణే ॥